Cornelis Johannes Kieviet

Оглавление

Kennemer Vrijbuiter. Cornelis Johannes Kieviet

Cornelis Johannes Kieviet. DE KENNEMER VRIJBUITER

HOOFDSTUK I. De boerenhoeve aan den Zuiddijk en hare bewoners

HOOFDSTUK II. Ongewenscht bezoek, en hoe Kees daar een einde aan maakte

HOOFDSTUK III. Wybe Sjoerds verveelt zich, en Marten krijgt een uitnoodiging

HOOFDSTUK IV. Een schoone dag, die een droevig einde had

HOOFDSTUK V. De jonge zwerver

HOOFDSTUK VI. Onder de Vrijbuiters

HOOFDSTUK VII. De Spanjaarden te Westzaan. Een bezoek aan de ruïne der verbrande hoeve

HOOFDSTUK VIII. Aelbert en Marten vangen een vink met gouden veêren

HOOFDSTUK IX. Op den Sparendammer dijk

HOOFDSTUK X. Hoe de jonge Vrijbuiters in het vijandelijk kamp kwamen, en hoe zij het verlieten

HOOFDSTUK XI. In de bedreigde veste

HOOFDSTUK XII. In de nachtelijke duisternis, en hoe een Spanjaard zijn woord van eer inloste

Отрывок из книги

Voor het tweede deel der serie Historische Jongensboeken, welke van mijne hand het licht zal zien, heb ik tot stof gekozen enkele episoden uit het leven der Kennemer Vrijbuiters, wier heldendaden wel waard zijn onder de aandacht der jongere lezers gebracht te worden. Hun moed en vaderlandsliefde behoeft in geen enkel opzicht onder te doen voor die van mannen als Tromp, De Ruyter en zoovele anderen, wier namen bij elken Nederlandschen jongen terecht bekend zijn. De lauwerkrans, waarmede het hoofd dezer mannen door den Geschiedschrijver getooid is, zou niet een te grootsche hulde zijn voor de eenvoudige lieden, wier namen in dit boek voorkomen. Onder de moeilijkste omstandigheden hebben zij den strijd tegen den overmachtigen vijand aangedurfd en zoo den grond helpen leggen voor Neêrlands onafhankelijkheid.

Hunne daden, in dit boek beschreven, zijn der Historie getrouw weergegeven, al mag ik niet beweren, dat de chronologische volgorde geheel juist is. Als bronnen zijn door mij geraadpleegd, behalve de gewone geschiedboeken:

.....

Vader en zoon bleven er een oogenblik naar kijken, en spoedden zich toen naar het land, waar het geurige hooi door de warme zonnestralen gekoesterd werd.

«En eene hongerige maag, Hopman», viel Joachim in, die enkele oogenblikken uit het raam had gekeken en daar de twee groote hanen had opgemerkt, die er met statigen tred in het kleine grasveldje liepen. «Wat dunkt u, zou een gebraden haantje niet smaken? Daar loopen er een paar, die mij het water langs de tanden doen vloeien».

.....