Читать книгу Uzaqdasan, soyuqdur - Kənan Hacı - Страница 1

KƏNAN HACI

UZAQDASAN, SOYUQDUr

şeirlər

İÇİNDƏKİLƏR

Bütün arzulara yox

Hardasan

Günahlarımın əfvinə

Hava proqnozu

Gəl birlikdə darıxaq

Sevgidi gələn

Uzun sürən xəstəlik

Səni sevdim, bağışla…

Milyon il əvvəl

Payıza təslim olmaq

Ölsəm, bağışla

Saxla gedən qatarı

Yeni il gecəsi tənha qalanlara

Uzunömürlü kədər

Qızılgülün tərifi

Ölümə məhkum insanın son sözü

Bu ev sənin qəbrindi, şair

Şərikli ömür

Dəlixana etüdləri

Ölüdən gələn məktub

Gecədən səhərə bir duyğu marşrutu

Afrodita

Sevginin ev muzeyi

Deyəsən, innən belə fəlakətin başlayır

İstanbuldan üç yarpaq şeir

Göy qübbəsinin altında

Səni gətirən külək

Unut…

Gözəlliyini güzgülər oğurlayan qadınlara…

Boşalmış ətir şüşəsi

Sənsizlik

Pəncərədən daş gəlmir

Yalqızlıq

Sonuncu gündən sonra…

Səndən o yana…

İkimiz də dəli olaq…

Təkcə Sən…

Odla su arasında

Belə Günəş görməmişəm…

Gözlərinin işığını yandır…

Ölüm qatarı

Bu şəhər

Günahdan qorxma

Susmağı unutmaq

Bütün arzulara yox

Heç vaxt mənim olmayacaq

nəsnələri arzulamaqla keçdi ömrüm,

sevdiklərim heç vaxt mənim olmadı,

ilk oxum daşa dəyəndən

yanıq düşmüşəm sevgidən,

arzular zamanın çuxurunda buxarlanıb,

yox olub,

arzuladığım qadınlar çox olub,

onlar da elə arzu olaraq qaldı,

insanı arzu qocaldır,

arzu öldürür,

tüpürdüm bütün arzulara!

Hər gün, hər saat, hər dəqiqə səni arzulamaq

araqdan, tütündən betər parçalayır

ciyərlərimi…

nə gəlirsən, nə gedirsən,

həyatımın ən öldürücü arzusu oldun sən,

sənə görə

tüpürdüm bütün arzulara!

Səni sevən gündən darıxmaq xəstəliyinə tutuldum,

ürəyimin döyüntüsü saniyələri qabaqladı,

yarpaq küləyə boyun əyən kimi

təslim oldum sənə –

yəni ayrılığa…

o gündən

tüpürdüm bütün arzulara!

Sən əzbərimdə olan

ən uzun bir şeirsən,

bir daha yadımdan çıxmazsan yəqin,

noolsun kəsildim bu imtahandan…

axşambazarıdı,

götürün, bütün hislərimi sizə bağışladım

və…

tüpürdüm bütün arzulara!…

Hardasan

Ünvanını tapmayıb

Üstümə qayıdır

Yorğun ümidlərim…

Darıxıram yol ayrıcında,

Vağzallarda,

Ünvanın dəyişib,

Xəbərsiz getmisən…

Hardasan, harda?..

Son dəfə nələrdən danışdıq?

Mən Ondan,

Sən də Ondan,

Özümüz yaddan çıxdıq…

Gözlərin uzaq idi,

əllərin yaxın,

istədim soruşum:

hardasan, harda?!..

Sən də gəlib keçdin ömrümdən,

Ürkək addımlarınla,

Sən də qalmadın…

Kirpiklərini yaylıqtək yelləyib keçdin,

Hardasan, harda?

Yenə ürəyimin səsini

ayaqlarım eşidir,

ümidim sən gələn yola söykənir,

susaraq getməyi

nə tez öyrəndin?

Hardasan, harda?!.

Günahlarımın əfvinə

Bu badəni sənin yoxluğuna qaldırmışam,

günahlarımın əfvinə içirəm –

bağışlamayacağını bilsəm də.

Mən də bu günahı seçdim özümə,

yanımda olsaydın, yenə günaha batardım,

günahsız yaşamaq olmur

bu fani dünyada…

günah həyatın astar üzüdü,

sənin yoxluğuna içirəm…

Orucu pozulmuş adam kimi

“daha keçdi” deyib

bir siqaret də yandırım

sənin yoxluğuna…

İndi ki, sən yoxsan,

nə var günaha batmaqdan asan?…

Xəyalımda səni düşünüb

özgəsinin qoynunda itdim,

sənin yoxluğundan başladı

xəyanətə aparan yollar,

sənin gözlərində batdım günaha,

özgənin qoynunda səni itirdim.

İndi ki, sən yoxsan,

nə var günaha batmaqdan asan?…

İçimdə qara gün üçün saxladığım ümidi

güllələdim bu gecə,

sənin yoxluğuna içdim bu gecə…

***

......

Adını yazmadığım şeirlərdə

yoxluğun uçurum qədər dərin,

Sənə susamışam,

dodağımdakı uçuq sənsizlikdəndi…

Sən yoxsan, darıxıram,

sənsiz zaman tank kimi keçir üstümdən,

özümü tox tuturam,

təbəssüm işarəsiylə

gizləyirəm kədərimi,

sümüklərimin xırçıltısını

batırır təbəssümüm…

adını yazmadığım şeirlərdən

külək kimi əsib keçirsən,

nəfəsin hopur sözlərə,

nəfəsin şeh kimi üzümdə qalır,

adını yazmadığım şeirlərdə

adının boş qalan yerini

nöqtələr əvəz edir

......

Zaman səni mənə uduzdurmasın,

Sən yaşa dünyada,

mən ölüm sənsiz.

Bir dəqiqəlik şeirlə məni yad etsən,

bəsimdi…

bağışla,

adını yazmadım yenə…

***

Sənin soyuqluğun

çıxmır canımdan,

pəncərəmdə çiliklənir Günəş,

bu yaşın soyuğu mənə bəs idi,

sən niyə soyudun sinəmdə birdən?..

Ömrün yolu qısaldıqca

sən ən uzun yola döndün,

sağda ciyər parçalanıb,

solda ürək dözür hələ,

sola döndüm –

sənə döndüm, soyuq Günəşim.

sənin soyuqluğun çıxmır canımdan…

Sən getdin, soyuğun qaldı canımda,

məndən öndə yüyürən ümid

sənə çata bilmədi,

ümiddən itidir addımların da,

buz bağlamış sükutu

son nəfəsim əridəndə

məndən sənə xəbər gələr,

deyərlər ki, soyuqdəymədən öldü,

sənin soyuqluğun çıxdı canından…

Hava proqnozu

Bu göylər gözünü boş yerə sıxmır,

Sənin də yanağın yaşdı, bilirəm.

Dost kimi halıma ürəyin yanır,

Sevgidə ürəyin daşdı, bilirəm.

Deyə bilmirəm ki, səni sevirəm,

Deyərsən, başına at təpib-nədi?!

Səni sevənlər də çoxdu, bilirəm,

Gecikmiş qonağam, qov çıxıb gedim…

Çoxdan xəbərdarsan mənim halımdan,

Yağış pəncərəmə çırpır özünü.

Bilirsən sevirəm, üzə vurmursan,

Bilirsən havamın proqnozunu.

Səsimdən bilirsən hansı kökdəyəm,

Telefonun zəngi uçunur sanki.

Mən “salam” yazanda sual verirsən:

– İçmisən? Susuram, belə olmaz ki…

Eyni havalara köklənirik biz,

Özümüz bilmirik nə sirdi belə.

Mən səni sevdikcə uzaqlaşırsan,

Sevgim də əsirdi-yesirdi belə.

Mən vağzala çatan qataram indi,

Düşürsən ömrümün pilləkənindən.

Bir də uzaq yola çıxa bilmərəm,

Sən yoxsan, azaram dumanda, çəndə.

Çoxdan xəbərdarsan mənim halımdan,

Yağış pəncərəmə çırpır özünü.

Bilirsən sevirəm, üzə vurmursan,