Rehabilitacja i pielęgnowanie osób niepełnosprawnych

Отрывок из книги

Dr n. hum. Andrzej Juros Zakład Socjologii Zdrowia, Medycyny i Rodziny, Instytut Socjologii, Wydział Filozofii i Socjologii, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

Prof. zw. dr hab. Janusz Kirenko Zakład Pedeutologii i Edukacji Zdrowotnej, Instytut Pedagogiki, Wydział Pedagogiki i Psychologii, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie

.....

Przez kolejne dziesięciolecia, najczęściej zgodnie z ogólną definicją podawaną przez Encyklopedyczny słownik rehabilitacji, rehabilitację rozumie się jako: „złożony proces obejmujący oddziaływania lecznicze, społeczne i zawodowe, a w przypadku dziecka – pedagogiczne, zmierzające do przywrócenia sprawności i umożliwienia samodzielnego życia w społeczeństwie człowiekowi, który takich możliwości nie miał lub z powodu przebytego urazu czy choroby je utracił”. Nietrudno zauważyć, że sygnalizowany w latach 70. minionego stulecia, przez twórców polskiej szkoły rehabilitacji paradygmat wielowymiarowości działań rehabilitacyjnych (proces medyczno-społeczny) został tu rozwinięty (uszczegółowiony), tak że współcześnie bardzo mocno podkreśla się (wymieniając w definicji) kolejne aspekty (wymiary), które winny być brane pod uwagę w organizacji praktyki kompleksowej rehabilitacyjnej.

Dzisiejsze definiowanie rehabilitacji jako procesu obejmującego oddziaływania zintegrowane i wieloaspektowe należy traktować jako wprost wynikające i związane z bio-psycho-społeczną koncepcją (modelem) niepełnosprawności, w której człowieka ujmuje się całościowo (integralnie) z jednoczesnym akcentem na złożoność osoby – element biologiczny, osobowy (duchowy) i społeczny. Na rycinie 1.1 przedstawiono graficzną prezentację relacji różnych elementów składowych modelu bio-psycho-społecznego niepełnosprawności. Wielowymiarowość i interakcyjność procesu rehabilitacji kompleksowej jest wprost konsekwencją przyjętej koncepcji.

.....