Psychoterapia dziś

Отрывок из книги

Dziękuję wszystkim, którzy towarzyszyli mi i towarzyszą na wspólnej laboratoryjnej drodze. Dziękuję Nancy McWilliams za inspirację, życzliwość, pomoc.

Dziękuję także Justynie Dąbrowskiej, bez której inspiracji, pomocy i wielkiego wysiłku książka ta nie miałaby szansy powstać.

.....

No właśnie, już widzę tę sesję. Człowiek opowiada o dramacie tej jawnej niesprawiedliwości czy po prostu przestępstwa w białych rękawiczkach, a psychoterapeuta go pyta: „co pan w związku z tym czuje?”. A następnie zaczyna poszukiwać analogii pomiędzy złym czyścicielem kamienic a ojcem, który w zamierzchłych czasach zachowywał się strasznie wobec pacjenta.

To jest absurd i nie wyobrażam sobie takich interwencji. Ale czy kwestionowałbyś także poszukiwanie razem z pacjentem, jak rozumie to, że przeżywa w tej sytuacji przygniatający lęk? Albo że pobił się na klatce schodowej z przedstawicielem właściciela? Albo że biernie czeka na rozwój wydarzeń i uważa, że wszystko się jakoś ułoży? Ludzie naprawdę na takie sytuacje bardzo różnie reagują. Jedni wpadają w głęboką depresję, inni walczą, a są też tacy, którzy szybko się reorganizują, sprawnie wykorzystują okazję, wyciągają maksimum pieniędzy od właściciela i kupują sobie coś, o czym marzyli. Niektórzy stają się przywódcami buntu. Zależy to oczywiście od mnóstwa różnych czynników. Własnych zasobów, kontekstu prawnego, wsparcia innych itd. Innymi słowy, sama sytuacja społeczna nie przesądza o tym, jak ktoś zareaguje.

.....