Ընկ. Բ. Փանջունի տարագրության մեջ

Оглавление

იაკობ ცურტაველი. Ընկ. Բ. Փանջունի տարագրության մեջ

Մաս Առաջին Գլուխ

[Ա]

[Բ]

[Գ]

[Դ]

[Ե]

[Զ]

[Է]

[Ը]

[Թ]

[Ժ]

[ԺԱ]

[ԺԲ]

[ԺԳ]

[ԺԴ]

[ԺԵ]

[ԺԶ]

[ԺԷ]

[ԺԸ]

[ԺԹ]

[Ի]

[ԻԱ]

[ԻԲ]

[ԻԳ]

[ԻԴ]

[ԻԵ]

[ԻԶ]

[ԻԷ]

[ԻԸ]

Մաս Երկրորդ Գլուխ

[Ա]

[Բ]

[Գ]

[Դ]

[Ե]

[Զ]

[Է]

[Ը]

[Թ]

[Ժ]

[ԺԱ]

[ԺԲ]

[ԺԳ]

[ԺԴ]

[ԺԵ]

[ԺԶ]

[ԺԷ]

[ԺԸ]

[ԺԹ]

[Ի]

[ԻԱ]

[ԻԲ]

[ԻԳ]

[ԻԴ]

[ԻԵ]

[ԻԶ]

[ԻԷ]

[ԻԸ]

Մաս Երրորդ Գլուխ

[Ա]

[Բ]

[Գ]

[Դ]

[Ե]

[Զ]

[Է]

[Ը]

[Թ]

[Ժ]

[ԺԱ]

[ԺԲ]

[ԺԳ]

[ԺԴ]

[ԺԵ]

[ԺԶ]

[ԺԷ]

Մաս Չորրորդ Գլուխ

[Ա]

[Բ]

[Գ]

[Դ]

[Ե]

[Զ]

[Է]

[Ը]

[Թ]

[Ժ]

[ԺԱ]

[ԺԲ]

[ԺԳ]

[ԺԴ]

[ԺԵ]

[ԺԶ]

Отрывок из книги

Յորժամ զաներեւութէն եւ զնորին զմշտնջենաւոր զաւրութենէն ճառիցէ ոք, քանզի մարմնաւոր լեալ է, պարտի զմիտս յստակել եւ զխորհուրդս սրբել, զյոյզս շարժմանց պարզել, զի յայն զոր առաջի եդ՝ հասանել կարասցէ։ Նա եւ որ ընդ ճառագայթս արեգականն հայել կամիցի, պարտի զ[6]պղտորութիւն աչացն՝ զաղտն եւ զբիժն ի բաց պարզել, զի մի մթարքն՝ որ զբբաւքն շողայցեն, արգել հայելոյ ի յստակութիւն լուսոյն լիցին։

Եւ արդ քանզի մի էութիւն անքննին է եւ անհաս բնութեամբ, առ նորա անքննութիւնն ընծայութիւն անգիտութեան մատուցանելի է, եւ առ էութիւնն նորին դաւանութիւն գիտութեան եւ ոչ քննութեան։ Զի որ էն՝ պարտի զի մշտնջենաւոր իցէ եւ անսկիզբն, որոյ ոչ սկիզբն յումեքէ առեալ լինելոյ, եւ ոչ ունի զոք ի վեր քան զինքն, զոր պարտ իցէ նմա պատճառ կարծել կամ իմանալ՝ եթե ի նմանէ իցէ առեալ սկիզբն էանալոյ։ Զի ոչ ոք է առաջին քան զնա, եւ ոչ ոք է յետոյ նման նմա, եւ ոչ ընկեր հաւասար նորին, եւ ոչ էութիւն հակառակ նմա, եւ ոչ գոյութիւն ընդդիմակաց, եւ ոչ բնութիւն հիւթաբեր ի պէտս նորա, եւ ոչ նիւթ ինչ՝ յորմէ առնիցէ զոր առնելոց իցէ. այլ ինքն է [7] պատճառ ամենայնի, որ ի լինելն եւ ի գոյանալ եկին ի չգոյէ եւ ի գոյէ որպէս երկինք վերինք եւ որ ինչ յերկինս, եւ երկինք երեւելիք որ ի ջուրց, եւ երկիր, եւ ի նմանէ եւ ի նմա. յորմէ ամենայն եւ ինքն ոչ յումեքէ։ Որոյ ըստ իւրաքանչիւր կարգաց տուեալ է սկիզբն լինելոյ աներեւութիցն անմարմնոց, եւ երեւելեաց մարմնաւորաց. որ բաւականն է որպէս ի տալն զկենդանութիւնն, նոյնպէս եւ ի գիտութիւն իւրոյ անարար էութեանն, եւ յիւրոց արարածոցն ի [հասումն] ըստ իւրաքանչիւր բնութեանց ածել։ Որ ոչ այնու միայն զարմանալի է, զի ածն ի չգոյէ ի գոյ զչգոյսն, եւ եցոյց յոչնչէ յինչ զչէսն, այլ զի եւ անարատ եւ անխախուտ պահէ զլեալսն. որոց եւ յառաջնումն իսկ աննախանձ ետ զկենդանութիւնն, առ ի յայտնելոյ զիւրոյ զբարերարութեանն հանդէս։

.....

Այդ այնմ նման է, յորժամ ի քարանց ոք շինուածս առնիցէ՝ պատշաճելոյն եւ յաւրինելոյն միայն արարիչ է, եւ ոչ բնութեանն։

23 Եւ արդ յի՞նչ ինչ արդեաւք արար Աստուած զանկերպարանն։

.....