Оглавление
იაკობ ცურტაველი. Թորոս Լեւոնի
ԳԼՈՒԽ Ա ԿՈՍՏԱՆԴՆՈՒՊՈԼԻՍ 1145-ԻՆ
ԳԼՈՒԽ Բ ԲՆԱԿԱՐԱՆ ԹԷ ԴԱՐԱՆ
ԳԼՈՒԽ Գ ԽՆԱՄԱԿԱԼ ՁԵՌՔԸ
ԳԼՈՒԽ Դ ԿԻԼԻԿԻՈՅ ՎԻՃԱԿԸ
ԳԼՈՒԽ Ե ԴԻՈՆԻՍ
ԳԼՈՒԽ Զ ԱՌԻՒԾԻՆ ԿՈՐԻՒՆԸ ԱՌԻՒԾ է
ԳԼՈՒԽ է ԱՐԾՐՈՒՆԵԱՑ ՇԱՌԱՒԻՂ ՄԸ
ԳԼՈՒԽ Ը ՀԱՅՐ ՍՈՒՐԲԸ
ԳԼՈՒԽ Թ ԿԻՊՐՈՍԻ ՍՈՒՐԲ ՄԱԿԱՐ
ԳԼՈՒԽ Ժ ՔԱՐԱՅԻՆ ԿԻԼԻԿԻԱ
ԳԼՈՒԽ ԺԱ ՏՈՐՈՍ
ԳԼՈՒԽ ԺԲ ՍԵՒ ԼԵՌ
ԳԼՈՒԽ ԺԳ ԽԱՉԻ ԴՐՕՇԸ
ԳԼՈՒԽ ԺԴ ԹԷ ԻՆԶՊԵ՞Ս ԿԸ ՍԿՍԻ ԿԱԶՄՈՒԵԼ ԹՈՐՈՍԻ ԵՐԿԻՐԸ
ԳԼՈՒԽ ԺԵ ԱՆԱՐԶԱԲԱՅ ԿՈՒՍԱԿԱԼԸ
ԳԼՈՒԽ ԺԶ ՄԱՐԳԱՐԻՏ
ԳԼՈՒԽ ԺԷ ՍՏԵՓԱՆԷ ԵՒ ՄԼԵՀ
ԳԼՈՒԽ ԺԸ ԱՌԱՔԻՆՈՒԹԵԱՆ ՅԱՂԹԱՆԱԿԸ
ԳԼՈՒԽ ԺԹ ԲԱՐԵԿԱՐԳՈՒԹԵԱՆՑ ԱՐԳԵԼՔՆԵՐԸ
ԳԼՈՒԽ Ի ԱՆԴՐՈՆԻԿՈՍ ԿԵՍԱՐ
ԳԼՈՒԽ ԻԱ «ՍԱՀՄԱՆՔ ՔԱՋԱՑ ԶԷՆՆ ԻՒՐԷԱՆՑ»
ԳԼՈՒԽ ԻԲ ԱՆՏԻՈՔԱՅ ԲՐԻՆՁԸ
ԳԼՈՒԽ ԻԳ ՄԱՀ ԵՒ ՍՈՒԳ
ԳԼՈՒԽ ԻԴ ԿԻՌ ՄԱՆՈՒԷԼ ԿԱՅՍՐԸ
ԳԼՈՒԽ ԻԵ ԼԱՄԲՐՈՆԻ ՀԱՐՍԸ
ԳԼՈՒԽ ԻԶ ԽԱՂԱՂՈՒԹԵԱՆ ՀՐԵՇՏԱԿԸ
ԳԼՈՒԽ ԻԷ ԴԱՒԱՃԱՆՈՒԹԻՒՆ
ԳԼՈՒԽ ԻԸ ՅՈՒՆԱՑ ՎԵՐՋԻՆ ՃԻԳԸ
ԳԼՈՒԽ ԻԹ ԹՈՐՈՍԻ ՄԱՀԸ
Отрывок из книги
Այսպէս երկու յոյն առջեւեն եւ Թորոս ու իր ծառան ետեւնուն անցան արքունի դռնեն, որ ի կրկէս կը հանէր, նոյնպէս կրկին յաղթական կամարներէն, եւ վերջապէս մտան բուն քաղաքը, ուր բարձր երկայն պատեր, մեծամեծ դռներով պալատներ, եւ երեւեյաց տուներ կը նշանակէին, որոց երբեմն կը յաջորդէին փոքր եւ ցած փայտաշեն տներ, եւ ուր տեղ-տեղ ժողովուրդը կը խռնուէր, ինչպէս ամէն մեծ քաղաքներու սովորական է, եւ դարձեալ ամայի փողոցնէր, մինչեւ հասան պարզ դռան մը առջեւ, որ բարձր քառակուսի պատի մէջտեղ բացուած էր, եւ երբ դուռը զարնուեցաւ, շուտ մը բացուեցաւ, սովորական պարտէզ մը տեսնուեցաւ քանի մը մեծամեծ ծառերով եւ խիտ առ խիտ վարդենիներով զարդարուած, պարտէզին վերջին ծայրը բնակութեան տունն էր. կրկնայարկ տուն` բոլոր պատուհաններն պարտէզի վրայ կը հայէին երեք կողմեն. իսկ ինչ որ ծառայութեան կը վերաբերէր` միայարկ պարտէզին դռան քովի պատերուն տակ շինուած էր:
Դուռը բացողը իր հա գուսան երէն յայտնի` սովորական մաքուր տունի մը ծառայ էր, եւ երբ աս մեր չորս անձինքը ներս կը մտնէին, տարէց կին մը խոհանոցին դռնեն գլուխը դուրս երկնցնելով կը նայէր բնական հետաքրքրութեամբ մը: Դռնեն ներս ոտուընին դրածնուն պէս առաջնորդը դարձաւ ըսաւ կարճուկին.
.....
– Ի՜նչ զրուցեմ, իշխանիկս, վտանգ մը թէպէտ կ'երեւայ մեր փախուստ են, բայց կը թուի նաեւ թէ յաջող ելք պիտի ունենանք, վասնզի մինչեւ հիմա կոտրած, թափած չուն ինք: Ոչ թշնամին զմեզ հալածեց եւ ոչ ճամփանիս կտրեց. ու սուրը պատեանեն հանելու չի պարտաւորեցանք:
– Ճշմարիտ է, Բաբկէն, թէ վտանգաւոր դիպուածներ կրնայինք ունենալ, բայց հազիւ թէ բանտեն ելած` բանտի սպառնալեաց ներքեւ գտնուիլ շատ ծանր է: Հաւերը կը խօսին. արշալոյսը մօտ է, երթանք քնանալ, քու անկողինդ…
.....
