Непамяркоўныя
Реклама. ООО «ЛитРес», ИНН: 7719571260.
Оглавление
Леанід Маракоў. Непамяркоўныя
«Помни случай с Ивановым»
Апошнія вакацыі Валерыя Маракова
Ганна Цімафееўна
«Ластаўка»
Зялёныя вочы
An Old Man
І ён іх пазнаў
Свае і чужыя
Яблыня
Настальгія
Госці
Бацька і сын
Дзве капейкі
Арэлі
Дзень Ікс
1975-ы
Трэцяя спроба
Мы чакалі
Санька
1. Валюша
2. Санька
3. Скачок
4. Велiк
5. Пра выкрунтасы першага кахання
6. Настаўнiца англійскай
7. Закон Ома
8. Настаўнiк фiзiкi
Отрывок из книги
Іваноў злавіў сябе на тым, што думае па-руску. Абрусеў за якія паўгода. Памяць дзяцінства бярэ сваё, на тое яна і памяць.
Бацька пакінуў Расію на адным з караблёў французскай эскадры, які адплываў ад Севастопальскага прычала ў лістападзе дваццатага. Яшчэ першай пасля перавароту вясной, калі яму перадалі, што азвярэлае мужыччо разрабавала і спаліла пад Мсціславам іх родавы маёнтак, бацька пачаў шукаць смерці. Ён хацеў загінуць у баі, душачы гэтую чэрнь, пускаючы ў распыл дзясяткі, сотні чырвоных. Ваяваў смела, з адметным майстэрствам, набытым яшчэ ў германскую. Чырвоныя ўцякалі ад яго палка, як ад чумы. Ведалі – каб даць адпор зводнаму, трэба мець шматразовую перавагу. Афіцэры палка, у якім не было шараговых, нават параненыя, забіралі з сабой у магілу па некалькі будзёнаўцаў.
.....
«Малайцы! – пахваліў Іваноў. – Цяпер можна адысці». Але не адразу скрануўся з месца – прысеў паназіраць, што будзе далей. Сцішыліся і стралкі, прыслухоўваліся: мо ўцякач зварухнецца, выдасць сябе?
Вытрымкі ў іх хапіла не надоўга. Неўзабаве салдаты асмялелі, пачалі перагаворвацца. Іваноў жа па-ранейшаму не высоўваўся, чакаў, пакуль падставяцца яны. Турбавала думка: ці далёка адышлі ад лагера? Ці чуваць там стрэлы? Калі чуваць, дык трэба ўцякаць далей, калі не – можна крыху адпачыць, перавесці дух.
.....