Zniszczenie i odnowa

Отрывок из книги

Spis treści

Karta tytułowa

.....

Nienawidziłam każdego jego skrawka. Nie cierpiałam wilgoci przesączającej się przez ściany, skapującej ze sklepień i osadzającej się kropelkami na mojej skórze; chłodu, którego nic nie było w stanie przegnać; muchomorów i nocnych kwiatów rozkwitających w szparach i szczelinach. Nie lubiłam sposobu, w jaki odmierzaliśmy czas: nabożeństwo poranne, modlitwa popołudniowa, nabożeństwo wieczorne, dni świętych, dni postne i półpostne. Nade wszystko zaś nie mogłam znieść uczucia, że naprawdę jestem małym szczurem, jasnoskórym i czerwonookim, skrobiącym słabiutkimi, zaróżowionymi pazurkami w ściany więżącego mnie labiryntu.

Apparat prowadził mnie przez jaskinie rozciągające się na północ od głównej niecki, gdzie ćwiczyli Soldat Sol. Ludzie rozstępowali się przed nami, odsuwali pod ściany albo wyciągali ręce, żeby dotknąć złotego rękawa mojej szaty. Szliśmy powoli, z godnością, tak jak należało; zresztą i tak nie dałabym rady poruszać się szybciej bez zadyszki. Trzódka Apparata wiedziała o mojej chorobie i modliła się o mój powrót do zdrowia, on jednak obawiał się, że gdyby wyszło na jaw, jak słaba – jak bardzo ludzka – naprawdę jestem, wybuchłaby panika.

.....