Messi. Chłopiec, który zawsze się spóźniał (a dziś jest pierwszy)

Отрывок из книги

Chłopiec, który zawsze się spóźniał (a dziś jest pierwszy)

Leonardo Faccio

.....

O skromności Argentyńczyka napisano już wystarczająco dużo, o tym, jak wielkim jest wzorem dla najmłodszych – jeszcze więcej. Wrodzona wstydliwość zjednała mu kibiców na całym świecie, bo wygląda i zachowuje się jak kumpel z podwórkowego boiska. Nie ma u niego niepotrzebnych gestów, nie stroi min, nie wywyższa się ponad innych. Szanuje przeciwników i przeciwnicy szanują jego. Jeśli coś poszło nie tak, błędów szuka najpierw u siebie. Porażki wciąż przeżywa tak mocno, jak za czasów gry w młodzikach. Na szczęście nie zdarzają się często.

Najwspanialsze jest, że wszystkie wymienione wcześniej liczby nie są podsumowaniem kariery najlepszego piłkarza w dziejach, lecz jedynie krótkim przystankiem w jej środku, żeby na koniec nie stracić rachuby. Jutro Messi znów wyjdzie na murawę, żeby biegać i kopać piłkę. Nieważne, czy pobije jakiś rekord, czy może poniesie porażkę – zawsze będzie grać z takim samym zaangażowaniem. Bramki i statystyki są dla niego ważne, ale tak jak dla kogoś, kto gra na konsoli. To nie sens całej zabawy, ale miły do niej dodatek. Messi piłką po prostu żyje i trudno mu się z nią rozstać. Nawet schodząc z murawy, często trzyma ją, odbija o ziemię, chwilę się bawi, a po każdym hat-tricku ucieka z nią do szatni, zamiast zgodnie z przepisami oddać sędziemu. Cały Leo.

.....