Читать книгу Қойшы бала мен күшік - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Бір бағланды сойғызып,

Іргеге жастық қойғызып,

                    Үйіне болыс кеп отыр.

Құйрыққа бауырды астарлап,

Пыс-пыс етіп қос қолдап,

                    Сылқылдатып жеп отыр.

Қасындағы хатшысы,

Алаңғасар атшысы –

                    Олар да асап жатыр-ау.

Поштабайың – пақырың,

(Асасаңшы ақырын!)

                    Қақалдың ғой, батыр-ау!