Читать книгу Күншығыс - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Қысық көзді Күншығыс,

Бұл тұруың қай тұрыс?

                    Серпіл енді, алыбым!

Күңірентіп жерді ыңыраншы,

Күнбатысқа көз салшы,

                    Көрдің бе қанның жалынын?

Күнбатысты шаң басқан,

Шаң емес, қара қан басқан,

                    Тарсыл-күрсіл, қанды атыс.

Көп білем деп – бөлуге,

Көп күлем деп – өлуге

                    Жақын қалды Күнбатыс.

Дария еді ол өкірген,

Шапшып көкке лепірген,