Читать книгу Айға - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Күн батып, қараңғылық қанат жайды,

Аспанда сансыз жұлдыз жарқырайды.

Отырған қараңғы үйдің терезесінен

Көремін мұңды, нұрлы толған Айды.

Қайғылы Ай, тұрсың көкте түсің қашып,

Қайғылы жер жүзіне нұрың шашып.

Жылжисың ақырын ғана қорыққан жандай,

Жүргендей жол таба алмай бейне адасып.

Бір жауыз сөндірмек пе әлде нұрың?

Үстіңе кигізбек пе қара құрым?

Жоқ әлде қазіргімен жұмысың жоқ,

Қайғыға түсіре ме өткен күнің?

Кім білед, өткен күнің алтын шығар?