Читать книгу Зар - Мағжан Жұмабаев - Страница 1

Күз жетіп, жердің жүзі солғын тартса,

Алтын күн нұры кеміп, салқын артса,

Жер жүзі өлім күтіп тұрса жылап

Сексенде селкілдеген байғұс қартша;

Қатты қыс кірейін деп есік ашса,

Қызыл гүл қорыққаннан түсі қашса,

Әл кетіп, бұлғақтаған бұтақтарда

Жапырақ: «Ал өлдік!» – деп сыбырласа,