Nie znam się na epidemiach

Отрывок из книги

Temat koronawirusa z Wuhan pojawił się w debacie publicznej w połowie stycznia 2020 roku. Choć w tamtym czasie wielu traktowało informacje napływające z Chin w kategoriach ciekawostki, to osoby zajmujące się analizą sytuacji międzynarodowej miały świadomość, że owa ciekawostka przyniesie nam sporo kłopotów. Pierwotnie mówiło się jednak wyłącznie o kosztach finansowych, spowodowanych spowolnieniem gospodarczym w Państwie Środka i możliwym zmniejszeniem się tempa światowego wzrostu gospodarczego. W tamtych dniach prawie nikt nie podejrzewał, że ta mała burza na krańcu świata przerodzi się w globalny sztorm. W końcu nie była to pierwsza „chińska” epidemia spowodowana przez koronawirusa – w pamięci mieliśmy epidemię SARS, która dotknęła Azję Południowo-Wschodnią w 2003 roku. Wtedy problem udało się szybko opanować i to doświadczenie działało na wielu uspokajająco.

Wizja „zatrzymania świata” i mnie wydawała się wówczas mało prawdopodobna, ale intuicja podpowiadała, że to, co nas czeka, może być czymś znacznie bardziej poważnym niż epidemia SARS sprzed prawie dwudziestu lat. Wszystko przez globalizację – choć wielu może się wydawać, że świat wygląda tak od dawna, to jednak od 2003 roku uległ on niezwykle dynamicznym zmianom. Tylko by je dostrzec, musielibyśmy trochę „wyjść z czasu” i spojrzeć na bieg wydarzeń z pozycji zewnętrznego obserwatora. Już samo porównanie statystyk międzynarodowego ruchu lotniczego stanowi najlepszy dowód, że skala globalnych przepływów wzrosła co najmniej kilkukrotnie, jeśli nie bardziej. Mając tego świadomość, swój ostatni styczniowy wykład dla studentów z przedmiotu „Globalne dobra publiczne” poświęciłem właśnie wirusowi z Wuhan. A koleżankom i kolegom z Klubu Jagiellońskiego napisałem 28 stycznia, że to będzie jeden z trzech najważniejszych tematów 2020 roku.

.....

ODCINEK 19

ODCINEK 20

.....