Antydepresanty

Отрывок из книги

„To może żołądkowa na pół?” Dwie dziewczyny, na oko dwudziestotrzyletnie studentki, fanie! Wyższa brunetka stoi jedną nogą na longboardzie, druga wtyka rudą głowę do okienka nocnego sklepu. O północy zamykają drzwi i pozostaje taka szparowo-okienna komunikacja. Jest środek stycznia, środek miasta i środek nocy. Wysiadłszy z taksówki, mijam je uśmiechając się pod nosem, i idę do domu. Ach, więc oto nadeszła ta cała dorosłość! Mam trzydzieści pięć lat i idę spać. Jestem fizycznie zmęczona po treningu (boks), trzech kieliszkach wytrawnego wina i kilkugodzinnym spotkaniu ze znajomymi. Andrzej rzadko bywa w Polsce. Gra na Broadwayu. Mieszka w Nowym Jorku. Właśnie jest – to świętujemy. No ale dla nas noc się właśnie skończyła. Wszyscy jutro od rana pracują, choć połowa w wolnych zawodach, ale jednak. Dziewczyny natomiast dopiero zaczynają wieczór. I nagle ku mojemu zaskoczeniu odczuwam nostalgię za tą durną dwudziestoletnią beztroską. W duchu uśmiecham się do tych dziewczyn i kibicuję im i tym wszystkim rozmowom, które będą toczyć, kiedy ja już zasnę. O tym, co im się w świecie nie podoba i jak to zmienić o teoriach spiskowych, tych wszystkich strukturach, do których nikt nie ma dostępu, ale na pewno są i decydują o ich życiu, o książkach, chłopakach, filmach, koncertach, o rodzicach, jak bardzo ich nie rozumieli dawniej lub teraz i czy Bóg istnieje i jeśli tak, to jaki? Wiadomo, rozmowy o Bogu po wódzie to u nas klasyk. Ja wracam do domu i kiedy bezwiednie wyjadamy z lodówki zimnego kalafiora, prowadząc ożywioną dyskusję, dociera do mnie, jaki to mały wielki cud mieć partnera intelektualnego, z którym można płakać na filmach, ścigać się na rowerach i spierać nieustannie o wszystko, a mimo to tak uporczywie szukać porozumienia. Jak wspaniale mieć to mieszkanie z kredytem i wiedzieć już co nieco o sobie, ludziach i pielęgnacji domowych kwiatów. Dociera do mnie, że nie chcę oddawać tych wszystkich zdobyczy: doświadczeń, także tych dawniej odbieranych jako totalne katastrofy, myśli, olśnień, rozczarowań i zachwytów, tego co wydarzyło się w ciągu ostatnich kilkunastu lat. Cieszę się że wiem już to, co wiem i z radosnym drżeniem oczekuję na więcej!

Hej, jesteś szczęściarą!

.....

z tajemnicą

a tyle różnic

.....