De Lotgevallen van Tom Sawyer

Оглавление

Марк Твен. De Lotgevallen van Tom Sawyer

Hoofdstuk I

Hoofdstuk II

Hoofdstuk III

Hoofdstuk IV

Hoofdstuk V

Hoofdstuk VI

Hoofdstuk VII

Hoofdstuk VIII

Hoofdstuk IX

Hoofdstuk X

Hoofdstuk XI

Hoofdstuk XII

Hoofdstuk XIII

Hoofdstuk XIV

Hoofdstuk XV

Hoofdstuk XVI

Hoofdstuk XVII

Hoofdstuk XVIII

Hoofdstuk XIX

Hoofdstuk XX

Hoofdstuk XXI

Hoofdstuk XXII

Hoofdstuk XXIII

Hoofdstuk XXIV

Hoofdstuk XXV

Hoofdstuk XXVI

Hoofdstuk XXVII

Hoofdstuk XXVIII

Hoofdstuk XXIX

Hoofdstuk XXX

Hoofdstuk XXXI

Hoofdstuk XXXII

Hoofdstuk XXXIII

Hoofdstuk XXXIV

Hoofdstuk XXXV

Hoofdstuk XXXVI

Отрывок из книги

De Zaterdagmorgen kwam; een heerlijke, warme zomerdag vol vroolijkheid en leven. Alle harten waren blijde gestemd en de jeugd uitte hare blijdschap in een opgewekt gezang. Genot was op elk gelaat te lezen en van veerkracht getuigde iedere stap.

De acacia’s stonden in vollen bloei en de lucht was van den geur der bloesems vervuld.

.....

“Je neemt een boon en splijt die en dan maak je een snede in de wrat, dat er een beetje bloed uitkomt, en dan leg je dat bloed op een stukje van de boon, en dan graaf je een gat in den grond en daarin leg je ’t stukje in den nacht bij maneschijn, op een kruisweg, en dan verbrand je de rest van de boon. En dan gaat het stuk boon, dat het bloed ingezogen heeft, aan het trekken en trekken, on het andere stuk meester te worden, en dan helpt het bloed de wrat en deze valt spoedig af.”

“Ja, dat is waar, hoewel je er onder het begraven bij moet voegen: ‘Weg, boon, weg, wrat, kom me niet meer plagen.’ Zoo doet Joe Harper het ten minste. Maar hoe genees jij ze met doode katten?”

.....