Przesunąć horyzont nowe wydanie

Отрывок из книги

Spis treści

Karta tytułowa

.....

To, co widzę, jest niesamowite. Cała ta sytuacja – zmaganie się z trudnymi warunkami, huraganowy wiatr, temperatury spadające do –50 stopni Celsjusza, a w końcu szczęście wspinaczy, radość ze zdobycia szczytu. I wtedy przypominam sobie, jak bardzo kocham góry. W mojej głowie pojawia się myśl, że tylko to może mnie wyciągnąć z dna.

Kilka dni później oglądam dwa filmy dokumentalne ze wspinaczki rosyjskich ekip na Lhotse i na Mount Everest. Ktoś ze znajomych mówił kiedyś, że zastanawiał się nad wejściem na Dach Świata, bo chyba nawet byłaby szansa, bo to może nie byłoby takie trudne, jak się wydaje, bo już rozmówił się z ludźmi. A na tych filmach kurzawa, że hej! W małym namiociku szarpanym podmuchami okrutnego wiatru siedzi chyba szóstka sinych z wyziębienia ludzi. Ten obraz sprawia, że aż wstrzymuję oddech. Ale ziarenko już kiełkuje w mojej głowie. Obrazy ze szczytu Shishapangmy i film o zmaganiu się Rosjan z siłami natury na Evereście uzmysławiają mi, że dla mnie to jedyna droga. Nie chcę nieśmiało zerkać na jutrzejszy dzień i myśleć, że znowu trzeba poddawać się tej cholernie nudnej, żmudnej rehabilitacji. Czuję, że właśnie dlatego, że jest tak źle, muszę przesunąć swój horyzont. Żeby odzyskanie sprawności było tylko nic nieznaczącym etapem. Bo prawdziwy cel leży przecież dużo, dużo dalej. A w zasadzie – wyżej.

.....