Republika świecidełek

Отрывок из книги

Spis treści

Karta tytułowa

.....

Dlatego, mijając klientów stłoczonych przy barze, godził się z myślą, że wieczór, który godzinami planował, w wyobraźni uciekając od swoich problemów matrymonialnych, teraz rozchodził się i pękał na wzdętym pęcherzu, jak rozchodzą się złudzenia zbyt dopracowane, by pomieścić choćby najmniejszą formę kapitulacji. Odruchowo powtarzał jednak słowa „Enfield” i „podpalenia” i wtedy – gdy jego język zatrzymał się na przedostatniej sylabie – wtedy właśnie zobaczył dziewczynę.

Mógł o niej powiedzieć na przykład to: miała dziwne plecy – nienaturalnie wystające łopatki (oraz – czego nie widział, ale wyobrażał sobie – skórę na karku pokrytą miękkim meszkiem), może to był efekt jakiejś deformacji, skrzywienia kręgosłupa nieuchwyconego w odpowiednim wieku, w każdym razie pasował do jej chłopięcej budowy. Widział jej plecy; na tę część ciała mógł gapić się bezkarnie, bo dziewczyna stała przy barze tyłem do lustrzanego filaru i jej sylwetka odbijała się w nim od pasa w górę. Była oparta o wysoki stołek i otoczona przyjaciółmi, a kiedy przesuwało się po niej spojrzenie Marka, raz po raz wybuchała śmiechem, który na moment ogarniał całe jej ciało.

.....