Niebezpieczne związki, tom drugi

Оглавление

Pierre Choderlos de Laclos. Niebezpieczne związki, tom drugi

Tom drugi

Część trzecia

List LXXXVIII

List LXXXIX

List XC

List XCI

List XCII

List XCIII

List XCIV

List XCV

List XCVI

List XCVII

List XCVIII

List XCIX

List C

List CI

List CII

List CIII

List CIV

List CV

List CVI

List CVII

List CVIII

List CIX

List CX

List CXI

List CXII

List CXIII

List CXIV

List CXV

List CXVI

List CXVII

List XCVIII

List CXIX

List CXX

List CXXI

List CXXII

List CXXIII

List CXXIV

Część czwarta

List CXXV

List CXXVI

List CXXVII

List CXXVIII

List CXXIX

List CXXX

List CXXXI

List CXXXII

List CXXXIII

List CXXXIV

List CXXXV

List CXXXVI

List CXXXVII

List CXXXVIII

List CXXXIX

List CXL

List CXLI

List CXLII

List CXLIII

List CXLIV

List CXLV

List CXLVI

List CXLVII

List CXLVIII

List CXLIX

List CL19

List CLI

List CLII

List CLIII

List CLIV

List CLV

List CLVI

List CLVII

List CLVIII

List CLIX

List CLX

List CLXI

List CLXII

List CLXIII

List CLXIV

List CLXV

List CLXVI

List CLXVII

List CLXVIII

List CLXIX

List CLXX

List CLXXI

List CLXXIV

Отрывок из книги

Mimo całej radości, jaką mi sprawiają listy pana kawalera Danceny, i mimo szczerej chęci swobodnego widywania się z nim, nie odważyłam się usłuchać pańskich poleceń. Po pierwsze jest to zbyt niebezpieczne; mama uważa na wszystko, może łatwo się spostrzec, a wówczas byłabym zgubiona na zawsze. A potem, zdawało mi się, że to byłoby bardzo niedobrze; robić sobie tak podwójny klucz, to nie byle co! Prawda, że to pan byłby tak dobry się tym zająć; ale mimo to gdyby się wydało, na mnie spadłby również za to wstyd i wina, skoro pan by go kazał robić dla mnie. Słowem, już dwa razy próbowałam go wziąć i na próżno!

Z pewnością, że to byłoby bardzo łatwe, gdyby o co innego chodziło; ale nie wiem dlaczego, za każdym razem mnie jakaś taka drżączka chwyciła i nigdy nie mogłam zdobyć się na odwagę. Sądzę więc, że chyba lepiej, aby wszystko już zostało tak jak dotąd.

.....

Niewiele dni, moja urocza przyjaciółko, upłynęło od czasu, jak ty zwracałaś się do mnie z prośbą o słowa pociechy i rady: dzisiaj na mnie przyszła kolej i dziś ja znowu udaję się do ciebie z podobną prośbą. Mam ciężką zgryzotę, a obawiam się, czy dobrą obrałam drogę dla zaradzenia złemu.

Niespokojna jestem o córkę. Od czasu naszego wyjazdu widziałam, co prawda, że jest ciągle smutna i zgnębiona, ale byłam na to przygotowana i uzbroiłam serce matki całą konieczną, wedle mnie, surowością. Miałam nadzieję, że oddalenie, rozrywki zniweczą wkrótce tę miłość, którą uważałam raczej za wybryk dzieciństwa niż za prawdziwą namiętność. Tymczasem nie tylko nasz pobyt tutaj nic nie poprawił, ale, przeciwnie, widzę, że to dziecko pogrąża się coraz to głębiej w nader niebezpiecznej melancholii; słowem, obawiam się na dobre, aby jej zdrowie na tym nie ucierpiało. Od kilku dni zmieniła się wprost w oczach. Wczoraj zwłaszcza mnie to uderzyło i nie tylko mnie: cały dom był tym zaniepokojony.

.....