Rafał Jackiewicz. Życie na ostrzu noża

Отрывок из книги

Nazywam się Rafał Jackiewicz i kiedyś byłem innym człowiekiem. Zmienił mnie boks. Dzięki niemu z wiejskiego rzezimieszka stałem się sportowcem, który zdobywał mistrzowskie tytuły. Zmieniłem się, ale pozostałem sobą. Ta książka to zapis mojego życia, moja historia. Podczas lektury będziecie przekraczać ze mną kolejne granice, jakby ich nie było. Tak jak robiłem i nadal robię w swoim życiu – bo mam serce stworzone do walki. W tej książce nie koloryzuję, nie zmyślam, bo nie muszę. Mówię, jak było, a każda z moich opowieści jest jak nokaut. Tak zapamiętałem to, co przeżyłem. Zmieniłem jednak część imion, niektóre pominąłem, bo nie chcę mieć po latach prokuratora na głowie, nie chcę też rozbijać małżeństw ani niszczyć przyjaźni.

Nie robię tu rachunku sumienia. Choć mam na koncie wiele złych rzeczy, niczego nie żałuję, bo wszystkie one ukształtowały mój charakter. Nie popełniajcie jednak moich błędów. Możecie nie mieć tyle szczęścia, co ja.

.....

W czasie choroby mama nie mogła pracować i była na utrzymaniu ojczyma. Ja miałem stypendium z kadry, bo trenowałem i walczyłem, czasem też kogoś skroiłem, ale obaj z bratem nie mieliśmy normalnej roboty. Zdarzało się, że nie mieliśmy co jeść. Był taki tydzień, że na śniadanie, obiad i kolację jadłem tylko frytki. Kiedy dowiedziała się o tym babcia, zaczęła nam przywozić jedzenie. Posiłki przygotowywały też dla nas dwie najbliższe sąsiadki – panie Śliwińska i Milewska.

Gdy mama umierała, a on nie dawał jej spokoju, to zdarzało się, że łapałem go za fraki.

.....