Pandemia

Отрывок из книги

Powieść niniejszą dedykuję utalentowanym naukowcom o wręcz mistycznej przenikliwości umysłu, która pozwoliła im spojrzeć na proch powszechnie dostępnych danych, dostrzec w nim diamenty wiedzy i dokonać dzięki nim milowego kroku w nauce. Do tego elitarnego grona zaliczam między innymi Jennifer A. Doudnę oraz Emmanuelle Marie Charpentier, odpowiedzialne za stworzenie technologii edycji genów CRISPR/CAS9 oraz jej licznych permutacji.

Nieczęsto spotykamy tak kolosalne niedomówienia, ów potencjał bowiem stał się zarzewiem prawdziwej eksplozji przełomowych dokonań. Artykuł w „Science” jako pierwszy przedstawił światu metodę zwaną CRISPR/CAS9, pozwalającą na modyfikacje genetyczne, która powstała na bazie układu odpornościowego bakterii, wykształconego w celu zwalczania wirusów. Owa niezwykła metoda może służyć do wyszukiwania oraz modyfikowania genomu u roślin i zwierząt. Z dnia na dzień zaszła głęboka zmiana – dziś nawet uczeń szkoły średniej, wyposażony w powszechnie dostępne odczynniki i odpowiednio poinstruowany, może nauczyć się modyfikowania genotypu żywych komórek, a te przekażą owe zmiany kolejnym generacjom. Dzięki metodzie CRISPR/CAS9 dowolny gen, którego sekwencja została rozpoznana, może zostać usunięty, zastąpiony, aktywowany albo dezaktywowany – a można tego dokonać choćby i w prywatnym garażu. To naprawdę proste. Do tej pory technika ta była co najwyżej futurystycznym marzeniem biologów molekularnych, dysponujących wielkimi laboratoriami pełnymi kosztownego sprzętu. Można powiedzieć, że za sprawą metody CRISPR/CAS9 zyskaliśmy nagle potężny i powszechnie dostępny mechanizm pozwalający na nowo tkać materię samego życia – w tym także ludzkiego życia. Nie ulega wątpliwości, że już wkrótce będziemy świadkami rewolucji w medycynie, rolnictwie i hodowli zwierząt.

.....

Dwa miesiące wcześniej doktor Harold Bingham, szef inspektoratu, zmarł na zawał serca, a naprędce powołany komitet doradczy zarekomendował doktor Laurie Montgomery jako jego następczynię. Propozycja zaskoczyła i ją, i Jacka – ale Jacka jakby bardziej. Zdumiał się jeszcze bardziej, gdy Laurie wyraziła zgodę. Zawsze nienawidził tego wszystkiego, co określał zbiorczym mianem „biurokratycznego gówna”, a co utrudniało mu praktykowanie medycyny sądowej w czystej formie. Nie miał cierpliwości do tego, by łasić się do przełożonych, bez względu na okoliczności. OCME potrzebował wielu lat, by stać się instytucją do pewnego stopnia niezależną politycznie, zwłaszcza od policji, i dzięki temu zyskać opinię obiektywnego głosu umarłych. Znaczenie tego faktu było dla Jacka oczywiste – choćby w świetle trzech przypadków, którymi zajmował się tego ranka. Dawniej nierzadko się zdarzało, że burmistrz albo komisarz policji informowali prowadzącego sekcję, jakiego spodziewają się wyniku. Jack z dumą mógł o sobie powiedzieć, że nigdy nie ulegał takim wpływom. Teraz jednak, gdy jego żona została szefem Inspektoratu Medycyny Sądowej, linia oddzielająca jego życie zawodowe od prywatnego nagle stała się mniej wyraźna, a zachowanie pełnego obiektywizmu – znacznie trudniejsze.

– Powiem ci jedno – rzekł. – Byłem w szoku, gdy przyjęła tę posadę. Bo między nami mówiąc, to wcale nie jest taki ubaw. Nie tylko musi słuchać swoich szefów, czyli burmistrza i pani komisarz do spraw zdrowia, ale też coraz rzadziej ma okazję robić to, co naprawdę lubi i w czym jest najlepsza, czyli przeprowadzać sekcje. Tych dwoje zmusza ją do ostrego galopu i musi ich słuchać, jeśli nie chce obcięcia funduszy dla OCME. Nigdy nie lubiła konfrontacji i nie są jej mocną stroną; to z kolei zasługa jej despotycznego ojca, kardiochirurga, który tresował ją jeszcze jako nastolatkę.

.....