Оглавление
Schmid Christof. Koszyk kwiatów
Rozdział I. Ojciec Jakub i jego córka Marianna
Rozdział II. Marianna na pałacu hrabiego
Rozdział III. Skradziony pierścionek
Rozdział IV. Marianna w więzieniu
Rozdział V. Marianna przed sądem
Rozdział VI. Jakub w więzieniu córki
Rozdział VII. Wyrok i jego wykonanie
Rozdział VIII. Przyjaciel w potrzebie
Rozdział IX. Pielgrzymka Jakuba i Marianny
Rozdział X. Jakuba i Marianny szczęśliwe dni w Jodlinie
Rozdział XI. Choroba Jakuba
Rozdział XII. Śmierć Jakuba
Rozdział XIII. Nowe cierpienia Marianny
Rozdział XIV. Wyrzucenie Marianny
Rozdział XV. Pomoc z Nieba
Rozdział XVI. Jakim sposobem znalazła się tu hrabianka
Rozdział XVII. Znaleziony pierścień
Rozdział XVIII. Jak szlachetni ludzie wynagradzają krzywdy
Rozdział XIX. Jeszcze znakomite zdarzenie tyczące niniejszej histori
Rozdział XX. Nawiedziny
Rozdział XXI. Co tu więcej jeszcze zdarzyło się
Rozdział XXII. Smutne zdarzenie
Rozdział XXIII. Zdarzenie radosne
Rozdział XXIV. Pomnik Jakuba
Отрывок из книги
Pewnego pięknego poranku w maju poszła Marianna do bliskiego lasu, aby uzbierać prątków18 laskowych i wierzbowych do koszyków, które jej ojciec w wolnych od innych zatrudnień godzinach zwykł był wyrabiać; przy tej sposobności znalazła konwalię i uzbierała tego tak przyjemny zapach wydającego kwiatu, z którego zrobiła dwa bukiety, jeden dla ojca, drugi dla siebie. Gdy wracała do domu ścieżką kwiatem ozdobioną przez łąkę, spotkała hrabinę Eichburg i jej córkę Emilię, które pospolicie mieszkały w stolicy, a tu przyjechały przed parą19 dniami, dla użycia świeżego powietrza.
Skoro je Marianna zbliżające się spostrzegła, zeszła ze ścieżki, aby im wolne zostawić przejście, i stała z uszanowaniem.
.....
Po małym namyśle odrzekła hrabianka: „mnie się zdaje, żeby sukienka była dla niej najstosowniejsza, zwłaszcza jeżelibyś matka pozwoliła dać jej sukienkę ową w białe i czerwone kwiatki na tle ciemnozielonym. Jest ona jeszcze dobra, jak nowa; parę razy tylko jej użyłam; ale już po części z niej wyrosłam; Marianna potrafi ją sobie przerobić, i będzie dla niej odświętną. Jeżeli przeto matka pozwolisz.” —
„Bardzo chętnie! – Gdy się ludziom cóś ofiaruje, trzeba na to uważać, iżby z ofiary mieli istotną korzyść. Sukienka ta będzie jej do twarzy.”
.....
