Zapowiada się piękny dzień

Отрывок из книги

Fot. Muzeum Literatury/East News

Mimo podobieństwa tematycznego, ostatnia książka Szmaglewskiej nie jest podobna do jej wcześniejszych pozycji czy do prozy Borowskiego, Czarnej flagi Krzyżanowskiej i innych. W tamtych książkach zawarte było przerażenie, z jednej strony bestialstwem, do jakiego zdolny jest człowiek, z drugiej – stwierdzeniem, do jakich nieprawdopodobnych granic można niszczyć w człowieku jego człowieczeństwo. Zapowiada się piękny dzień jest książką o zdecydowanie innym wydźwięku. Ta książka jest przesiąknięta optymizmem. Pokazuje człowieka, który po latach Oświęcimia ma siłę do walki o swą wolność, o swe życie. W walkę przeciw bestialstwu angażuje bohaterka wszystkie siły i nic nie jest zdolne zmniejszyć wiary w sens tej walki. Ani śmierć wielu obozowych koleżanek zabitych przy próbie ucieczki, ani samotne znalezienie się w Warszawie po stracie najbliższych. A przecież Anna nie jest bohaterem. Jest skrojona według przeciętnej miary. To zwykły człowiek. I to ma w powieści głęboką wymowę. Książka przemawia swoją ideą, która liczy nie na jednostki, ale na wszystkich ludzi. Na ich wolę niedopuszczenia do tego, by powtórzyły się wypadki sprzed lat.

.....

Plecak schowany w magazynie, pod wiadrami. Tylko trochę cukru w kostkach, sweter, więcej nic. Ale jak się tam przemknąć? Czy wypuszczą z baraku? Chyba nie. Buty. Buty wysłano wczoraj wieczorem przez druty, do bloku szewców, żeby zreperowali. Więc butów nie będzie. Kiedy rozlegną się gwizdki, sztubowe nie pozwolą nigdzie biegać. Odliczą, ustawią piątkami. Próbować teraz? Upłynęło chyba z piętnaście minut.

Znów otwierają się drzwi pokoiku blokowej. Cisza. Ktoś wychodzi za próg. Nasłuchuje. Spokój zupełny, jakby zdołano wymordować wszystkich ludzi na świecie.

.....