Читать книгу Azadlıqdakı ruhum - Шамиль Садиг - Страница 1

Şəmil SADİQ

AZADLIQDAKI RUHUM

Şeirlər

Azadlıqdakı ruhum

• İnsanın içində çöl var. Çöl azadlıqdır. Mənim içimdə əngin bir çöl var. İçimdəki çöldə bir oba-yurd qurmuşam, çölümdəki yurdum kimi. Tez-tez çölümdəki fırtınalarda, yağışda, boranda, tufanda obama sığınır, tə-səllimi orda tapıram. İçimdəki çölü və çöl-dəkini sevirəm. Azadlığı sevirəm, azadlıq-dakı yurdumu sevirəm… O azadlığı ki, sevgi kimi yaşayır içimdə. İçimdəki çöldə o sevgi olmasaydı əgər qum tufanında itib-batar, gözlərim kor olar, sərt soyuğunda isə qı-rovdan, şaxtadan donardım.

• …azadlığımda bir çöl var və o çöl çox ən-gindir. Orada bir yurdum var, ətrafı yovşan-larla sarılıb. Yovşan ətri yurdumdakı ruhumu məst edir hər an. Məst olan azad ruhum şahə qalxır hər dəfə bu ətri hiss edəndə, bu ətir qalıcı olduğu üçün ruhum da hər gün şahə qalxıb dünyaya meydan oxuyur.

• İçimdəki çölüm Naxçıvan kimidir, havası sərt, torpağı duzludur. Oraların sevgisi də sərtdir havası kimi, onların sevgisinə tuş gəldinsə səni qızmar günəşin dağları kimi qucaqlar, amma sərt isti adamı boğmaz, sərt soyuq da öldürməz. Bu isti və soyuqdan kəklikotu kimi ətirli məhsullar yetişər. Həm də sevgi duz dağına bənzər, bitməz, tükən-məz, dadlı duzlu…

• Mənim çölüm də, içim də tərcümə olunmur. Ümumiyyətlə, mən tərcümə olunmaram ki… mən elə bir azadlığam ki, içim də sevgi, çölüm də sevgi… Oxumaq istəsən məst olarsan və düşüncələrin uçub gedər sən olmayan yerə, hansı ki orda mən varam, mən! Səni səndən qoparıb ru-huma əkmək üçün var olan mən. Məni tərcümə etmək üçün heç bir dilin ruhu yetməz… Məni tərcümə etmək üçün gərək bir ahəng ola, məni ifadə edən ahəng, o başqa dillərdə yoxdur, sadəcə türk dilində var, mə-ni tərcümə etmək üçün gərək vurğular sabit ola, sədaqətli ola əhdinə, o da yoxdur başqa dillərdə… Məni tərcümə etmək üçün o dildə yovşan ətri ola gərək. Onun üçün də gərək mənim öz dilimi öyrənəsən, ruhumdakı dili! O zaman mənə aid ola bilərsən, məni tanı-yarsan!

• Mənim Sevgim əngin bir çöl kimidir. Yolu yox, izi yox, sonu yox… cığırı özün açıb özün kimi yürüməlisən, mən bitəndə o yol bitər. Yürüdükcə gah güləcək, gah da ağlayacaq-san… əsas odur ki, o yolu özün yürüyəsən, azadlıqdakı ruhumun yovşan ətrinə doğru… Ruhumun ətri yovşanlıdır, qalıcı və məst edici. İylə, məst ol və arxamca gəl! Ruhumun iyini bir anlıq itirdinsə yolunu azarsan, yum gözlərini və ruhumun ətrinin izi ilə gəl! Gəl ki, Azadlıqdakı yurdumda xoşbəxt olasan!

• Yovşan ətirli, qızmar günəşli çölüm! Sev-gimin at yerişinin ritmi kimi döyün-düyünün fərqindəsənmi, hər an bir az da yaxınlaşan səs… Bu səs Azadlıqdakı yurduma (ruhuma) doğru yön alan ruhumun səsidir. Çöldə səslər çox önəmlidir, ruhum, çox, çünki yaşam, çöl-dəki səsləri duya bilməklə asanlaşır!

• Ruhlar azadlığı sevir. Cism isə ruhun zindanıdır. Hətta sanki cism ruhu əsir gö-türüb. Və onu durmadan çalışdırır. Ruhlar sadəcə insan yuxuda olanda azad olurlar. Heç nəyə fikir vermədən istədiklərini edirlər insan yuxuda olanda. Yəni azad olur və gəzirlər sərsəri şəkildə. Çərçivə bilmir, olmazları tanı-mırlar, yaradıcılıq sərhəddinə məhəl qoymur-lar o zaman. Mənimsə cismim yuxuya getmir ki, getmir. Ruhumsa azadlığa çırpınır. Dinc-liyə çırpınır. Dərin yuxular və Azadlıqdakı Ruhum üçün yaman darıxır. O ruhum üçün ki, onu mən yox, ağıl yox, azadlığı idarə edir…

İçimdəki çölümün ruhu qədim türk əlifbası kimidir. Hərfləri tanımasam da, sözləri bütöv-ləşdirə bilməsəm də, duya bilirəm, anlaya bilirəm, onunla yovşan ətirli çöllərdə qan tərə bata-bata dördnala çapıram, yurduma çapı-ram, ənginliyə çapıram, ədalətə çapıram, özü-mə çapıram.

• İçimin çölündə qalanan ocağım əbədi yanacaqdır, onu heç nə, heç zaman söndürə bilməz. Bu ocaqda Şər qüvvələr yanıb arına, saflar qızına bilərlər sadəcə. Bu ocağa sığınan-lar nə yanar, nə də üşüyər… İçindəki ruhu saf saxla, tərtərmiz saxla, saxla ki, saf ruhun ləkələnməsin. Həmişə paklansın, vicdanın onu yandırmasın. Vicdanın istisi çox güclü olur, o ruh ki vicdan atəşilə yana bilmir, onu mənim çöllərim qəbul etməz, əgər vicdanın istisində yanıb qovrulmağı bacarırsansa, o zaman çölüm də səni qəbul eylər, ya arındır-maq üçün, ya da qızındırmaq üçün.

P.S. Azadlığımın yolları Torpaq ətirlidir nə-fəsimtək. Torpaq isə qutsaldır, çünki Tanrının nəfəsini gəzdirir hər dənəciyində, Tanrı özü isə sadəcə sevgidir!

P.S. 20 ildən çoxdur ki, şeirlərimi kitab kimi çap etdirməmişəm. Şeir deyərək, nə qafiyə axtarın, nə vəzn. Tapa bilsəniz, sadəcə duyğu, düşüncə, fikir var. Komplekslərimi darma-dağın edən Azadlıq Ruhuma təşəkkür edirəm bu kitabı nəşr etdirməyimə ilham verdiyi üçün.

Şeirlər

***

İşıq olub gözlərində gəzim mən,

Mənsiz qalıb kor olmaqdan qorxasan.

Ağıl olub əməlində gəzim mən,

Mənsiz qalıb xar olmaqdan qorxasan.

Günəş olub torpağında gəzim mən

Başqasına yar olmaqdan qorxasan.

Sizin bağda bağban olub gəzim mən,

Başqa bağda bar olmaqdan qorxasan.

Səsin olum göylərində gəzim mən,

Mənsiz qalıb kar olmaqdan qorxasan.

Xəzəl olub payızında gəzim mən,

Səhrada bahar olmaqdan qorxasan.

İnanc olub əqidəndə gəzim mən,

Yad dinə dindar olmaqdan qorxasan.

Varlığında  varlıq olub gəzim mən,

Yoxluğumda var olmaqdan qorxasan.

***

Sənsizliyin həsrətini çəkmək üçün darıxdım,

Demişdim ayrılanda…

Təsəllimi qucaqlayıb getmişdim,

Səni sənsiz sevəndə anladım ki,

Sənsizlik sən olmamaq deyilmiş.

Sənsizlik sənə yuyulmaqmış,

Sənə boğulmaqmış,

Sənə tutulmaqmış sən demə… Bilirsənmi, sevgilim, sənsizliyin həsrəti

Səni mənə necə anladır?!

Gözlərimi yumuram

Qapağının altında…

Danışmıram, dinmirəm,

dodağımın altında,

Düşüncəmin qapağı yox

Bağlayıb heç düşünməyim…

Ruhumun da açarı yox

Bağlayım ki sənə uçmasın…

Sənsizlik – səni məndə yaşadan,

Sənsizlik – səni məndə ucaldan,

Sənlilikdən daha çox sən deməkdi.

Çünki sən olanda biz varıq,

Amma sənsizlikdə

Sən də varsan,

Mən də varam,

Parça-parça bizik biz.

Xəyal da var, arzu da…

Düşüncəmə sarılıb öpür məni,

Parçalayıb,  didir məni,

sənsizlik.