Przerwa na życie

Отрывок из книги

Stanisława Fleszarowa-Muskat

Magdalena wstała leniwie z fotela i okryła plecy babki miękką tkaniną, której kolorowe pasy przypominały jej swetry dzieciństwa. Matka wydobywała je ze starego kosza na strychu i pruła podczas długich wieczorów wojennych. Wspomnienia ratowały ją przed rzeczywistością, Magdalena wiedziała o tym tylko z opowiadań, z owych radosnych strzępków zdań, w których po długiej rozłące przekazuje się sobie niepotrzebną i zużytą już przeszłość. Zagłębiła się znów w fotelu i podciągnąwszy kolana pod brodę patrzyła na pokreślone pstrymi pasmami plecy babki. Starała się wyobrazić sobie wojenną ciszę tego domu. Marzyła o niej przez wszystkie lata zanurzone w burzliwy zgiełk hotelu dla cudzoziemców w małym bawarskim mieście. Ten szal, którym matka okryła ją, gdy dotarła do domu po długiej wędrówce, był dla niej najpierw ciszą, a dopiero potem ciepłem. Zapragnęła dotknąć go teraz i przechyliwszy się ku fotelowi babki pogładziła czubkami palców miękką wełnę. Babka uniosła znad książki pytające oczy.

.....

– I to także! – Andrzej przechylił się przez stół i szybko pocałował ją w usta.

Umilkła zaskoczona.

.....