Ludzie bezdomni, tom drugi

Оглавление

Stefan Żeromski. Ludzie bezdomni, tom drugi

Tom II

Poczciwe prowincjonalne idee

Starcy

„Ta łza, co z oczu twoich spływa…”25

O świcie

W drodze

O zmierzchu

Szewska pasja

Gdzie oczy poniosą

Glikauf!63

Pielgrzym

Asperges me…

Dajmonion

Rozdarta sosna

Отрывок из книги

Doktor Judym niemało miał pracy w czasie sezonu. Zrywał się rano, tym skwapliwiej, że już przed godziną szóstą jego izdebka pod blaszanym dachem, dokąd w czerwcu ze wspaniałych salonów wyniesiono jego „lary i piernaty1” – wprost tliła się od żaru. Notował na stacji meteorologicznej, zwiedzał izby, gdzie kąpielowi stosowali „zabiegi” hydropatyczne, badał porządek w łazienkach, u źródeł, a przed ósmą był w swoim szpitalu.

O dziesiątej siadał w gabinecie i przyjmował pewną kategorię chorych (przeważnie młodych zdechlaków) aż do godziny pierwszej. Po obiedzie zajmował się bawieniem dam, uczestniczył w organizowaniu teatrów amatorskich, spacerów, przeróżnych rekordów, wyścigów pieszych itd. Zabawki tego rodzaju musiał traktować jako pracę swą obowiązkową, czy do nich miał chęć, czy nie.

.....

– Służę z gotowością.

– Co do tych bębnów13 folwarcznych. Nie ma sposobu, prawda?

.....