Kruche życie. Historie życia i śmierci prosto z sali operacyjnej

Отрывок из книги

Niniejszą książkę dedykuję moim wspaniałym dzieciom, Gemmie i Markowi, a także wnuczkom, Alice i Chloe.

Ścieżka, którą obrałem, prowadziła dziwacznymi serpentynami: od nieśmiałego uczniaka po szalenie ekstrawertycznego studenta medycyny, od zabójczo ambitnego młodego lekarza po zamkniętego w sobie pioniera chirurgii i nauczyciela. Po drodze wielokrotnie pytano mnie, co jest tak fascynującego w chirurgii serca. Mam nadzieję, że lektura niniejszej książki uczyni sprawę jasną.

.....

Perfuzjonista wytaszczył swoją maszynę z sali operacyjnej. Rozłożenie jej, wyczyszczenie, sterylizacja i przygotowanie do następnego zabiegu miało mu zająć kilka godzin. Została tylko instrumentariuszka. Potem dołączyła do niej pielęgniarka anestezjologiczna, która przed operacją uspokajała pacjenta w poczekalni. Zdjęły maseczki i przez chwilę trwały w milczeniu, nieporuszone widokiem wszechobecnej krwi i wciąż rozpłatanej klatki piersiowej. Pielęgniarka wymacała dłoń zmarłego pod zieloną płachtą i trzymała ją przez jakiś czas. Tymczasem instrumentariuszka odwinęła przesiąkniętą karmazynem serwetę i delikatnie musnęła odsłoniętą w ten sposób twarz. Dopiero wtedy zobaczyłem, że na stole spoczywa młoda kobieta.

Żadna z nich nie wiedziała, że siedzę na górze, w eterowej kopule. Nikt nie zauważył mojej obecności. Nikt poza Kostuchą, która oddaliła się już, zabrawszy ze sobą duszę zmarłej. Ostrożnie przesunąłem się wzdłuż ławy, aby spojrzeć na twarz pacjentki. Szeroko otwartymi oczami patrzyła w górę, w światło kopuły. Była nieludzko blada, lecz wciąż piękna. Miała drobne kości policzkowe i kruczoczarne włosy.

.....