Wiatrodziej

Отрывок из книги

Dla Jennifer i Davida

Rozlewa się na bok, wpływa w jaśniejącą na podłodze plamę księżycowego światła, a potem wraca, gdy fale przechylają okręt na drugą burtę.

.....

Żołnierz – blady mężczyzna w średnim wieku – wciąż leżał na ziemi, zasłaniając twarz rękoma. Najwyraźniej doszedł do wniosku, że lepiej nie stawiać oporu. Szkoda. Merik z chęcią by powalczył. Ale zamiast tego omiótł pomieszczenie wzrokiem, a później wiatrem. Wibracje powiedziałyby mu, gdzie mogą czekać na niego następni żołnierze, gdzie kłębią się kolejne oddechy. Ale nie, nikt nie czaił się w ciemnych kątach, a drzwi do więzienia były zamknięte na trzy spusty.

Okiełznał wichurę i skupił uwagę na strażniku. Papiery opadły na podłogę, a Merik zdjął kaptur, walcząc z bólem, jaki wywołał materiał zsuwający się z jego poparzonej skóry.

.....