Siła wewnętrznej wolności

Отрывок из книги

Dla Alvy i Hannah oraz pokolenia

pełnego wewnętrznej siły

.....

Różnicę pomiędzy optymizmem, byciem dobrej myśli a pesymizmem dobrze tłumaczy parabola o trzech żabkach, które wpadły do garnka ze śmietaną. Pesymistka mówi: „Och, jesteśmy stracone, nie ma już dla nas ratunku”, i tonie. Optymistka powtarza niewzruszenie: „Bez obaw, nie zginiemy. Bóg nas uratuje”. Czeka i czeka, w końcu także tonie. Trzecia żabka jest natomiast dobrej myśli i stwierdza: „Trudne położenie, nie pozostaje mi nic innego, jak spróbować się stąd wydostać”. Wyciąga głowę nad powierzchnię śmietany i zaczyna machać łapkami. Wierzga i wierzga, aż ze śmietany robi się masło i żabce udaje się wyskoczyć z garnka.

Bycie dobrej myśli nie oznacza zatem złudnej nadziei. Chodzi w nim o dostrzeganie powagi sytuacji, a zarazem niepoddawanie się paraliżowi i wykorzystanie każdej nadarzającej się okazji, choćby niewielkiej. Pojęcia nadziei, optymizmu, pozytywnego myślenia i bycia dobrej myśli często są używane zamiennie. Przez bycie dobrej myśli z reguły rozumiemy wiarę, że wydarzenia przybiorą korzystny obrót; traktujemy je jak bliskoznaczne określenie optymizmu. W tej książce zwrot „być dobrej myśli” zawiera dodatkowy element, molową nutę, obcą radosnemu współczesnemu optymizmowi. Różnicę tę trafnie podsumowała kiedyś Susanne Mayer, moja koleżanka z pisma „Die Zeit”: „W przeciwieństwie do swojego prostackiego kuzyna optymizmu, tłustymi paluchami wskazującego w przyszłość i mówiącego »Jakoś to będzie«, bycie dobrej myśli zakłada bolesną świadomość wielkiej liczby przeciwności”[2].

.....