І хай ніхто не пойдзе пакрыўджаным або Грак і Монця Хрысцік
Реклама. ООО «ЛитРес», ИНН: 7719571260.
Оглавление
Валеры Гапееў. І хай ніхто не пойдзе пакрыўджаным або Грак і Монця Хрысцік
Частка 1
Частка 2
Частка 3
Частка 4
Частка 5
Частка 6
Частка 7
Частка 8
Частка 9
Частка 10
Частка 11
Частка 12
Частка 13
Частка 14
Частка 15
Частка 16
Частка 17
Частка 18
Частка 19
Частка 20
Частка 21
Частка 22
Отрывок из книги
Музыка ў кавярні грымела моцна, і каб размаўляць з Марго, даводзілася казаць ёй у самае вуха – і ўдыхаць такі вабны пах яе скуры і валасоў. І сам Мацвей падстаўляў сваё вуха да вуснаў Марго, па-шчанячы ў душы папіскваючы ад адчування (ці яму здавалася) не пругкага паветра з вуснаў дзяўчыны, а кранання саміх вуснаў ягонай скуры.
Але такая гаворка яўна надакучыла Марго, і яна выгукнуўшы: “Потым паразмаўляем!”, лянотна пацягвала праз саломінку кактэйль і без асаблівай цікавасці азірала залу ў рознакаляровых сполахах святла. Па ўсім, ёй было не вельмі весела, і Мацвей адчуваў сябе вінаватым. Пасля таго, як Марго двойчы адмовілася ісці танчыць, ён ёрзаў на сваім стуле, раўніва зіркаючы на дужых дзецюкоў, што раз-пораз праціскаліся да барнай стойкі акурат паўз высока аголеных кароткай спадніцай ног Марго, не прамінуўшы кінуць зацікаўлены позірк на іх і на гаспадыню. То калі Марго, дапіўшы напой, нахілілася да яго і пракрычала: “Хадзем!”, Мацвей адчуў палёгку.
.....
– Акрэсціна гэта, следчы ізалятар! Знаёмся! Дарэчы, цябе як зваць? Я – Зміцер.
– Ну, Мацвей, ладкуйся лацвей! Нам тут доўга кантавацца!
.....