Читать книгу Kradzione - Władysław Syrokomla - Страница 1

– W ręce1 aspana2, Panie Jakubie,

Mówisz: kradzione lepsze i chcesz tego dowieść;

Ja sobie rozmaite przypowieści lubię,

Powiem aspanu przypowieść:

W samym końcu zaścianku, pilnując swéj niwy,

Żył sobie szlachcic poczciwy, —

A miał syna wyrostka z wąsem wyżéj nosa,

Chłopiec dobre miał serce, ale w głowie za to

Okropnie było pstrokato,

Zwyczajnie jak u młokosa.

A tutże mój mospanie, obok ich stodoły

Ciągnął się wygon sąsiada,

Na którym pasły się stada,

Konie, owieczki i woły.

– Czy wiecie co, tatulu (tak mówił raz młody),

Fraszki to – praca i cnota,

U nas panie poczciwość, trudy, niewygody,

A w domu wieczna hołota3;

Czy to Pan Bóg uważa4, że ludziska giną,

Poczciwym nie da talarka,

Dla jednego pomyślność odmierza ośminą5,

Drugiemu liczy na ziarnka.

Na przykład choćby u nas: – ot idą zapusty,

A w domu ni to, ni owo,

Hola, jakby to dobrze, by na Czwartek Tłusty

Utuszyć pieczeń wołową!

– A skądże weźmiesz wołu?

                                        – Czy to wielka sztuka,

Niby to dostać nie możem,

Chodzą woły sąsiada – po gardlisku nożem,

Niech potém sąsiad poszuka. —