Читать книгу Pocztylion - Władysław Syrokomla - Страница 1

– Tu piją i gwarzą, ty jeden w téj wrzawie,

Wyglądasz jak jeniec w niewoli; —

Weź czarkę, weź lulkę, siądź tutaj na ławie,

I powiedz, co tobie tak boli1?

Ni dzwonek, ni trąbka, ni kraśne2 dziewczęta,

Nie mogą rozerwać twéj nudy3;

Dwa lata tu żyjesz, a nikt nie pamięta

Ażebyś był wesół jak wprzódy.

– O! bo też mi gorzko, bo smutno mi wszędzie,

Nie miło na świecie, nie miło;

Daj czarkę! przy czarce odważniéj mi będzie, —

Posłuchaj co mi się zdarzyło:

Gdym przystał na pocztę, zbyt jeszczem był4 młody,

Lecz dusza dość miała swéj mocy;

Nie znało się wprawdzie wygody, swobody,

Nie było ni święta, ni nocy.

Od ranka do zmroku, od zmroku do ranka,

Woziłem pakiety i pany, —

Dostałem złotówkę; o! wtedy hulanka,

Wesoły i syt, i pijany!

Zwodziłem dziewczęta, skarbiłem przyjaciół,