Vita Bonifatii

Отрывок из книги

Dominis sanctis et vere in Christo carissimis Lullo et Megingozo coepiscopus Willibaldus licet indignus, in domino presbiter.

Cumque voto simul et mente omnipotentis sibi adesse incessanter magna precuum perseverantia suffragium postularet, tandem, divina caelitus inspirante gratia, ad monasterium, quod usque hodie dicitur Nhutscelle, pervenit et beatae memoriae Wynberchtes abbatis, qui venerabiliter praedictum sub regulari disciplina regebat monasterium, spiritali litterarum diligentia provocatus, elegit magisterium fratrumque secum in Domino viventium contuberniam. Ac sic servorum Dei iunctus consortio, devotum domino Deo servitium et laboriosam vigiliarum instantiam lectionisque divinae operam ingenti meditationis studio exhibuit, ita ut maxima demum scripturarum eruditione – tam grammaticae artis eloquentia et metrorum medullata facundiae modulatione quam etiam historiae simplici expositione et spiritalis tripertita intellegentiae interpretatione inbutus – dictandique peritia laudabiliter fulsit, ut etiam aliis demum paternarum extitit pedagogus traditionum et auctor magisterii, qui et discipulus ante ea subiectorum esse non recussavit: quoniam sacrae mos est conversationis, ut praeferre se ceteris pertimescat, qui subici aliis rennuerit, quia et recte oboedientiae operam subiectis inpendere non valebit, quam superna praelatis dispensatione iuste non exhibebit. Hanc enim ita omnibus in commune viventibus et maxime suo, sub regulari videlicet disciplina, abbati monachica subditus oboedientia praebebat, ut labore manuum cottidiano et disciplinali officiorum administratione incessanter secundum praefinitam beati patris Benedicti rectae constitutionis formam insisteret, omnibusque exemplum bene vivendi in verbo, in conversatione, in fide et castitate se praebens, ut omnes de fructu eius perciperent et omnium mercedis aeternae perciperet portionem. Sed et humilitatis quoque eius et caritatis excellentiam solus, qui occultorum cognitor est, Deus intimae inspectionis eius consideratione novit, qua omnes sibi commilitones sollerti cura subiuncxerat, ut ab eis timore pariter habebatur et amore, et quem divina dilectione haberent socium, mutuo apostolicae admonitionis honore praevenirent ut patrem. Tantaque in eo affabilitatis erga fratres et caelestis doctrinae succrevit magnitudo, ut, rumore sanctae exortationis eius crebrescente, fama eius multis per monasteria tam virorum quam etiam virginum Christi apertissime claruit: quorum quidem quam plurimi, virili sexus robore confortati et lectionis instantia incitati, ad eum confluxere et, saluberrimum scientiae fontem potantes, numerosa scripturarum volumina legendo recensere. Quibus ergo sexus infirmioris inbecillitatis inerat et adsidua pergendi abnegabatur facultas, tantae sibi sapientiae virum, divini inflatae spiritu amoris, praesentari fecerunt, paginarumque seriem transcurrentes, celesti instanter scrutinio inhesere et sacramentorum archana mysteriorumque abdita iugiter meditantur. Quem ita superna sublevavit gratia, ut iuxta egregii praedicatoris exemplar et gentium doctoris vocem formam habens sanorum verborum in fide et dilectione Iesu Christi, sollicite curans se ipsum probabilem exhibere Deo, operarium inconfusibilem, recte tractantem verbum veritatis.

.....

Transcursis iam ex parte sancti viri virtutibus, subsequentia eius, quemadmodum rem rumigerulis referentibus gestam conperimus, patenter proferimus, ut apertior in perpetuum vitae morumque eius ad normam sanctae conversationis illius tendentibus pateat callis. Cumque ingens peregrinationis exegisset discrimen gurgitumque maris evasisset dispendium et fratrum suorum iterum reversus se societate dedisset eorumque contubernio dies deinde plurimos iniuncxisset, gravi demum mentis arreptus est merore et recenti oppressus animi mestitia, dum senilia iam magistri membra infirmari conspiceret extremumque, adstante monachorum congregatione, obitus sui diem, languoris convaliscente inmensitate, bibrando palpitandoque inminere et tandem, deposito corporis ergastulo, sub triste merentium aspectu fratrum ultimum efflare spiritum videret: quia in sanctorum frequenter cordibus conpassionis specialiter condolens refulget pietas; quia ad tempus sedulo solent contristari, sed, apostolico inherentes praecepto, in Domino iugiter consolantur. Iam blande adorsus est fratres et spiritalibus eos conloquiis paternae memor traditionis hortatur, ut regularis iugiter constitutionis formam et ecclesiasticae diffinitionis normam in omnibus conservarent, et ut patris cuiuslibet spiritalis se subiungerent imperio, instruxit. Tunc omnes unianimiter consonis instabant vocibus, et sanctum hunc virum, qui illo dicitur in tempore Wynfrith, cuncti precarentur, ut pastorale super eos abbatis susciperet magisterium. Sed, refutatis mox patriae facultatibus et primatu regiminis abiecto, ad praedistinata iam prumptus ac paratus, sollerti se cura excussavit omnemque proheredum substantiam abnegando rennuit.

Qui protinus quidem, valedicens fratribus, profectus est locumque per longa terrarum spatia, qui iam praedicto dicitur nomine Lundenwich, voti compus adiit. Et celocis celeriter marginem scandens, coepit ignotas maris temptare vias, trepudiantibusque nautis, inmensa choro flante carbasa consurgebant, et pleno vento prosperoque cursu hostia citius fluminis quod dicitur Cuent omni iam expertes periculi naufragio aspiciunt et ad aridam sospites terram perveniunt; sed et castra metati sunt in Cuentawich, donec superveniens se collegum multitudo congregasset.

.....