Оглавление
Ян Максімюк. Словы ў голым полі. Беларуская літаратура 1990-х y снах, успамінах і фотаздымках (зборнік)
Ігар Бабкоў. Ян Максімюк, сьведка эпохі
Насустрач бацьку. Спроба вытлумачэньня трох першых эпізодаў „Уліса” Джэймса Джойса
Разаграваньне тэмы альбо гістарычная глёса
Гамэраўскія паралелі (Тэлемахія)
…я слуга двух паноў…
…кашмар, ад якога я спрабую прачнуцца…
…нюхам юху юрляндца чую…
Словы ў голым полі. Аб новых каардынатах беларускай літаратуры
Прыручэньне дэманаў
Настальгія па савецкай гарчыцы
У заблукалішчах кантэкстаў
Чэскі нататнік
1
2
3
4
5
6
6.1 (Ladislav Fuks)
7
Першы адраджэнскі
З бліжэйшых пластоў забыцьця
1
2
3
4
5
Блог Радыё Свабода. 18 студзеня 2008
Невыносная лёгкасьць быцьця (у Каліфорніі)
No Kissing or Hugging at Stanford
Некалькі цытатаў з мудрых мужоў
Калі спаўняюцца мары „The Beatles” на Падляшшы
Як я стаў рок-мэнэджэрам
„Deep Purple” і іншыя
Мой сябар Коля Kde domov můj?
Le temps perdu
Non omnis moriar?
Абаронцы роднай мовы
Было
Ёсьць
Будзе?
Let’s write and read Podlachian Bajki
Чым ёсьць падляская мова сёньня?
Што далей?
Чаму Беларусь не Славенія?
Бульбаеды з-за Альпаў
Сталі людзьмі звацца
Да чаго ўсё гэта, дзядзька?
Згадваючы Марылю
1
2
3
4
5
New York, New York…
Пошукі аднаго нататніка
76-th Street—Eldert Lane
Стыпэндыя
Jamaica Avenue
Выбары 1991
Ала
Ветраная воспа і іншыя немарасьці
Сяргей
Таронта
Кліўленд-Дэтройт
“Квісьлінгі”
Бібліяграфічныя даведкі
Насустрач бацьку
Словы ў голым полі
Прыручэньне дэманаў (Oswajanie demonуw)
Настальгія па савецкай гарчыцы (Nostalgia za sowiecką musztardą)
У заблукалішчах кантэкстаў
Чэскі нататнік
Першы адраджэнскі
З бліжэйшых пластоў забыцьця (Z bliższych pokładуw niepamięci)
Блог Радыё Свабода
Чаму Беларусь не Славенія?
Згадваючы Марылю
New York, New York…
Отрывок из книги
Як нараджаюцца эпохі? Зь якой такой дзюркі ў часе? І куды яны хаваюцца пасьля таго, як іх час мінае?
Дзевяностыя яшчэ доўга будуць прыгадвацца беларускай літаратуры: такога буйства формы і зьместу не было ў ёй хіба ад моманту нараджэньня.
.....
Стывэн слухаў у пагардлівым маўчаньні. Яна хіліць старую галаву перад зычным голасам свайго кастаправа, свайго знахара; на мяне не зьвяртае ўвагі. Перад голасам, які яе выспаведае й памажа ў магілу ейныя астанкі, апроч жаночага нячыстага лона, створанага зь цела мужчыны не на божае падабенства, у здабычу гаду. І перад гэтым зычным голасам, які прымушае яе маўчаць зь няцямнымі разьбеганымі вачмі.
– Вы разумееце, што ён гаворыць? – спытаўся ў яе Стывэн.
.....
