Chłopiec

Отрывок из книги

Kiedy byłem małym chłopcem, hałaśliwy i rubaszny świat za grubymi ścianami mojego domu zataczał wokół nas coraz większe i śmielsze kręgi. Poddawałem się tej kosmicznej sile, zostawiając ślad swoich stóp wszędzie tam, gdzie jeszcze, tak wtedy myślałem, nie stanął nigdy żaden człowiek.

Wszystko to runęło pewnego deszczowego dnia, a właściwie wieczoru, kiedy moja matka wyszła z domu z małą ortalionową torbą. Nie było jej ponad rok. Nie wiedziałem, co się z nią dzieję, ale bałem się kogokolwiek o to zapytać. Dni biegły, miesiące mijały, a ja nauczyłem się swojego nowego odbicia w poszarzałym oknie pustego pokoju.

.....

Czuję się dziwnie, jakby mnie tu nie było. Mam wrażenie, że wychowałem się, stojąc na dywanie w centralnym punkcie gabinetu mojego ojca, a mimo to do tej pory nie wiem, kiedy wyjść. Czego ode mnie oczekuje? Czy już skończył? Zawsze czekam na jakiś znak, ale on nigdy nie nadchodzi. Myślę, że dziś też go nie będzie i jak zwykle wyjdę za późno.

Pierwszy krok jest jak próba kopnięcia piłki w betonowych butach lub jak koszmarny sen, kiedy chcesz biec, ale nie możesz. Kolejny krok przynosi ulgę. Zawsze przynosi ulgę. Wychodzę bez pożegnania, jak zawsze.

.....