Grzechy ojców

Отрывок из книги

Zofia Dromlewiczowa

(podług scenarjusza filmowego Normana Burnstine.)

.....

O tych łzach jednak, o tych marzeniach Wilhelm nic nie wiedział, Anna znalazła wkrótce pracę i gdy wracał wieczorem, była już spokojna, uśmiechała się do niego jak dawniej, niekiedy tylko, Wydawało mu się w nocy, że przewracała się niespokojnie, że nie może zasnąć. Gdy się jednak pytał dlaczego nię śpi, odpowiadała czuło, bagatelizując swe zmartwienia i Wilhelm zasypiał uspokojony.

Potem zaczęło im się powodzić lepiej, lecz Anna juz się zmieniła, Nie przypominała dawnej, radosnej, ładnej dziewczyny. Pracowała ciężko i była całkowicie zajęta myślami o drobnych, codziennych troskach. Mimo to, gdy Wihelm wracał, gdy uśmiechał się jak zwykle radośnie, Anna uśmiechała się także.

.....