Pożegnanie domu

Оглавление

Zofia Żurakowska. Pożegnanie domu

Pożegnanie domu

Część I. Pożegnanie domu

Rozdział I. Morze ciche

Rozdział II. Morze spienione

Rozdział III. Inaczej – nie

Rozdział IV. Muzyka wojskowa

Rozdział V. Różne poglądy na pakowanie i rozpakowywanie

Rozdział VI. Powitanie domu

Część II. Wuj Dymitr

Rozdział VII. Sprawka wuja Dymitra

Rozdział VIII. Dyplomatyczne zapytanie

Rozdział IX. Raz kozie śmierć

Rozdział X. Wojska idą

Rozdział XI. O tym, jak można napotkać w lesie to, czego się unikało na trakcie

Rozdział XII. „Może właśnie dla waszej”

Rozdział XIII. Chwila, w której nawet tajemnica nic nie znaczy

Rozdział XIV. Rana

Rozdział XV. Jak wuj Dymitr legionistę przemienił w panienkę

Rozdział XVI. O św. Mikołaju, o szyszkach i o wartości życia

Rozdział XVII

Część III. „Ja się w chwili ofiarnej jak kadzidło spalę”

Rozdział XVIII. Ostatni balik

Rozdział XIX. Ostatni srebrnik

Rozdział XX. Ostatnie zwycięstwo

Отрывок из книги

Dno morskie jest twarde i gofrowane.

Przy pierwszej kąpieli Ania twierdziła nawet, że jest za twarde i że ją nogi bolą. Powiedziała do panny Marii:

.....

Wuj Miś nachylił się do rąk siostry, ucałował je, jedną po drugiej, a potem wyprostował się i rzekł z uśmiechem:

– Przepraszam cię, Marto.

.....