Читать книгу Nacht Licht - Amy Blankenship, Amy Blankenship - Страница 8

Nick had net Steven en Jewel afgezet bij Nacht Licht toen hij werd gebeld. Jewel was erg stil geweest sinds kleine stunt van Dean in de kerk, maar hij kon zien dat alles wat de gevallenen hadden gedaan om haar kalm te houden begon af te nemen. Hoe verder weg van de kerk ze gingen, des te paranoïde ze was geworden. Hij kon zich alleen maar voorstellen door wat voor een hel zijn vriend op het punt stond door te gaan.

Terwijl hij naar Steven zwaaide, pakte Nick snel zijn telefoon op en goochelde er even mee toen hij bijna zijn grip verloor. Uiteindelijk ving hij het op de derde ring en klapte het open.

"Spreek," gromde hij. Zijn uitdrukking smolt in een diepe zorg voordat hij het gaspedaal op de grond duwde. Gelukkig had hij besloten om in de Hummer te rijden om Steven en Jewel terug naar Nacht Licht te brengen.

Hij dacht even na en haalde opgelucht adem toen hij zich herinnerde dat Warren nog wat extra kledingstukken in de auto had liggen van hun laatste kampeertrip. Niemand had de moeite genomen om ze eruit te halen en het redde Nick van de reis terug naar huis. Het was maar goed dat Warren en Quinn ongeveer even groot waren… er was niets erger dan te proberen om je in kleding te persen die te klein was.

Hij schakelde de GPS in op zijn telefoon in en kreeg de exacte locatie van waar Warren zat. Hij draaide de volgende hoek om zonder snelheid te verminderen en wist dat hij het niet leuk zou gaan vinden van hij te zien zou krijgen als hij daar aankwam.

Zonder er bij na te denken haalde Nick zijn mobiele telefoon tevoorschijn en belde Devon om hem de nieuwste ontwikkelingen te laten weten. Devon heeft de stad vrijwillig verlaten, maar hij had Nick beloofd hem meerdere keren per dag te bellen om hem op de hoogte te houden van alles.

*****

Steven had Jewel meegenomen naar de club en leidde haar snel naar boven. Toen ze bij zijn kamer kwamen, sloot hij de deur maar deed hem niet op slot. Hij wilde niet dat ze zich gevangen voelde.

Jewel knipperde met haar ogen en keek rond in de kamer waar ze was binnengebracht. Het bed was groot en had een diepgroene dekbedovertrek eroverheen. Een paar decoratieve kussens lagen op het bed en een knuffeldier… een poema. Ze moest haar lach inhouden en een nerveus gegiechel ontsnapte voordat ze het kon stoppen.

Het dressoir was zwart gelakt met een grote spiegel en in het midden stond een kleine bamboeplant. Aan de andere kant van de kamer bevonden zich een paar zitzakken, een enorme flatscreen-tv aan de muur en een gameconsole met talloze spellen eromheen.

Jewel begreep niet waarom ze zo kalm was, maar langzaam vervaagde deze en werd vervangen door angst. Wat dacht ze verdomme wel dat ze hier aan het doen was?

'Waarom heb je me hierheen gebracht?' Vroeg Jewel en draaide zich om naar Steven.

“Omdat je hier veilig bent,” antwoordde Steven. "Je gaat niet terug naar je verloofde of je vader."

Wat overbleef van het kalme gevoel was onmiddellijk verdwenen en Jewel schudde krachtig haar hoofd. "Nee, ik moet terug! Als ik dat niet doe, zal Anthony me vermoorden.”

“Hij kan je niet doden als hij je niet kan vinden,” redeneerde Steven met een stem die zo koud was dat hij wat van de warmte uit de kamer zoog.

"Hoe zit het met pater Gordon?" Vroeg Jewel met een stem die toenam. Als ze naar hem toe gaan, zullen ze ontdekken waar ik ben.” Ze begon te ijsberen. "Papa zal zo boos zijn en Anthony… ik wil niet nadenken over wat hij zal doen."

Steven had een flashback van de handafdruk die een blauwe plek had achtergelaten op haar gezicht. "Waarom zou je je vader beschermen als hij je duidelijk niet beschermt!"

"Wie heeft jou het recht gegeven om hierover te oordelen?", Schreeuwde Jewel terug, ze durfde nu ook te schreeuwen nu hij tegen haar schreeuwde.

"Weet je wat? Goed,” zei Steven en opende de slaapkamerdeur. “Daar is de uitgang, ga terug naar je verloofde en een huwelijk waar je in gedwongen wordt vanwege het onvermogen van papa om voor zaken te zorgen. Geen enkele echte vader zou zijn kinderen ooit opofferen om een schuld af te betalen die hij had veroorzaakt.”

Jewel staarde naar de deur en maakte een onzekere stap naar voren voordat ze achteruit liep en op het bed neerzakte. Ze staarde naar de wekker en wist dat het te laat was om terug te sluipen op de welke manier dan ook. Twee AM… dat is het moment waarop de bewakers van dienst veranderden en dat was de enige keer dat ze kon terugkeren zonder gepakt te worden.

"Wat moet ik nu doen?" Vroeg Jewel en keek hem aan met tranen in haar ogen. "Waar moet ik nu naartoe?"

Steven deed de deur dicht en knielde voor haar neer. "Begin maar eens met mij alles te vertellen.”

"Zoals wat?" Vroeg Jewel.

Steven glimlachte naar haar: “We kunnen beginnen met je achternaam.”

Jewel zuchtte: “Mijn achternaam is Scott en mijn vader beheert een resort in Palm Springs voor mijn… verloofde. God, dat woord laat een bittere smaak achter in mijn mond. "

Er viel bij Steven een enorme last van zijn schouders om weer te zien hoeveel ze het feit haatte dat ze gedwongen werd om met deze man te trouwen… niet dat hij dat ooit zou laten gebeuren. "Oké, kalmeer en denk terug. Probeer vanaf het begin te beginnen,” stelde hij voor.

Terwijl hij diep ademhaalde, begon Jewel rustig te praten, ze liet het gewoon los. "Ik zat op kostschool toen papa wat problemen had in het resort. Een overheidsagent had undercover ingecheckt en probeerde alle maffia-activiteiten op te sporen die er gaande waren. Toen papa ontdekte wie de man was… kreeg hij de opdracht om hem te vermoorden.”

Steven knikte, “wat is er gebeurd?”

"Papa wachtte te lang om hem te vermoorden… de agent had zijn superieuren al alle informatie gegeven. Toen de agent niet incheckte of wat het ook was, stuurde de FBI meer agenten en werd papa gearresteerd. Anthony Valachi heeft hem gered uit de gevangenis nadat hij iets had gedaan, waarschijnlijk een van de topambtenaren omgekocht en alle beschuldigingen waren ineens weg.”

“Nu heeft papa schulden bij zijn baas. Omdat hij niet wist hoe hij anders de schuld moest afbetalen, vertelde papa me toen ik terugkwam van school dat ik verloofd was met Anthony en dat hij er echt blij mee was.”

Jewel haalde nog een keer adem en veegde met haar hand door haar ogen. "Ik wil nog niet getrouwd zijn… ik wilde iets voor mezelf doen, naar school gaan en werken voor de kost, misschien een beetje reizen. Deze man is twee keer zo oud als ik. Nu ben ik een gevangene, een slaaf van die klootzak en de fout van mijn vader.”

Steven knikte en vocht tegen de drang om op te staan en de kamer in te lopen. Hij verloor de strijd en begon te ijsberen. "Ik kan dit oplossen," verklaarde hij vastberaden, maar bleef maar lopen. Zijn gedachten schoten van links naar rechts.

“Ja natuurlijk,'” fronste Jewel, “jij en welk leger?” Ze herinnerde zich opeens de engel die ze in de kerk had gezien en keek hoopvol omhoog.

Steven herkende de naam die hetzelfde was als de man waarmee Micah een paar weken geleden ruzie had gemaakt voordat hij verdween. Micah had de man uit de club gegooid nadat hij hem vol met zijn vuist in zijn gezicht had geslagen en de slimme man recht uit zijn stoel had geslagen. Steven had nog steeds moeite om niet te lachen toen hij erover nadacht.

Quinn had echter niet gedacht dat het grappig was. Misschien had Quinn geweten dat Anthony de grote spil was in de maffia en probeerde op Micah te letten. Het was trouwens dezelfde avond dat Micah was verdwenen.

Hij wierp een blik op Jewel toen hij naar haar terugliep. Ze had gelijk… Anthony Valachi was twee keer zo oud en een zelfingenomen klootzak. Hij zou er voor zorgen dat ze niet in de buurt van die man of haar beledigende vader zou komen… vader… de priester in de kerk. Nu was die man hem een gunst verschuldigd, en met een beetje hulp van Dean… dan zou hij zijn verdiende loon krijgen.

Hij klapte zijn mobiele telefoon open, hij drukte verschillende nummers in en glimlachte toen de andere kant oppakte. "Dean, ben je nog steeds in de kerk? Goed, haal de priester terug en wacht daar op me.” Hij beëindigde de oproep en liep terug naar Jewel. Hij liet zich voor haar op zijn knieën zakken, nam haar handen in de zijne en wreef zachtjes met zijn duimen over haar zachte huid.

“Hoe ver ben je bereid om te gaan?” Vroeg hij met een vaste stem terwijl hij haar aankeek.

"Het moet meer zijn dan alleen maar weglopen," Jewel haatte het hoe haar stem klonk zo klein. Ze wilde haar angst niet zo laten zien. Ze beet op haar onderlip en vroeg zich af wat Steven van plan was.

"Als we dit goed kunnen doen, hoef je niet verder te rennen dan hier."

"Wat denk je?" Jewel begon haar handen weg te trekken, maar hij hield ze stevig vast.

“Ik denk dat je niet twee keer kunt trouwen.” Steven kromp ineen toen ze hard genoeg rukte om haar vrijheid terug te krijgen. Hij dook op van de vloer en staarde naar haar terwijl ze bijna over het bed kroop in haar poging om afstand tussen hen te creëren.

"Luister… " begon hij.

"Nee," schreeuwde Jewel toen ze naar de andere kant van het matras klom en zich een beetje veiliger voelde nu het bed ertussenin zat. Haar gezicht ging meteen in vlammen op en besefte dat het bed op meer dan één manier tussen hen in stond, als ze ermee instemde om door te gaan met deze waanzin.

Ze beet haar blik van het bed. "Ik wilde in de eerste plaats niet trouwen! Waarom zou ik in godsnaam met je trouwen?”

Stevens ogen vernauwden zich om de belediging, maar hij liet haar niet door haar trots vermoorden. Als hij haar de stuipen op het lijf zou moeten jagen, dan zou dat het waard zijn. Bovendien… op dit moment was ze de enige aanwijzing die hij had over Micah. Om Steven zijn lippen lag een sluwe glimlach nu hij met succes een andere reden had toegevoegd om te doen wat hij ging doen.

"Waarom met me trouwen, vraag je? Want als je kunt beweren dat het huwelijk echt is in het bijzijn van mijn familie en het jouwe… dan zal het in de slaapkamer alleen in naam zijn. En dat leger waar jij je vraagtekens bij hebt, onthoud dat ik geen mens ben en ook mijn familie en vrienden niet. Dus als je in de problemen bent geraakt en je ex probeert om wraak te nemen, zullen we op hem wachten.”

"Waarom zou je dit doen?" Jewel schudde haar hoofd. "En wat bedoel je met doen alsof?"

Steven stak zijn hand uit en wees naar het bed tussen hen in. "Om je eerste vraag te beantwoorden, heb ik een broer die al een paar weken wordt vermist en de laatste persoon naast zijn familie waarmee hij werd gezien, was jij en het was niet vriendelijk. Dus, wat een betere manier om zijn aandacht te krijgen dan aan zijn ketting te rukken.”

"Wat betreft je tweede vraag, om dit te laten werken, zal iedereen moeten denken dat we verliefd zijn en van plan zijn om bij elkaar te blijven. Maar als we alleen zijn, slaap jij aan jouw kant van het bed en slaap ik aan mijn kant. Het is niet alsof ik mijn vrijheid wil opgeven. Als jij kunt doen alsof… dan kan ik dat ook.”

Jewel ontspande zich een beetje in haar schouders en zag waar hij naartoe wilde: "Niemand anders zal de waarheid kennen?"

“Alleen onze beschermengel… Dean,” grijnsde Steven, toen haar vingers recht omhoog gingen om over de wang te vegen die Dean had laten genezen.

"En als Anthony niet langer een bedreiging is?" Mompelde ze.

"Dan zal onze goede vriend de priester ons onze nietigverklaring geven en zullen we onze eigen weg gaan. Maar eerst moet hij ons trouwen en om hem zover te krijgen… moet hij ervan overtuigd zijn dat we verliefd zijn en het al hebben geconsumeerd.” Toen ze hem een verbaasde blik gaf, haalde hij zijn schouders op. “Hij is een priester en bovendien liegen we ook al tegen hem. Als het eenmaal voorbij is, kunnen we hem de waarheid wel vertellen.”

“Maar ons huwelijk zal niet worden geconsumeerd,” bevestigde Jewel met een harde blik.

"Ik kan mezelf beheersen als je het ook kunt." Zijn scherpe blik paste bij de hare wetende dat hij zojuist het eerste gevecht had gewonnen. Nu zou hij gewoon moeten bidden dat hij zichzelf kon beheersen, omdat het op dit moment al zijn wilskracht vergde dat hij niet naar de andere kant van het bed kwam om haar te claimen voordat Anthony Valachi nog een kans kreeg.

Eén ding was zeker. Zijn familie was al in oorlog met de vampiers en ze waren niet uitgerust om nu een nieuwe oorlog aan te gaan, tenzij ze geloofden dat het echt voor een familielid was.

"Hoe goed kun je acteren? Want als mijn familie niet denkt dat we helemaal verliefd zijn… zal dit gedoemd zijn voordat de inkt op de huwelijksakte droog is.”

Steven's lippen gingen uit elkaar toen Jewel naar hem glimlachte en langzaam over het matras naar hem toe begon te kruipen. Hij bewoog geen spier, wachtend om te zien wat ze zou doen. Toen ze op haar knieën voor hem kwam gleed haar hand rond de achterkant van zijn nek en trok hem naar voren en naar beneden tot hun lippen elkaar raakten.

Het was een onschuldige kus en het besef dat ze nog steeds een maagd was, botste zonder genade door Steven heen.

Jewel probeerde niet terug te deinzen toen zijn arm om haar heen ging en hij trok haar tegen zich aan. Haar lippen waren nog steeds dicht tegen de zijne aan, maar toen ze zijn warme aanraking over de rand van haar lippen voelde glijden, scheidde ze haar lippen met verbazing en voelde ze het tintelen ergens in haar buik.