Читать книгу Heiligdom (Door Bloed Gebonden Boek 9) - Amy Blankenship, Amy Blankenship - Страница 6

Een hard geluid maakte Aurora wakker. Ze ging rechtop zitten en vergat waar ze was. Het geluid werd abrupt gedempt en ze gleed van de dekens om het te onderzoeken. Ze kroop over het dak naar het enorme teken van het heiligdom en stond op achter één van de rode letters.

Toen ze langs de rand van één van de letters gluurde, zag ze twee mannen een paar tweewielers dicht bij de deuren parkeren. Ze had mensen deze dingen door de stad zien rijden en ze gingen heel snel. Het deed haar de vraag rijzen hoe ze zichzelf niet konden doden. Mensen waren fragiele wezens en het waren meestal de dappere wezens die dat als eerste bedachten.

Ze boog haar hoofd nieuwsgierig naar de zijkant toen ze mannelijk gelach hoorde en keek hoe ze omhoog reikten om de vreemd uitziende helmen te verwijderen.

Michael en Warren deden hun helmen af en grepen hun privéflessen Heat uit de zadeltassen voordat ze naar het gebouw liepen.

“Ik heb deze gewonnen,” zei Michael.

“Dat dacht ik niet,” schoot Warren achteruit. “Ik had je bij minstens twee centimeter.”

Michael grinnikte: “In je dromen.”

Aurora draaide zich om en legde zichzelf plat tegen de achterkant van het bord voordat ze naar het harde dak gleed. Haar hart klopte in een hard en snel tempo in haar borst tot het punt dat het bijna pijnlijk was. Godzijdank leefde hij nog ... het leek erop dat het gevecht met Samuel hem helemaal niet had laten schrikken. Maar wat deed hij hier? Had hij haar op de één of andere manier gevonden?

Haar geest flitste terug naar de man die de vrouw Kane had genoemd ... zijn ogen hadden dezelfde vreemde kleur als die van haar geliefden. Was dit het huis en de familie van de man uit de metro?

Haar eerste instinct zei haar dat ze moest vluchten en ze maakte bijna die stap, maar nieuwsgierigheid zorgde ervoor dat ze bleef waar ze was. Ze dacht niet dat ze hem ooit nog zou zien op een plek van deze omvang met zoveel zielen erin. Maar toch had ze hem ironisch gevonden op de enige plaats waar Samuel haar niet kon bereiken ... het was bijna grappig.

Michael opende de voordeur en liep met Warren direct achter hem naar binnen. Warren stopte om het interieur in zich op te nemen en knikte goedkeurend.

“Dus, ben jij hier de afgelopen dagen geweest?” Vroeg Warren.

“Nee,” Michael schudde zijn hoofd, “lang verhaal kort ... Ik heb de liefde bedreven met een vreemdeling in de metro, werd aangevallen door een jaloerse demon en vervolgens vermoord door mijn vader.” Hij knipoogde naar de gruwelijke blik op Warren's gezicht. “Maar genoeg over mij, ik heb je hier gebracht zodat we over Trevor konden praten zonder de kans te lopen dat hij daadwerkelijk aan het luisteren is.”

Kane was zijn kamer uit gekomen toen hij buiten het onmiskenbare geluid van een paar motorfietsen hoorde. Hij ging net op tijd de bar binnen om Michael een deel van wat er onlangs gebeurde te horen bekennen.

“Heb je de liefde bedreven met een vreemdeling in de metro?” Vroeg Kane achter hen en liep naar hen toe, waardoor Warren terugdeinsde. Toen Michael over zijn schouder naar hem keek, haalde Kane zijn schouders op: “Wat? Ik voelde je komen kijken hoe mijn bloed nu in je zit ... plus je weet dat ik nooit het gebrom van een motorfiets kan weerstaan.”

“Hoe is je bloed in Michael terechtgekomen?” Vroeg Tabatha en liet de jongens zich naar haar omdraaien.