Читать книгу Psychoterapia niepokoju. Algorytm autora - Анастасия Колендо-Смирнова - Страница 2

Tak więc, strach jest normalny. Jest to naturalny, normalny lęk, np. człowiek chce zmienić miejsce zamieszkania i przeprowadzić się do innego kraju. Nie wie jak tam będzie, jak tam będzie, nie może się zdecydować, ma strach, przychodzi do Ciebie z konkretną prośbą, konkretnym strachem. Nie wiem, czy będę mógł coś tam zrobić. Inny przykład. Przychodzi do Ciebie nastolatek, boi się powiedzieć rodzicom. Jest powód. On się boi, wszystko jasne. Jak pracujemy? Strach oceniamy od 0 do 10 i wiemy, że 0 to brak strachu; 10 to maksymalny strach. Szacujemy, że. Z reguły, jeśli jest to 8-9. To jest poważny strach. Jeśli to 3-4, to myślę, że nawet nie trzeba z nimi pracować, są naturalne. A jakiś poziom strachu musi pozostać, 3-4 to nie zawsze powód do pracy z nim. Oczywiście, jeśli człowiek nie ma innych problemów, to przychodzi i ma obawy przed przyznaniem się rodzicom, że zrobił to i to przez 4, a człowiek nie ma więcej problemów. To wtedy pracujemy nawet z tym.

Więc, co robimy? Robimy to, co umiemy. Wymieniam tu tylko, bo nie wiem jakich technik używasz. To jest właśnie to, o czym mówiliśmy, że jest trasa i są techniki. Istnieją środki transportu. A z czym najczęściej pracuję z lękami? Najczęściej jest to TKO ( terapia kognitywno- obrazowa), EMDR. A żeby było dla Ciebie trochę ciekawiej, powiem Ci, że często pracuję też nad normalnymi, zdrowymi lękami. Na przykład człowiek musi gdzieś wystąpić. Często prośba, gdy trzeba zdać egzamin, coś innego. Zrobić coś normalnego, czego dana osoba się boi. I jedna z moich ulubionych technik, biorę 3 kartki papieru A4, kładę je w odległości kroku, na podłodze. I proszę klienta, żeby stanął na pierwszej kartce i wyobraził sobie swój stan przed zdarzeniem, jak się czuje, opisał to szczegółowo. Tutaj stoi i mówi, ja to przeżywam, tak i tak. Następnie przechodzimy do kolejnego liścia, który reprezentuje samo wydarzenie. Stojąc tam, opowiada, jak się czuje, stojąc na tej kartce. Wtedy impreza się kończy, a po niej bierze trzeci liść. A na trzecim liściu opowiada o swoich uczuciach, jakby, ugh wszystko, zrobione. Jakie uczucia, mówimy to wszystko. A potem. Pytamy go ponownie z tym uczuciem, gdy już wyzdycha, o przejście do początku i ponowne przejście tej drogi. I w ten sposób ścigamy go do tego stopnia, że wszystkie jego uczucia są pomieszane, a on czuje to samo na starcie, co na mecie. A w NLP, oczywiście w pierwotnej wersji, również go zakotwiczamy. Zakotwiczenie go, moment, w którym mówi nam: ech, świetnie, dotykamy jego ramienia i mówimy: świetnie, świetnie to zrobiłeś. Potem jeszcze kilka razy, przechodzi więcej, znów zakotwiczamy go lekkim dotykiem na ramieniu, mówiąc, jak świetnie się czujesz, gdy jest już po wszystkim. Czyli 3 razy dotknięte, a potem jak przyjdzie, najpierw podchodzisz do niego i robisz znowu kotwicę, dotknięcie na ramieniu: "Więc jak się czujesz teraz tutaj?". To taka klasyczna wersja. Ale ja szczerze mówiąc nigdy nie kotwiczę, to znaczy stwierdzam, że te chodzenie, czucie i mieszanie, to jest wystarczające, a uczucia mieszają się dobrze. I lepiej by było z kotwicą. Ale ja też nie jestem zwolennikiem dotykania ludzi w hipnozie i w innych metodach. Więc nie dotykam i nadal działa dobrze.

A tak w ogóle, czy macie Państwo jakieś pytania dotyczące tego, o czym przed chwilą rozmawialiśmy. To znaczy, że strach jest normalny. Jeśli klient przychodzi do Ciebie z normalnym lękiem, to powinien mieć zrozumienie, że oceniłeś ten lęk, przepracowałeś go, nie idziemy nigdzie na pustkowie, szukając czegoś. Oto strach, przepracowałeś go, żegnaj.

Następny. Czasami klienci przychodzą do nas z neurotycznym lękiem. Nie jest normalny. Ta była normalna, gdy człowiek bał się zdać egzamin lub przyznać się do czegoś. Naturalny, zrozumiały lęk. Czym różni się dla nas fobia? Bo strach nie jest naturalny. Na przykład ostatnio miałam klientkę, która bała się kotów. Małe, puszyste, urocze stworzenia, ale człowiek się ich boi. Pracujemy w taki sam sposób jak przy zwykłym strachu. Z fobią tak samo, nic nie zmieniamy. Tylko tutaj umieściłem to w ramce, żebyś miał porządek w głowie. Z tych wszystkich pojęć, żeby była jakaś struktura. Że lęki i niepokój to w zasadzie to samo, tylko że jeden jest bardziej rozproszony, a drugi ma strukturę bardziej wyraźną i specyficzną. Mają 2 duże warstwy – neurotyczną i normalną. W tym przypadku nie ma różnicy, kiedy pracujemy z lękiem. Nie ma znaczenia, czy jest to neurotyzm, fobia, czy normalność. W tym przypadku nie ma żadnej różnicy. Ale będzie różnica w niepokoju.