Оглавление
Анатоль Бутэвіч. Пацалунак на фоне гор (зборнік)
Пацалунак на фоне гор
Аслан і арэхі
Бяскрылы анёл, або Непачутая скарга ненароджанага дзіцяці
Шкадаўлівая
Злачыннае каханне
Ледзь не згубіўся
Колічак
Парушанае вяселле
Пацалунак
Стасева ялінка
Вацікаў выбрык
Сястра па крыві, або Смак мацы
Рубікон
Ападкі
Спічрайтар
Паляванне на каршуна
Самотны бусел
Кожнаму сваё
«Татка, прыязджай…»
Чубатая
Восеньскі настрой на пачатку жніўня. Дачная рэфлексія
Восень самотнай птушкай збіраецца ў вырай
Пагавэндка пра пакаранне прагавітага Пракопа помслівым Піліпам
Отрывок из книги
Быў першы дзень восені. Яшчэ не вечар, але ўжо і не надвячорак. Акурат у гэты час на дачах пад Мінскам пачынаюць свае песні конікі. З усіх бакоў чуюцца іхнія траскучыя галасы, ды так блізка, што, здаецца, выцягні руку – і дакранешся да іх, альбо яны самі заскочаць у далонь.
Тут жа, на адным з туапсінскіх чарнаморскіх пляжаў, які атулены горным лесам, таксама чуецца песня. Выводзяць яе цыкады. Толькі не блізенька, а як бы звысоку, бы з гор, што стварае незвычайны эфект стэрэафанічнасці. У нас конікі трашчаць пад нагамі, а тут цвырканне над галавой. І ў рукі спевака не возьмеш, і сам ён не хоча набліжацца, як ні падыходзь да яго. Голас, на які ты ідзеш, нястрымна аддаляецца, нібыта кліча за сабой – увышыню, угору, у горы. Атрымліваецца, ты хочаш падысці да песні бліжэй, а яна ўвесь час гучыць на аднолькавым аддаленні. Пойдзеш за ёй – і заблудзішся ў вечаровых лясных прыцемках. Затое ўволю наслухаешся больш гучных за конікавыя песень.
.....
Няўжо не разумела яна, што можа забіць мяне альбо скалечыць? А мёртвае хіба магло я пакінуць сваю хатку? Я ж не выберуся тады ў той невядомы і ўсё яшчэ зваблівы свет.
«Малю цябе, мая родная, мая адзіная, мая спагадлівая, не труці мяне, часцінку плоці твае, крывінку крыві твае. Злітуйся, не спапяляй мяне кіпнем твае бунтоўнасці. Я буду памочнікам табе, заступнікам і абаронцам. Да скону дзён не перастану маліць Бога, каб дараваў табе гэты недарэчны гнеў. Буду ставіць свечку перад Святой Багародзіцай за прабачэнне тваіх грахоў. Толькі не здзекуйся з мяне, мая мамачка. Не змушай глытаць труцізну».
.....
