Зязюля пракукуе заўтра… (зборнік)

Оглавление

Анатоль Кудравец. Зязюля пракукуе заўтра… (зборнік)

Зязюля пракукуе заўтра…

Смерць нацыяналіста. Апавяданне

Бацька

Каця і балабончык

Баёк

Успамін пра шэршня. З дзённікаў несучаснага чалавека

Жулік

Мікола вярнуўся

Елачка

Летні сон па дарозе дамоў

Развітанне. Аповесць

Отрывок из книги

Яны сядзелі на ўтравянелай, даўно не кошанай мяжы, паспускаўшы ногі ў баразну. Можна было падумаць, што адпачывалі. Баразна была вывернута глыбока, як канава, да сівога глею, каб у дождж вада не застойвалася ў барознах ля двара, а збягала ў балота.

Адкінуўшыся плячыма да пачарнелага частаколу з яловага кругляка-танкамера, яны пазіралі перад сабой, хаця вочы абодвух ні на чым пэўным не хацелі спыняцца. Усё, што ляжала перад імі, было бачана-перабачана, а галовы іхнія былі заняты нялёгкім – у кожнага сваім – клопатам.

.....

Павел павярнуўся ў другі канец сяла: што там, як партызаны? Няўжо яны нічога не бачаць?.. І ўгледзеў, як з лесу ў другі «крук» сяла вылецела падвода. На ёй, стоячы ў поўны рост, круціў лейцамі над галавой дзядзька – той, што ехаў па жэрдзе і якога завярнулі партызаны. Ён гнаў каня ў сяло, і гнаў як не свайго…

А трохі воддаль, услед за падводай, хто прыгінаючыся, а хто на ўвесь рост, беглі партызаны. І яны, як і паліцэйскія, рассыпаліся па дварах. Вуліцу запаўнялі новыя партызаны і зараз жа аслабанялі яе, каб даць дарогу наступным. А тыя беглі і беглі…

.....