Читать книгу Wybór sonetów poetów angielskich - Antologia - Страница 6

Оглавление

Zabrzmiały lubym dźwiękiem harmonijne lutnie,

W tonach ich czucia nasze i słuch zda się gubić.

Słodka! czemuż tę słodycz tak przyjmujesz smutnie?

Słodyczom nie wojować, lecz wzajem się lubić.

Te dźwięki melodyjne płynące z roskoszą,

Nie miękcząc twego serca, obraziły uszy,

One ciebie nie łają, lecz uprzejmie proszą,

Abyś zlała z mojemi, uczucia twéj duszy.

Słuchaj pilnie, jak zgodnie i przyjemnie spiéwa,

I dotknięta i drżąca wspólném brzmieniem stróna,

Słuchaj, oto w tym głosie najczulsza jest żona,

W tym jest mąż kochający, w tym jest córka tkliwa,

A strón wszystkich melodja urocznie złączona,

Powtarza tobie „sama nie będziesz szczęśliwa.“

Żarłoczny czasie! otwórz twoje lwie paszczęki,

Doświadczaj srogich szponów na ziemskich żywiołach,

Pożeraj dzieła człeka i natury wdzięki,

Spal wiecznego Feniksa i ożyw w popiołach.

Zmiennie piękną i smutną przynoś porę roku,

Co zaiskrzysz wnet zagaś, jakby błysk pochodni;

Niech świat straszną moc twoję widzi w każdym kroku,

Lecz jedynej usilnie zakazuję zbrodni.

Dążąc jak wróg zacięty, w powszechném zniszczeniu,

Nie rysuj starém piórem mej...........................................