Адбіць у чужынцаў кляйнотаў сваіх

Оглавление

Антось Уласенка. Адбіць у чужынцаў кляйнотаў сваіх

Прадмова

Усе д’яблы сюды прыбеглі зь пекла

Блюзьнеры Анкегу

Ліст да Сатан Кляўса

Дай нам божа жыць доўга і ўсім памерці. Баляда пра Кэрнуна й Фойкэ

Найлепшая маскіроўка

Звон зьвініць званчэй

Адбіць у чужынцаў кляйнотаў сваіх. Постсінгулярная казка

Лісьце аб'еш, алень

Bebahi

Māyā

Пракляты Аўрэль ДарТуран

Брудна-шэрыя дні

Эранмарава віно

Кніжка нанач

Новае пачынаньне

Забытае нават паэтамі слова

Аз жа яка агнец ціхі на закаленьне вядзён бых

Дзейныя асобы

Зьява першая

Зьява другая

Зьява трэцяя

Зьява чацьвертая

Зьява пятая

Зьява шостая

Отрывок из книги

Вітаю, мы незнаёмыя. Я Антось, а гэта мой першы зборнік апавяданьняў. Тут знойдзецца гуманітарная НФ, прыгодніцкая, высьмешлівая, плянэтарная фантастыка, фэнтэзі, спэкуляцыйная бэлетрыстыка, містыка, нават гістарычна-фантастычная п’еса.

Пісаць апавяданьні я пачаў сямнаццаць гадоў таму, а ў 2012-ым ужо меў іх столькі, што мог паадбіраць найлепшыя й выпусьціць таўсьцюткую кніжку – як гэта, на добры лад, і варта было зрабіць. Але ж не паадбіраў і ня выпусьціў – пераймаўся якасьцю, баяўся, хто што скажа й падумае.

.....

Наступнага ранку яе абудзіў дзіцячы лямант. Банцэвічанка выйшла на балькон вежы й зьнерухомела. Заплюшчыла вочы, каб ня бачыць, што дзеецца на пляцы ўнізе, але сцэна ўжо адбілася на нутраным боку павекаў. Да таго ж яна ўвесь час чула крыкі. Калі расплюшчыла вочы, карціна зноўку ссунулася – цяпер яна глядзела на асфальтаваную плошчу Гомлю. Плошчу, залітую крывёю. Там адбываліся ня меншыя жахі.

Хацелася залезьці на парапэт і зрабіць крок наперад, але невядомая сіла трымала яе, не дазваляла вольнасьці; прымушала глядзець і слухаць. Глядзець і слухаць. Глядзець і слухаць. Здавалася, гэта ня скончыцца ніколі.

.....