Peaky Blinders. Prawdziwa historia słynnych gangów Birminghamu

Отрывок из книги

Prawdziwe gangi Birminghamu od pokoleń rządziły życiem mieszkających w zaułkach tego miasta Brummies i chciałbym zadedykować moją książkę tej pracowitej, praworządnej i przyzwoitej większości klasy robotniczej Birminghamu. Chociaż ich życie było mało efektowne, zasłużyli na nasz szacunek.

Urodziłem się w 1956 roku i podobnie jak inni Brummies1 z mojego pokolenia i starsi ode mnie, słyszałem w dzieciństwie o peaky blinders, ale po raz pierwszy napisałem o nich dopiero w 1986 roku w pracy doktorskiej poświęconej okolicom Ladypool Road, w dzielnicy Sparkbrook. Omówiłem tam rolę Charlesa Haughtona Raftera, komendanta policji w Birminghamie, któremu przypisano rozbicie gangu Peaky Blinders. Mogłem to zrobić dzięki wspomnieniom moich stryjecznych dziadków, Billa Chinna i Wala Chinna, którzy urodzili się odpowiednio w 1892 i 1897 roku i należeli do pierwszych osób, z którymi rozmawiałem jako młody historyk.

.....

Derrick zmarł w 1964 roku w Nuneaton, przeżywszy osiemdziesiąt pięć lat. Jego żona Ada miała później powiedzieć, że odeszła od Derricka dla lepszego mężczyzny16. Niestety w 1925 roku zmarła na raka żołądka, w wieku trzydziestu dziewięciu lat.

Znałem Derricków w dzieciństwie, lecz niewiele o nich wiedziałem, zanim osiągnąłem dorosłość. Mieli jednak wpływ na moje życie. Mój dziadek od strony ojca, Richard Chinn, był wysoki, miał jasną cerę i niebieskie oczy. Ja jestem niski, mam ciemne włosy, brązowe oczy i ziemistą cerę, podobnie jak mój pradziadek od strony matki, Edward Derrick — mój należący do peaky blinders przodek i człowiek, do którego żywię wyłącznie pogardę. Jako kat swojej żony, złodziej, utracjusz i brutalny opryszek, był typowym przedstawicielem peaky blinders. W odróżnieniu od filmowego wizerunku, nie ubierali się oni modnie, nie mieli w sobie cienia uroku, nie znali pojęcia honoru i nie cieszyli się szacunkiem klasy robotniczej z Birminghamu, która kres ich panowania powitała z ogromną ulgą.

.....