"Jongens van Oudt-Holland" van Cornelis Johannes Kieviet. Gepubliceerd door Good Press. Good Press publiceert een ruim aanbod aan titels in alle genres. Van bekende klassiekers & literaire fictie en non-fictie tot vergeten−of nog niet-ontdekte pronkstukken−van de wereldliteratuur, wij publiceren boeken die u beslist moet lezen. Iedere Good Press editie is zorgvuldig aangepast en geformatteerd om de leesbaarheid voor alle e-lezers en apparaten te verbeteren. Ons doel is om e-books te maken die gebruiksvriendelijk en toegankelijk voor iedereen zijn in een digitaal formaat van een hoogwaardige kwaliteit.
Оглавление
Cornelis Johannes Kieviet. Jongens van Oudt-Holland
Jongens van Oudt-Holland
Inhoudsopgave
HOOFDSTUK I. In het huisje aan den Lagen Horn
HOOFDSTUK II. Een hevig gevecht en een groot ongeluk
HOOFDSTUK III. Een vergeefsche tocht en eene wonderbare redding
HOOFDSTUK IV. Het bezoek van Sinjeur Calff, en de gevolgen daarvan
HOOFDSTUK V. Een vreeselijk gerucht, eene spookhistorie en een vreemd bezoek
HOOFDSTUK VI. Hoe nieuwsgierig de Saardammers waren
HOOFDSTUK VII. Allerlei geruchten.—Heyn Pomp wordt nog nieuwsgieriger
HOOFDSTUK VIII. In den barbierswinkel, bij den Dam, en ten huize van Sinjeur Calff. Heyn Pomp krijgt den Czaar te zien
HOOFDSTUK IX „Te veel Volks”
HOOFDSTUK X. Op het Hemveld
HOOFDSTUK XI. BESLUIT
NASCHRIFT
Отрывок из книги
Cornelis Johannes Kieviet
Gepubliceerd door Good Press, 2022
.....
Deze was een jaar jonger dan hij, maar hij was veel vroolijker en bezat veel meer levenslust. Nog nooit had hij de zorgen van ’t leven gevoeld, want nog altoos had zijn boterham geregeld op tijd voor hem klaar gestaan. Hoeveel zorgen het had gekost aan zijne Moeder, zoowel als aan zijn broer Jan, om die boterham daar te brengen, wist hij niet, daaraan dacht hij zelfs niet. Hij wist wèl, dat zij het ver van breed hadden, maar nog nooit had het hem aan iets ontbroken, en verder dacht hij er niet over. Hij was een zieltje zonder zorg, een aardige jongen, van wien zijne kameraden verbazend veel hielden, en wiens gezelschap hun hoogst welkom was. Hij had altoos pleizier in zijn leven, en bekeek de dingen van den vroolijken kant. Jan hield ook verbazend veel van hem.
Zoodra hij binnenkwam, nam hij zijn zusje van den vloer op, want de kleine Marije kroop nog meer dan zij liep, hoewel zij al twee jaar oud was, en begon met haar allerlei grappen te maken, zoodat zij het uitschaterde van de pret. Eindelijk zette hij haar op zijn rug, en ging op handen en voeten over den vloer kruipen, wat zij verbazend prettig vond. Zij gaf hem met hare kleine knuistjes tikjes op zijn blonden krullekop en riep: „Huup paard! Huup paard!”
