Читать книгу Tajemnica pokoju numer 18 - Daniel Bachrach - Страница 4

Wgabinecie naczelnika Urzędu Śledczego zabrzmiał dzwonek telefoniczny.

– Tu mówi dyżurny przodownik podolskiego cyrkułu. Przed chwilą otrzymaliśmy wiadomość, że w hotelu Bellevue w jednym z pokojów, znaleziono trupa zamordowanego mężczyzny. Z polecenia pana komisarza melduję o tym panu naczelnikowi.

– W tej chwili jedziemy na miejsce zbrodni – odpowiedział naczelnik Rudoj, wieszając słuchawkę.

W czasie tej rozmowy byłem w gabinecie naczelnika i z jego odpowiedzi, jasne było, że popełnione zostało morderstwo, toteż oczekiwałem od niego bliższych wiadomości.

– Każ pan podać konie i ubieraj się pan – odezwał się naczelnik, zwracając się do mnie. – Pojedziemy razem do hotelu Bellevue, gdzie popełnione zostało morderstwo. Weź pan ze sobą jednego z wywiadowców i daj pan natychmiast znać prokuratorowi i doktorowi sądowemu o wypadku.

Dziesięć minut później, jechaliśmy już do hotelu Bellevue.

W pokoju numer 18 na pierwszym piętrze, znaleźliśmy zamordowanego mężczyznę w podeszłym wieku. Miał on brzytwą poderżnięte gardło. Cała twarz była zalana krwią i nie można było rozpoznać nawet rysów twarzy. Sądząc z małej siwej brody należało przypuszczać, że zamordowany był mężczyzną w podeszłym wieku. Leżał on na pół rozebrany. Na stole stała butelka od wina, dwa kieliszki, talerzyki deserowe i dwa noże owocowe. Na jednym z talerzyków leżały łupiny od gruszek. Pokój, w którym znajdował się zamordowany, był bardzo elegancko umeblowany i cała podłoga pokryta była puszystym dywanem. Przy pokoju był mały przedpokój, gdzie wisiało futro zamordowanego oraz miękki pilśniowy kapelusz, w kącie zaś stał parasol z rączką ze słoniowej kości oraz kalosze z literami „W. S”. Na nocnym stoliku koło łóżka, które całe było we krwi, leżały okulary w złotej oprawie, złoty zegarek z masywną złotą dewizką oraz portmonetka z sześćdziesięciu rublami w papierkach i w złocie. Jasne wobec tego było, że nie jest to morderstwo na tle rabunkowym. W kieszeniach nie znaleźliśmy żadnych dokumentów ani papierów, które by stwierdziły tożsamość zamordowanego. W międzyczasie przyjechali prokurator i doktor sądowy, który zajął się dokonaniem oględzin trupa.

– Sądząc z prowizorycznych oględzin – odezwał się doktor – nieboszczyk napadnięty został we śnie i silnym pociągnięciem brzytwy po gardle zamordowany, przy czym morderca, czy też mordercy z nienawiścią już po śmierci zmasakrowali tąże brzytwą twarz ofiary.

Rozpoczęliśmy badanie służby hotelowej, gdyż najważniejszym dla nas było ustalić, z kim zamordowany przyszedł do hotelu. Hotel Bellevue, aczkolwiek bardzo elegancki i mieszczący się w centrum miasta, nie cieszył się zbyt dobrą opinią i wiedzieliśmy doskonale, że odnajmowano tam pokoje również parom poszukujących wrażeń i samotności. Przede wszystkim rozpoczęliśmy od portiera.

– Wczoraj pomiędzy piątą a szóstą popołudniu przyszła jakaś młoda kobieta, zawoalowana i mówi: „Proszę mi przygotować na godzinę dziewiątą ładny pokój. Przyjdę z jednym panem”. Pokazałem pokoje i wybrała numer osiemnasty. Z góry zapłaciła należność za pokój i pozostawiła w pokoju butelkę wina. Po niejakim czasie przyszła jakaś para i zajęła sąsiedni pokój numer

17. Kiedy o godzinie ósmej zwolniłem się, powiedziałem o tym memu następcy, który objął po mnie służbę i poszedłem do domu. Nic więcej nie widziałem i nic nie wiem.

Następca jego nocny portier udzielił nam już więcej szczegółów.

– Pół godziny po objęciu przeze mnie służby przyszedł zamordowany z jakąś panienką. Zaprowadziłem ich do zamówionego poprzednio pokoju.

– Czy widzieliście twarz tej pani? – zapytałem.

– Twarzy nie widziałem, bo była w woalce. Była to kobieta szczupła, wysokiego wzrostu, zdaje mi się, że miała rude włosy.