Читать книгу Czasomierze - Дэвид Митчелл - Страница 43

Michelowi van der Aa, Lisie Babalis, Tomowi Barbashowi, Nikki Barrow, Avideh Bashirrad, Manuelowi Berriemu, Dominice Bojanowskiej, Johnowi Boyne’owi, Adamowi Brophy’emu, Kenowi Buhlerowi, Amber Burlinson, Evanowi Camfieldowi, Ginie Centrello, Rajivowi Chandrasekaranowi za Imperial Life in the Emerald City, Noah Chasinowi, Kate Childs, Rachel Clements, Patrickowi Cockburnowi i jego książce The Occupation, Toby’emu Coxowi, Louise Dennys, Walterowi Donohue, Margaret Drabble, Susan Fletcher, Dominique Fortier, Kirsten Foster, Danielowi Galera, Tally Garner, Claire Gatzen, Samowi Greenwoodowi, Dominicowi Gribbenowi, Sophie Harris, Aleksandarowi Hemonowi, Kazuo Ishiguro, Susan Kamil, Trish Kerr z Kerr’s Bookshop w Clonakilty, Jessice Killingley, Martinowi Kingstonowi (założycielowi Kilcrannog), Katie Kitamurze (przepraszam, że obudziłem Ryu), Hariemu Kunzru, Sethowi Marko, Nickowi Marstonowi, Sally Marvin, poszukiwaczowi skarbów Meriçowi Mekikowi, pani MacIntosh, Katie McGowan, Caitlin McKennie, Janowi Montefiore, Rayowi Murnane’owi, Nealowi Murrenowi, Lawrence’owi Norfolkowi z rodziną, Alasdairowi Oliverowi, Hazel Orme, Davidowi Peace’owi, Thomasowi E. Ricksowi za Fiasco, Wendell Steavenson za The Weight of a Mustard Seed, Juanowi Gabrielowi Vásquezowi, Lanie Wachowski, Bingowi Westowi za No True Glory, Camilli Young.

Przepraszam, jeśli kogoś nie wymieniłem w podziękowaniach – to moja pamięć, nie niewdzięczność.

Dziękuję Kathleen Holland Designs za zaprojektowanie labiryntu Jacko.

Szczególne podziękowania należą się Davidowi Ebershoffowi, Jonny’emu Gellerowi, Dougowi Stewartowi i Carole Welch.

Na koniec dziękuję mojej rodzinie.