Читать книгу Буду популярен после смерти - Дмитрий Завадский - Страница 49

Дзесьці шчасце маё згубілася,

Мяне блытае задаволенасць.

Мару, каб многае зараз забылася,

Каб загінула ўвогуле стомленасць.

Трэба крочыць далей, наперад.

І змагацца патрэбна заўседы,

Супраць зла, супраць новага мэра,

Не чакаць непатрэбнай няўзгоды.

І я крочу далей, і з усімі сябрую,

І кахаць мне людзей падабаецца.

А калі дастаю зброю і крыўдую,

Думай так: дык ён проста гуляецца!

Я жывы. Не забыў сваю родную мову.

Мне краіна магутнаю снілася.

Ведай: зробім для ўсіх пабудову,

Хоць і шчасце маё згубілася.