Читать книгу Günahsız günahkar. Roman. Hissə – 5 - Fatma Axmed kızı Nabieva - Страница 2

Fatma Əhməd qızı, Balakən rayonunun Püştətala sovetliyində anadan olmuşam. Qamış tala kəndində böyümüşəm. Atam göndolov Əhməd, Balakən rayonunda dağ kəşviyyatı idarəsində, uzun müddət can həkimi olaraq çalışıb. Anam Alqayeva Şahizər, oxuduğum Qaravəli orta kənd məktəbində, iftidayi sinif Müəlliməsi olaraq, 30 ildən çox çalışıb. Ailəmiz 5 bacı, 2 qardaşdan ibarətdir, mən evimizin ən kiçik evladıyam. Balakən rayonunun Katex kəndində, ailə qurmuşam. Bir evladım var, uzun illərdir Russiyanın Tomsk şəhərində yaşayıram. Harda yaşadığımdan asılı olmayaraq, yaşadığım yerə və İnsanlarına sayğı duyuram. Hər zaman sadəliyə və düzgünlüyə üstünlük verməyi xoşlayıram. Fəvvarit sözüm, İNSAN OL.

Fatma Nabieva

Sərdar Aylını qucağına alıb, otağa gətirib yatağına uznadırdı. Ardınca Ramizdə gəldi. Sərdar – Ramizə: su gətir həkim çağır, özü tez gəlib Nicatın əlindən qapıdan içəri düşmüş silahı götürüb, belinə qoydu. Ətrafa baxıb, silahdan atılmış boş gilzənidə tapıb cibinə qoydu, otağa qayıtdı.

Ramiz Aylının üzünü şillələyirdi ayılsın deyə. Sərdar gəlib – Ramizə: mənə bax, birazdan polislər gələcəklər bura. Nicatın silahı məndədir, sən heçnə görmədin, anladınmı?

Ramiz hələdə özündə deyildi. Şaşqın baxarq – Sərdara: kamera var yuxarda, bəs o? – Ramizə: onu mən həll edəcəm narhat olma, dediyimi et sən.

Nicatı polis şövbəsinə gətirib, dəmir barmaqlıqlara salmışdılar. Nicat etdiyi işə elə peşman olmuşdu ki, sözlə ifadəsi yox idi, üzündən bəlli idi üzüntüsü. Gözünün önündən getmirdi Aylının o halı, öz – özünə: mən nə etdim Allahım, bağışla məni canım bağışla. Gecdə olsa anlamışdı, Fazil alçağı öz əliylə Aylına arxadan zərbə vurdurmuşdu. Nacat əlləriylə başını tutub, divara söykənib dərindən nəfəs aldı. Peşman – peşman düşündü, düşündükcə üzündə nifrət dolu ifadə yaranırdı. Əsəbindən ikki əlinidə yumuruq sıxaraq divara vurdu, bağırdı!.

Aylın özünə gəldi, gözlərini açdığında yanında tək oturan Ramizi görüb həyəcanlandı. Sərdar hanı? qalxmağa istəyirdi Ramiz qoymadı, – Aylına: burdadır canım, yaxşıdır narahat olma. Sərdar gəldi əlində su bakalıyla. Aylın Sərdara nəzər yetirib, yaralanmadığını gördüb öz – özünə: çox şükür Alalhım. Sərdar gəlib yanında əyləşib – Aylına: qorxma bir şeyim yoxdur, yaxşıyam mən. Həkim dedi dinlənəcəksən, anladınmı?

Aylın – Sərdara: mənim dinlənməyim Nicatı bu günə saldı, gördün nə oldu. Bir həftə etibar etdim söz verdim dinlənəcəm, düşdüyümüz hala bax. Aylın yerində oturdu, – Ramizə: Nicatı şövbədən çıxarmağım lazımdır mənim. Nicat orda qalarsa, Fazil tipi daha betər şeylər edə bilər. Nicatın həyatı təhlükədədir. Sərdar – Aylına: Nicatı birazdan buraxacaqlar, sən narahat olma mən həll etdim o işi, dedim dinlənəcəksən. Aylın Ramizə baxdı anlamadı, öz – özünə: birazdan buraxacaqlarmı? Sərdar heç kefini pozmadan, – Aylına: babanla danışdım o həll etmiş, buraxacaqlar. Əlbətdə bizi sözsüz dindirəcəklər. Babanla planımız budur, Nicatın etdiyi doğum günü zarafatıydı bu qədər, anladınmı? ortalıqda silah yox, sübut yox. Bunu sizdə təsdiq edəcəksiniz və bağlanacaq iş. Aylın – Sərdara: səni az qala vuracaqdı, nədən etdin bunu? Sərdar – Aylına: mən sualımın cavabını hələ səndən ala bilməmişəm bura gəldiyimdən. Sən düzgün cavab verdiyində, məndə sənə deyəcəyəm nədən etdiyimi, danışdıqmı?

Aylın – Sərdara: mənimlə polis cildində danışmana son qoysana sən. Sərdar əlindəki suyu uzadıb – Aylına: polislər bəzən formalarını dəyişsələrdə, xasiyyətlərini əsla dəyişməzlər. Sərdar Aylının, Tahirlə özünə etdiyi zarafatı xatırlatdı. Aylın kövrəldi, suyu almadan başı dönsədə, bir təhər ayağa qalxdı. Ramiz qolundan tutub yardım etmək istəyirdi, Aylın toxunma deyə işarə etdi, getdi vanna otağına. Qapını örtüb suyu açıb, səsini içinə salıb ağladı. Aylının nə üçün vanna otağına getdiyini Sərdar çox gözəl bilirdi, əlində su bakalı havada hələdə uzananılı qalmışdı. Çox pis təsir edirdi Aylının üzülməsi, ağlaması. Ayağa qalxıb – Ramizə: bir azdan Nicatı buraxacaqlar, sən get onu al şövbədən apar səninlə qalsın bu gexəlik. Ona göz – qulaq ol ki, bir dəlilik edib özünü yandırmasın təkrar. Mən sonra Aylını evinə çatdıracam.

Ramiz artıq bir söz demədi, deyəcək sözüdə qalmamışdı Nicatın etdiyi böyük səhvi üzündən. Ramiz – Sərdara: mən Nicatı aparacam bizə, sən Aylına göz – qulaq ol sabaha qədər. Yenə gizlin bir plan qurub, oda səhvən dəlilik edib vaxtsız özünü yandırmasın Nicat kimi. Ramiz vanna otağı tərəfə baxıb, dərindən nəfəs alaraq çıxıb getdi otaqdan. Sərdar əlini üzünə çəkib, vanna otağına gəlib qapını döyərək, – Aylına: gələ bilərəmmi? biraz gözlədi. Təkrar qapını döyərək qapını açmaq istədi, qapı içəridən kilitli idi. Sərdar – Aylına: bax bilirsən xasiyyəyimi, qapını sındırtma mənə aç.

Az vaxtdan qapını Aylın açıb, yaşlı gözləriylə baxaraq – Sərdara: sizin əlinizdən mən hara gedim? nədir mənim sizlərdən çəkdiyim. Sərdar anlayırdı, indi Aylınşün çox çətin idi, Nicatın səhvi ucbatından həyəcan kecçiriridi. Sərdar – Aylına: gəl biraz uzan, dinlənmən lazımdır. Aylın gözlərini silib, – Sərdara: mənim getməyim lazımdır, yatmaq dinlənmək filan bitddi. Çox gözəl dinləndim, həftə sonunda bravo Nicatada, bu qədərinə qadir ola biləcəyini heç axlıma belə gətirə bilməzdim.

Sərdar – Aylına: ikimizdə yaxşı bilirik ki, Nicat bunu qanaraq etmədi, onun içkisinə Fazil iti bir şeylər qatdırmış, o üzdən elə durumda idi. Sənin artıq tək başına gəzib – dolaşman qorxuludur, anlayırsanmı? Fazil itinin qurduğu oyun, artıq başladı deməkdir. Aylın – Sərdara: Fazil iti mənə toxunmayacaq narahat olma sən, o əksinə, mənim həyatda qalmağımçün əlindən gələni edib bu günümə kimi. Dediyim kimi çox az qaldı, mənim həyatım üstünə oynalınan oyunun, nöqtəsini qoymağa hazıram artıq. Aylın Sərdarın yanında keçib getmək istəyirdi, qolundan tutub gözlərinə baxaraq – Aylına: birlikdə qoyaq nöqtəsini, icazə ver yanında olum. Aylın qolunu tutmuş əlinə baxaraq – Sərdara: indiyə kimi düşünürdüm, mənə bir şey olarsa davamçım qalmayacaq məndən sonra bu həyatda. Artıq mən tək deyiləmmiş düşündüyüm kimi. Məndən xəbərsizdə olsa, bu həyatda doğma olan qardaşım, anam – atam var. Çox sevindim içim rahatdır, artıq ölümdən belə qorxmuram. Bəs sənin davamçın kim olacaq? Bağışla, mən səni artıq qaranlıq həyatıma ortaq edə bilmərəm. Sənin bundan sonra olanları unudub, gələcəyə baxaraq yaşaman və ailə qurman lazımdır. Ümid edirəm, inşallah sevdiyin mənim kimi etibarsız çıxmaz.

Sərdar dartıb Aylını özünə çəkib qucaqlayıb öpüb, bağrına basdı, – Aylına: mən səninlə hər zaman fəxr etdim. Sənin kimi gözəl ürəkli – cəsarətli sevgilim olduğuna görə, heç vaxtdı peşman olmadım. İdidə peşman deyiləm inan mənə, bizi bir – birimizdən xaricən ayırsalarda, daxilən əsla ayıra bilməzlər. Mənim ürəyim, canım, ruhum sənə bağlıdır, anlayırsanmı? mən başqa kimsəni nə sevə, nədə görə bilərəm. Aylında Sərdara sarılıb ağladı çarəsiz üzgün, bilirdi Sərdarın qollarından istəsədə çıxa bilməzdi.

Nicatı Ramiz evinə gətirmişdi, otaqdan çıxmamasıçün çox zor qarşını ala bilirdilər. Nicat Aylına getməkçün dartınırdı, Ramiz qarşısında dayanıb imkan vermirdi. Dilqəmlə Fəda da, gəlmişdilər Ramizə yardıma, olarda duyduqlarından şoka düşmüşdülər. Nicatı saxlamaqçün əllərindən gələni edirdilər. Nicat özünü buraxmıllar deyə bağıraraq! əllərini divara vurub, qarşısından çəkilmələrini tələb etsədə, alınmırdı. Yazıq çox peman olmuşdu etdiyinə, düşünürdü Aylın artıq özünü bağışlamayacaqdı. Dilqəm Nicata sakit olmasını deyirdi. Fəda isə qapının önündə qollarını bir – birinə dolayıb, baxırdı şüphəli baxışlarla.

Sərdarla Aylın hələdə qapının önündə bir – birinə sarılıb qalmışdılar, gözləri yaşlı. Fələk bitməz – tükənməz oyunlarını oynayaraq, günahsızları yandırırdı. Gərçəkdən haqsız dünyada yaşayırıq. Sərdar Aylını qollarından buraxmaq istəmirdi, uzun müddət sevdiyinə həsrət qalmışdı, gəldiyindən birinciydi ki, Aylına belə sarıla bilirdi. Aylın bilirdi, Sərdar çox güclü – qeyrətli biri idi. Nicatın ona etdiyinə baxmayaraq, onu bağışlayaraq canını zindandan qurtarmışdı. Aylın düşündükcə Sərdara qarşı olan heç vaxtdı unutmadığı hörməti, sevgisi dahada artırdı. Sərdar Aylının saçlarını qoxlayaraq, həsrət qalmış qoxusunu doya – doya ciyərlərinə çəkirdi.

Beləcə səhər açılmağa az qalmışdı, hava işıqlanırdı. Aylın Sərdarın yanında yatıb qalmışdı. Sərdar səhərə kimi gözlərini yummadan, Aylını seyr etmişdi həsrətlə. Aylın gözlərini açıb baxdığında, baxışları özünə baxan Sərdarın baxışlarıyla, tuş gəldi. Aylın – Sərdara: yatmadınmı sən?

Sərdar gülümsəyərək, – Aylına: mən xəstə olduğumda hər səhər oyandığımda, başım üstdə səhərə qədər keşiyimi çəkən sənə bu sualı verərdim. Canım yatmadınmı sən? nə gözəl günlədi o günlərimiz. Aylın gözlərini ovaraq yerində oturub, – Sərdara: aha çox gözəldi, atəşin 40 – dan aşağı düşmürdü, az qala öləcəkdin gözümün önündə. Sərdar qolunu başının altda qoyub – Aylına: sənin qollarında ölmək gözəl olardı canım. Mən çoxdan sən gedəni daxilən ölmüşəm, mənim sağalmağıma sən səbəb olmuşdun o zaman. Mən səndən güc alaraq, xəstəliyə qalib gələ bilmişdim. Bir daha xəstələnərsəm, qurtuluş yoxdur mənə sənsiz, unutma. Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: mən nə qədər sağam səndə yaşayacaqsan, ən azından buna əminəm, qalx gedək mənimlə. Nicatın sənə deyəcəkləri vardır umarım. Sərdar istəmədi yerindən qalxmağa, – Aylına: gəlsənə keşiyimi çəkəsən 5 dəqiqə yatım.

Aylın qaşlarını qaldıraraq, – Sərdara: mən bilirəm sənin 5 dəqiqəni, qalx dedim. Sərdar istəməyə – istəməyə yerində oturdu. Birdən Aylını yanına yıxıb, uşaq kimi qucaqlayıbc – Aylına: söz 5 dəqiqə yatıb qalxacam. Nə olar yanında yatım azacıq, Aylın özünə sarılıb uşaq kimi 5 dəqiqə yuxuçün yalvaran, Sərdarın xətrinə dəyə bilmədi. Aylın dərindən nəfəs alıb – Sərdara: tam olaraq 5 dəqiqə vaxtın var, danışdıqmı?

Sərdardan cavab gəlmədi, Aylın baxdı. Sərdar gərçəkdəndə yuxulayırdı, yorgünluqdan – üzüntüdən gözləri bağlanmışdı. Allah bilir bu birinci normal yatışı idi, özündən ayrılanı uzun zamanlardan sonra. Sərdar tək bir Aylının yanında rahat edərək hüzur tapa bilirdi, hər vaxtındakı kimi. Aylın bir anlıq dərdini unudub, özünə qısılıb uşaq kimi yuxulayan Sərdara baxıb kövrəldi. Necədə zəyifləmişdi, onu tərk edəni yazıq. Aylının gözlərindən bi ixtiyar yaş süzüldü, yuxuya getmiş Sərdarın üzünə damcıladı göz yaşları. Sərdar elə yatmışdı ki, hiss etmədi üzünə düşən göz yaşlarını. Aylın üzünü Sərdarın saçlarına – başına qısıb, səsini içinə salıb özünü zor tuturdu ki, ağladığını duymasın rahat yatsın.

Nicata gevə həkim çağırıb, sakitləşdirici iynə vurdurub zorla yatızdırmışdılar. Ramiz gözünü çəkmədən Nicata baxıb nə isə düşünürdü. Qapını açıb içəri Dilqəm girdi, əlində qəhvə fincanıyla. Dilqəm gəlib – Ramizə: al iç qardaşım, yuxusuz qalmağımız gərəkir bilirsən. Ramiz qəhvəni götürüb – Dilqəmə: belə olamaz, bir plan qurmaq lazımdır. Dilqəm keçib əyləşib, dərindən nəfəs aldı. Dilqəm – Ramizə: bəzən mənə elə gəlir ki, hər üzümüzə açılan sabahımızda, fələk bizdən qabaq oyanıb, yeni – yeni planlar qurur. Bizimlə oyun oynayır, nə plan qursaq boşa çıxır, bizi məyus edə bilir, bravo.

Ramiz öz – özünə: mən o fələyində, obirinində var yoxunu… pis söz işlətdi əsəbindən. Dilqəm – Ramizə: Fəda bizim yerimizə şirkətə işə getdi. Bunula biz nə edəcəyik tək başımıza, düşündünmü? Nicatı işarə etdi. Ramizə Aylından mesaj gəldi, tez telefonuna baxıb oxuyub, cavab yazdı yolladı. Ramiz – Dilqəmə: Aylın gəlir birazdan, mesaj yolladı bildirdi. Diqləm başını narazılıqla sirkələyərək, yatan Nicata baxıb – Rmizə: Allahın yazığı gəlsin Aylına. İnan vallahidə bu qədəridə günahdır, yazıqdır o adam. Ramiz qəhvədən bir qurtum içib – Dilqəmə: bu dəfə özümüzdən heç bir plan qurmayacağıq. Aylın gəlsin birlikdə məsləhətləşib, o nə deyirsə razı olacağıq. Dilqəm belə tez Ramizin təslim olmasına baxa qaldı. Dilqəm – Ramizə: qardaşım nə oldu sənə? həmişə deyirdin Aylınsız həll edək. Ramiz – Dilqəmə: o dediyin fələk deyilən… qurduğu oyunlara, tək bir Aylın üstün gələ bilər. Anladınmı qardaşım? biz nə etsəkdə hər iş tərsinə gedir, dahada qarışır ortalıq. Bir baxsana düşdüyümüz halımıza? mən Nicata, Aylını Sərdar deyilən tipdən uzaq tut dediyimdə əksinə oldu. Gecə öz ağzımla, Aylını oteldə ona tapşırıb gəlmək məcburyyətində qaldım. Bu fələk nə …oyunlar oynayırsa, artıq şaşırmağa başlayıram. Dilqəm əlini üzünə çəkib baxdı, iynənin təsirindən sakit – sakit yatan Nicata. Ramizdə üzgün – yorğun baxışlarla baxırdı, çarəsiz qalmışdılar.

Fəda Ramizlə Dilqəmin əvəzinə şirkətdə çalışırdı. Nazlıda yardım edirdi, və artıq xəbərdar idi olanlardan, üzgün – narahat çalışırdı. Qapı döyüldü, içəri Bahar girdi əlində səbətlə. Nazlı Dilqəmin anasını görən kimi, tez yerindən qalxıb, – xala? gəlib arvatla görüşdü. Bahar Nazlıyla görüşüb, qızım açsınızdır iş qalıb başınızda. Fəda ayağa qalxıb, xoş gəldiniz Bahar xala, niyə siz əziyyət çəkdiniz?

Bahr – Fədaya: oğlum, Dilqəm danışdı olanları mənə, bu qızın başından qara buludlar nə zaman çəkiləcək? Allahım, qorxuram mən. Nazlı əlindən səbəti götürüb, masaya qoydu. Arvdın qolundan mehribanlıqla tutub otuzdurdu. Nazlı – Bahara: xala inşallah bir yoluna qoyacaqlar, narahat olmayın siz. Arvad ah – of çəkərək, oturduğu yerdən – Nazlıya: aç qızım ordakı yeməkləri düz masaya, gözümün önündə yeyin ki, işləməyə güçünüz olsun. Nazlı Fədaya baxıb gülümsəyib, səbətdən yeməkləri çıxarıb masaya düzdü. Fəda zarafatla – Bahara: Bahar xala necə demişlər? müharibə – müharibədir, ancaq yemək saaatı hamıçün qanun olaraq, vaxtında yeyilməlidir. Aravad qalxıb Nazlıya yardım etdi, – Fədaya: gəl oğlum gəl, yeməklər isti – isti yeyin, soyuduqda dadı olmur. Fəda gəlib əyləşdi, Diqəmin anasının necə qayğıkeş olmasına həsrətlə baxdı. Arvad öz – özünə danışırdı ah çəkirdi, ofuldayırdı, Aylının başına gələndlərə görə üzgündü.

Günorta olmuşdu, Nicat yuxudan oyanıb Aylınla oturmuşdu üz – üzə. Nə deyəcəyini bilmirdi, çox xəcalət çəkirdi qarşısında. Aylında susurdu, bu dahada Nicatın ürəyinə toxunurdu. Nicat – Aylına: canım məni cəzalandırırsan bilirəm, nə olar susma, bağır – çığır acıla məni. Bircə susma, nə olar etmə belə yalvarıram. Aylın dərindən nəfəs alıb – Nicata: bilmirəm unutdum, hansı millətdədir bu adət. Deyillər olar evlərinə yeni əşya və ya dəyərli bir şeylər aldıqlarında, evdə kiçik qanmayan uşaqlar varsa, əllərinə – əllərinə vururlar. Bilirsənmi niyə? Nicat üzgün baxışlarla baxaraq, başıyla yox deyə işarə etdi.

Aylın – Nicata: öncədən vurub acılayırlar ki, alan əşyalara ehtiyatsız davranaraq sındırmasınlar, dəyərini bilsinlər. Sındırdıqdan sonra vurmağın – acılamağın xeyri yoxdu. Çəkilən məsəl, Nicata daşa kimi dəydi. Ramizlə Dilqəm bir – birinə baxdılar. Nicat – Aylına: bilirəm bağışlanmayacaq böyük bir səhv etdim, Fazil …tələsinə düşdüm. Mən səndən son bir şans istəyirəm. Nə olar yalvarıram məndən üz döndərmə.

Qapı açıldı içəri Sərdar girdi, gəlib stulu götürüb tərsinə çevirib, üz – üzə əyləşdı. Sərdar – Nicata: indi deyəcəklərimi qulaqlarını açda, yaxşı – yaxşı dinlə məni. Sənin içəridən çıxdığını Fazil iti bilmir, anladınmı? ortalıqlarda gözə görsənməyəcəksən. Sənə bunu etməklə onun planı budur, Aylının ətrafındakı təmizləyərək, Aylını zəyiflətmək istəyir. Fazil sənin içəridə olduğunu düşünüb, mənə yaxınlaşacaq. Mən ona lazımam və planında çoxdan məndə varam, onun əli hər yerə çatır bilirik. Artıq onun xəstə – manyak olduğunu unutmamalısınız. Ramiz – Sərdara: mənə bir şey maraqlıdır, niyə sən varsan planında?

Sərdarın üzünün ifadəsi dəyişdi, – Ramizə: artıq hamı gərçəkləri bilsin, mənim bura gəlməyimdə o tipin əli var. Aylın qarışıq hər kəs, Sərdara baxdılar təcüblə. Aylın – Sərdara: anlamadım, bu nə deməkdir? Sərdar – Aylına: Aylın sən o tipi öldürərsənsə, sənə halallıq vermərəm bunu bil. Nicat – Sərdara: sən nə danışırsan? dur bir dəqiqə, nə dedin? sənin bura gəlməyində onun əlimi var?

Sərdar – Nicata: o mənim atamın qatilidir. Atamı o öldürtmüş ki, mən tək qalım və Aylına gəlim. Baxsanız çoxda gözəl alınır, qurduğu planları tək – tək işinə yarayır. Səni məni vurdutmaqçün göndərməsidə, qurduğu planlarından birisi idi. Fazil yazdığı senaryodan kənar iş görmür çox səbirlidir, böyük səbirə nail ola bildiyiçündə, hər qurduğu tələyə tək – tək Aylına yaxın olanları sala bilir. Bax sənində başına girmədi, getdin aldandın ona, az qalsın özünü yandıracaqdın. Aylının valideyinləri təsadüfən aftomobil qəzasına düşməyiblər. Maraqlı deyilmi? niyə indiyə qədər oların üstünə yük maşınını sürəni tapmayıblar. Düşünürsünüz budamı təsadüfdür? o manyak Aylının doğulduğu günündən planılarını qurdu. İstədiyinə qadir olacağı günlərinə qədər, gözəl senaryo yazmış özüçün bravo, qızıl qlobusa layiqdir fikirləşib qurduqları. Aylın ağzını tutub – Sərdara: mən təxmin etmişdim, onun əlinin olduğunu anam gilin ölümündə. Sən mənə atanı öldürtdüyünü indimi deyirsən? niyə mənə bunu gəldiyin günü demədin.

Sərdar – Aylına: ardını dinlə planının diqqətlə, çox maraqlıdır. Məni bura gətirib sənə yaxınlaşdıracaq, Nicatı içəri salıb, şirkətində səninlə işləməyimi xayiş edəcək. Məndən səni tək qoymamağımı xayiş edəçək, mənimdə əlbətddə buna razı olacağımı bilir. Sonra mənim sənə yaxınlaşmağıma, Ramiz mane olacaq. Bunuda çox yaxşı bilir və bir gün mənimdə Nicatın kimi başımı döndərərək, Ramizi vurmağıma şans yaradacaq. Mən Ramizi vurduqdan sonra, sənin heç kimin qalmayacaq ətrafında.

Sən isə olanlardan sonunda axlını oynadıb atanı günahlandıraraq, illərlə qurduğu planının ən yağlı yerinə gətirəcək səni. Doğma atanı, sənə vurdurmaq istəyəcək. Ancaq atana səndən qabaq biriləriylə xəbərdar edəcək ki, sən onu vuracaqsan. Bundan xəbərdar olan atan isə, səndən qabaq səni vuracaq. Yəni səni öldürəcək, həmdə ananın və qardaşının gözü önündə. Sonra Fazil iti gələcək, atana öz doğma qızını vurduğunu deyərək, hər kəsə tək – tək şok yaşadacaq. Ananla – qardaşın atana nifrət edəcəklər, atan isə tək peşman və çarəsiz ortalıqda baxa qalacaq. Əlbətddə o anda danışacaq qurduğu planını atana, odsuz – alovsuz ailə üzvülərinin canları yanacaq gərçəkləri duyduqlarında. Ortalıqda atanın – qardaşının – ananın gözləri önlərində, sənin cansız bədənin olacaq. Dünyada bundanda böyük dərt – yanğı ola bilməz bir ata – anaçün. Hər kəs şaşıracaq, şok yaşayacaqlar.

Fazil alçağı isə baxıb həzz alacaq, baxsana doğma qızını vurdun öz əlinlə deyəcək, o anıda axlınıza belə gətirməyə istəməzsiniz məncə. Bəlkədə atan dözməyib özünüdə vurar, orası hələ bılli deyil.

Anan heç vaxtı o tipi sevmədi, atanı sevdi təkcə, mən öyrəndim. Anana sonradan o göz qoymuş sevmiş, manyaklığından əl çəkməyincə, atan bilmiş onu güllələmiş ki, ölsün rədd olsun. Cəhənnəminə getsin sonunda rahat yaşasınlar. Ancaq şərəfsiz necə olmuşsa sağ qalmış ölməmiş, ona bu həyatdda nə var dövlət, nədə şan şöhrət lazımdır. Ona tək bir lazım olan, günahsız insanların üzərindən planlarını quraraq, pis niyyətinə çatmaqdır. Biz onun qızıl planının üstünə, briliyyant plan quraraq, özümüzü heçnədən xəbərsiz olduğumuz kimi göstərəcəyik. Düşündükləri – qurduğu oyunları tək – tək oynayacağıq son anına qədər.

Bir daha deyirəm, əgər birimiz plandan kənar çıxaraq onu şüphələdirib səhv bir iş görərsək, anlayacaq. Bizim canımızı yandırmaqçün, planını dəyişərək Aylını vurdurdacaq. Məncə burda olan hər kəs, Aylının yaşamasıçün bir tərslik – qısqanclıq edib, canına qıymayacaq. Elə deyilmi? baxdı hamısına. Bir anlıq kimsə söz demədiər, şok yaşadılar duyduqlarından.

Aylın ayağa qalxıb nə edəcəyini, nə deyəcəyini bilmədi. Sanki boğazından ikki əllə tutub boğurdular, nəfəsi daralırdı, tez otaqdan çıxıb getdi. Sərdar – Nicata: Aylının ardınca dışarı getməyi axlına belə gətirmə, hamımız izlənirik. Nicat Aylının getməsinə elə yandı ki, gözlərini yumub öz – özünə: Allah mənim cəzamı indi verdi. Sərdar ayağa qalxıb – olara: hər kəs əlinə səbrini cilovlayacaq aydındırmı?

Sərdarın üzündə elə ciddi bir ifadə var idi ki, otaqdan çıxıb getdi. Nicatın durumuna Dilqəmlə Ramiz acıyırdılar, indi onun yerində kimsə olmaq istəməzdi. Çox acıtıcı bir durumu var idi. Ramiz – Dilqəmə: gərçəkdən bravo, o alçaq odsuz canımızı yandıra bildi.

Sərdar arxasınca evdən çıxsada, Aylını tapa bilmirdi. Kor – peşman ətrafa baxırdı, öz -özünə: ax Aylın axxx. Mən kimə nə deyirəm axı? başqa tərəfə qaçaraq getdi ki, bəlkə ardınça yetişə bilərmi.

Aylın qollarını bir – birinə qısıb gedirdi yolun kənarıyla. Sərdarın atasının ölümünədə qarışıq işləri səbəb olduğuna görə, çox üzülürdü. Öz – özünə: çox uzandı bu iş, belə olmayacaq artıq. Mən sənə göstərəcəm, günahsız insanların üstündən qurduğun o lənətə gəlmiş planların qarışıq səni məhv etməssəm, bu an qolundan Sərdar tutub saxladı. Sərdar – Aylına: dediklərim sənədə aitdir Aylın xanım, unutdunmu? Aylın xəcalətindən Sərdarın üzünə baxa bilmədi. Aylın – Sərdara: burax qolumu, tək qalmaq istəyirəm. Sərdar – Aylına: canım dedim axı izlənirik. Aylın əsəbləşib bağırdı! cəhənnəm olsun izlənmələrim filan, eşidirsənmi? Bayaq dedin, birinizdən – biriniz səh edərsəniz məni yaşatmayacaq o tip. Sən elə demədinmmi? artıq kimsənin səhv etməyini gözləməyəvəm. Hadi gəlsin vursun, qolunu əlindən dartıb çıxaraq, qollarını açıb bağırdı. Eşidirsənmi Fazil satqını, vurdur hadi qarşındayam, ver ölüm əmrimi qorxmuram səndən. Sərdar tez Aylını özünə tərəf çəkib qucaqlayıb tutdu ki, bağırmasın səsini duymasınlar. Aylın yenə susmadı bağırdı! – Sərdara: buraxsana niyə tutursan məni? vursun qoyulsun nöqtəsi, artıq yoruldum. Sərdar əliylə Aylının ağzını tutub, bağırmasına əngəl olmağa çalışırdı. Aylın dartınsada, Sərdar ağzını tutaraq özünə tərəf sıxıb tutaraq, sakitləşdirməyə çalışırdı, sus Aylın bəsdir. Bu zaman yanlarında maşın saxladı.

Sərdar elə bildi Fazil itinin adamlarıdı, əlini silahına atıb hazır saxladı ki, Aylını qoruya bilsin bacardığı qədər. Maşından Ümid endi, – Sərdara: sən nə edirsən? Aylını tanıyıb maşını saxlamışdı. Sərdar tanımadı onu, – Ümidə: yox bir şey yoluna get sən. Aylın qardaşını görmürdü, üzünü Sərdar sinəsinə tutub sıxıb tutduğuna görə. Ümid – Sərdara: necə yox bir şey? gəlib Aylının qolundan tutub, Sərdardan çəkməyə çalışdı. Sərdar əsəbləşib Ümidin ağzının üstündən bir yumuruq gəldi. Sərdar – Ümidə: sən kimsən ona toxunursan? demədim çək get yoluna? Ümid Aylının başqa birisinin təcəvüzünə uğradığını düşündü. Ümid – Sərdara: ay səni şərəfsiz. Aylının qolundan tutub Sərdardan qırağa çəkərək, Sərdara turtarlı yumuruqlar ilişdirdi.

Aylın elə bil yuxudan ayıldı, qardaşını görüb pərt oldu. Aylın – Ümidə: Ümid vurma, nə edirsən dur. Sərdara yaxşıca tutmuşdu yumuruqları. Aylın Ümidi Sərdardan dartaraq, tez sinəsinə qısılıb qucaqladı. Qarşısını kəsməyə çalışdı, – Ümidə: dur qardaşım nə olar vurma. Ümid elə əsəbləşmişdi, – Aylına: nə qardaş – qardaş salmısan? mən sənin gərçək qardaşın olsaydım, inan səni burdaca salardım təpiyimin altına. Sənin yaşadığın Nicat tipi yoxmu? hardadır o indi.

Yollarda gecə başqalarının qollarındasan, görmürmü o? Ümidin nəlayiq sözünə Sərdar əsəbləşdi. Ümidi tutub vurmağa başladı, sən kim olursan? sənə tərbiyə verən olmadımı, gəl bura. Aylın Sərdarın əlindən qardaşını almağa çalışırdı – Sərdara: vurma Sərdar burax. Sərdar elə əsəbləşmişdi ki, qulaqları heçnə duymurdu. Ümiddə boş qalmırdı, Sərdara vuraraq özünü qorumağa çalışsada, Sərdara gücü yetmirdi. Aylın gördü Sərdar qardaşının ağzını – burnunu qanadıb, bağırdı! – Sərdara: bəsdi dedim, burax o mənim qardaşımdır. Sərdarın yumuruq sıxmış əli göydə qaldı duyduğunda. Sərdar – Aylına: qardaşınmı? dərindən – dərindən nəfəs alaraq, Ümidin yaxasını buraxdı. Ümid əlbətddə bilmirdi ki, Aylın yalan demirdi qardaşı olduğunu. Ümid elə düşündü ki, Aylın özünü qurtarmaqçün elə deyir. Bu an istifadə edib, Sərdar Aylına baxdığı an, Sərdarın üzündən yumuruq, qarnındanda təpiklə vurub, yumuruqlayaraq yerə yıxdı. Sərdar Ümidi artıq vurmaq istəmirdi.

Aylın tez Ümidi kənara itələyib bağırdı! – Ümidə: Ümid dedim bəsdir, eşitmirsənmi? Ümidin qulaqları duymurdu sanki. Ağzının – burnunu qanını silib, əlinə bulaşmış qanı gördüyündə dahada əsəbləşdi. Aylını kənara itələyib, ayağa qalxmağa çalışan Sərdarın qarnından təpikləyib yıxaraq, pis – pis vurmağa başladı. Aylın gəlib Ümidi ayırmağa çalışsada, gücünün yetmədiyini görünçə, çarəsiz Ümidin üzündən bəsdir deyib, tutarlı bir şillə ilişdirdi.

Ümid vurulan şillədən dayandı baxdı, – Aylına: sənə görə artıq ikincidir qana bulanıram mən. Bilmirəm kimsən, nə bəlasan başıma düşən. Bir bunu bil ki, səndən bu şillənin heyifini mütləq çıxacam. Aylın eşitdinmi məni? üçüncüdə məndən özünü qoru çalış. Əsəbləşib yerə ağzının qanını tüpürüb, getdi maşına tərəf. Aylın qalmışdı ortalıqda. Bilmirdi ağzı – burnu qana batan qardaşınamı getsin, yoxsa yerdə təpiklənib canı acıyan – qıvranan Sərdaramı yardım etsin. Aylın – Ümidə: qardaşım bağışla.

Ümid maşınına əyləşincə – Aylına: manyak axıldan kəm, maşınına oturub getdi sürəətlə. Aylın tez yerə çöküb – Sərdara: off ya offf, dur baxım. Sərdarında burnundan qan gəlirdi, canı acıyırdı. Canım yox bir şeyim qorxma, Aylın Sərdara oturmağa yardım etdi. Sərdarın üzünə baxıb üzünü turşudaraq, öz – özünə: mən dəli olan yetmirmiş kimi, qardaşımda məndən betərmiş. Dur mən tibbi yardım çağırım, Sərdar qoymadı. Gərək yox, yardım et qalxım gedək burdan. Aylın yardım etdi, Sərdar ayağa qalxıb bir anlıq özünü toparlayaraq – Aylına: gəl. Çiyninə qolunu salıb, bir əliylə qarnının zədələnmiş yerindən tutuaraq, irəli gedək. Orda taxsi saxladıb, otelə çatdır məni. Aylın – Sərdara: nə oteli? sənin xəstəxanaya getməyin lazımdır.

Zorlada olsa Sərdarın qolunu çiyninə salıb apardı, öz – özünə: bir günümü xəta – bəlasız axşam etmədiniz. Sizinlə mən nə edəcəm? Aylının əsəbləşmişdi, Sərdar gülümsəyib, – Aylına: heç axlıma gəlməzdi, qardaşının şillə – təpiyinə məruz qalcam. Güldüyündə də canı acıdı. Aylın – Sərdara: sus ya sus, bu halınlada zarafat etməyə çalışrsan. Allah mənim cəzamı versin deyərdim, bundan artıq cəzamı olar?

Sərdar xoş idi Aylının deyinərək özünü acılaması, çox darıxmışdı Aylının bu davranışlarıçün.

Axşam olmuşdu, Ramiz Dilqəmlə Nicatın halına üzülərək, baxa qalmışdılar. Nicat ötən axşamdan heç bir şey yeməmişdi, üzünü çevirib heç kimlə danışmadan uzanmışdı. Ramizlə Dilqəm narahat idilər. Nicat Aylın gedəni bir kəlmədə danışmamışdı, qorxurdular Nicat Fazildən heyif çıxmağa qalxar və həyətını məhv edərdi bu dəfə. Ramiz gəlib yanında əyləşib, çiyninə əlini toxunaraq – Nicata: Nicat qalx qardaşım bir şeylər ye, belə olmaz. Biz artıq güclü olmalıyıq Aylının yaşamasıçün, onun xətrinə qalx xayiş edirəm. Nicat cavab vermədi. Ramiz dərindən nəfəs alıb, divra söykənib üzgün baxışlarla baxan Dilqəmə baxdı. Otağın qapısı döyüldü, içəri Fəda girdi. Fədanın otağa girişindən anlaşıldı k,i tək deyildi, ardınca kimsə gəlirdi baxdılar.

İçəri Nicatın xalası girdi. Ramizlə Dilqəm tez yaxınlaşıb arvadla görüşdülər qucaqlaşıb. Nicat bilmirdi xalasının gəldiyini. Fəda – Ramizə: düşündüm bəlkə sözünü dinləyər, gətirdim. Ramiz Fədaya razılığını bildirdi baxışlarıyla. Ramiz – arvada: nə yaxşı gəldiniz, bizi dinləmir. Xalası üzünü çevirib uşaq kimi küskün yatan Nicata baxıb, içini çəkərək gəlib yanında əyləşdi. Əliylə kürəyini sığallayaraq – Nicata: oğlum nədir bu düşdüyünüz hal?

Nicat xalasının səsinə dönüb baxdı. Xalası anladı, Nicatın necə üzgün – peşman olmasını. Xalası -Nicata: gəldim oğlum, burdayam. Nicat uşaq kimi birdən xalasının boynunu qucaqlayıb, içini çəkə – çəkə ağlamağa başladı. Nicat – xalasına: xala mən nə etdim, nə etdim mən. Allahım bu qədər çəkdim həyatdan doğulduğumdan, günahım nədir. Xalasınında gözlərindən yaş süzüldü. Nicatı qucaqlayıb öpüb bağrına basaraq ah çəkdi, can oğlum qurban olaram mən sənə.

Ramiz gil artıq dayana bilmədilər, tez otağı tərk etdilər. Nicatın yana – yana ağlayan səsi dahada yüksəlirdi. Dilqəm dərindən nəfəs alıb – Ramizə: yoxmu içməyə birşeyin?

Ramiz anlayırdı, hamının ürəyinə toxunmudu bütün bu haqsız olanlar.

Sərdarı gətirib yatağına uzandırıb, yaralanmış – əzilmiş yerlərinə məlhəm sürtürdü. Aylın -Sərdara: qoymadın xəstəxnaya aparım, baxsana halına. Sərdara xoş idi canı acısada, ozünə Aylının qulluq etməsi. Sərdar – Aylına: canım ölümüm sənin əlində olsun, başqa heçnə istəmirəm. Aylın məlhəmi kobut çəkdiyində canı acıdı ofuldadı, – Sərdara: o zaman döz ofuldama. Sərdar gülümsəyib, – Aylına: qardaşın sənə çox bənzəyir canım. Aylın dərindən nəfəs alıb -Sərdara: yazığı Nicatda vurmuşdu bir dəfə, anam o hlını gördüyündə çox üzüləcək. Sərdar – Aylına: bağışla, bilsəydim heç əl qaldırmazdım inan.

Aylın əlindəki məlhəmi kənara qoyub, üzgün baxışlarla baxdı. Mən Nicatla görüşə bilməyəcəyəmmi? mənə görə yazı oldu. Sərdara bu sual çox toxunsda, yalandan gülümsəyərək, – Aylına: canım birazda mənimlə qal. Baxsana halıma, qardaşın sağ – salim yerimi qoymamış. Aylının gözləri bir anlıq fikirə daldı, səssiz baxdı bir nöqtəyə. Sərdar üzülürdü bu halına. Sərdar – Aylına: canım nə düşünürsən? sənin düşüncələrində mənə maraqlıdır bilirsən.

Aylın gözünü bir nöqtədən çəkmədən – Sərdara: sən dedin anam tək atamı sevmiş. Elə deyilmi? Sərdar istəmirdi bu haqda danışıb, Aylını üzsün. Sərdar – Aylına: canım o alçağın planı üstdə, plan qurdum mən artıq. İnan ki az qaldı, çatacaq cəzasına. Aylın – Sərdara: demək ki, mənim atamın günahı yoxmuş. Mənim ölüm əmrimi o vermədi, elə deyilmi? Sərdar dərindən nəfəs alıb – Aylına: yox canım vermədi. Mən araşdırdım və gərçəkləri öyrəndim, atan ganahsızdır. Sən dünyaya gəldiyində, işlə əlaqədar başqa yerdə olmuş və bundanda Fazil alçağı istifadə etmiş. Pis işinə qatmış körpə sənidə, ailənə qarşı birinci planının daşını o yerdə qoymuş.

Aylın yavaş səslə öz – özünə: mən isə yazıq atamı günahsız yerdə ganahlandırırdım.

Ürəyimin dərinliklərində ona qarşı şüphəm vardı. Baxsana nə qədər inandırıcı qurmağa başarmış iyrənc planlarını, mənidə şüphədə qoydu atama qarşı əclaf. Sərdar zorla yerində əyləşib, çəkib özünə sıxıb qucaqladı. Sərdar – Aylına: canım dediyim kimi o tək manyak deyil, onun həmdə psixi xəstəliyi var. Ondan gərçəkdən ehtiyat etmək lazımdır, çox qəddar birisidir. Aylın – Sərdara: bağışla, atanıda mənim üzümdən itirdin, hər kəsin qarşısında üzü qarayam. Sərdar Aylını qucaqlayıb, saçlarından öpərək yavaş səslə, – Aylına: sənin günahın yoxdur canım. Özünü bir daha günahlandırmanı isətmirəm, danışdıqmı?

Sən bizimçün canından keçməyə göz yumaraq, ölümdən döndüyünü unutdunmu? sən unutduysanda, mən unutmadım. Atamda hər zaman, sənin necə mərd – cəsarətli olduğunu deyirdi. Xasiyyəti tərs olsada, səni çox istəyirdi. Aylın – Səradara: sən atana heç bənzəmirsən. Sərdar üzünü saçlarına sürtərək, – Aylına: məni sən dəyişdin canım. Kobut xasiyyətimi mülayim, soyuqluğumu isə isti edə bildin sevginlə- varlığınla, sən mənim canımsan. Aylın yazıqda olanlardan elə üzülmüşdü – yorulmuşdu ki, halı qalmamışdı. Başını Sərdarın çiyninə dayayıb, gözlərini yumub artıq bir söz demədi. Sərdar bir ömür yaşasaydı, Aylının qoxusuna, istiliyinə, insanlığına və sevgisinə doymazdı.

Ümid otağında güzgüdən baxaraq, ağzının – üzünün göyərmiş – yaralanmış yerlərini dəsmalla silirdi. Qapı döyüldü, içəri anası girdi. Ümid güzgüdən üzünü çevirmədi ki, anası görüb narahat olmasın. Ümid – Anasına: mən uşaqlarla axşam yeməyimi yedim, siz məni gözləməyin. Anasının elə bil ürəyinə dammışdı, oğlunun özündən nə isə gizlətdiyi. Ümid güzgüdən anasının arxadan özünə yaxınlaşıdığını görüb, dodağını dişləyib baxdı. Anası – Ümidə: üzünü dön mənə. Ümid dərindən nəfəs alıb, çarəsiz döndüyündü. Anası üz – gözünün vurulduğunu görüb, əlini ağzına tutub baxdı. Ümid – nasına: bax anacan qarşında bilmirəm günahkarammı – deyiləmmi. Mən sənə söz verdim, bir daha təkrarlanmayacaq. Ancaq təssüflər olsun sözümü tuta bilmədim, bağışla. Anasının gözləri yaşaqrdı – Ümidə: mənə düzünü de, yenə o Aylınmı səbəb oldu?

Ümid anasının üzünə baxa bilmədi, baxışlarını qaçıraraq kənara baxıb, dərindən nəfəs alaraq, hə ona görə oldu. Anası tez otaqdan çıxıb getdi. Ümid öz – özünə: axxx Aylın axx, bir daha qarşıma çıxma. Sənin Allah cəzanı versin, anasının ardınca tez otaqdan çıxdı.

Atası qazet oxuyurdu divanda əyləşib. Qapı açıldı, otağa gözləri yaşlı arvadının girdiyini görüb, tez ayağa qalxaraq – arvadına: canım nə oldu?

Arvadı bir söz deyə bilmədi, gəlib ərinin sinəsinə qısılıb ağlamağa başladı. Bu vaxtdı içəri Ümidin üz – gözü vurulmuş yaralı halda girdiyini gördüyündə, anladı nəyə görə anasının ağladığını. Atası – Ümidə: oğlum sən nə gündəsən nə oldu, bu nə haldır?

Ümid əllərini belinə qoyub, üzgün baxışlarla atasına qısılıb ağlayan anasına baxdı, ügün baxışlarla. Yaxınlaşıb anasını sakitləşdirməkçün, çiyninə əlini qoyaraq – anasına: anacan. Bilmirəm nədən, mən sadəcə yardım etmək istədim ona. Anası atasınin sinəsinə əlini vuraraq ağlaya – ağlaya, – ərinə: o Aylın nə istəyir oğlumdan. Mən artıq rahat yata bilmirəm, duyursanmı məni? Rəhim bir şey et. Oğlumuzu bizdən alınca bir şey et, nə olar yardım et, içini çəkərək ağladı yazıq arvad. Atası – Ümidə: Aylınmı? Ümid başını narazılıqla sirkələyərək, – atasına: o qız bəla kəsildi mənə. hara getsəm qarşıma çıxır. Atası çox əsəbləşdi oğlunu vurulmasına və, arvadının ağlamasına. Yenə Aylın səbəb olmuşdu deyə, öz -özünə: sən dayan Aylın. Bir – bir etdiklərinin hesabını verəcəksən mənə.

Beləcə bir neçə gün keçmişdi. Aylın şirkətə işə gəlmişdi Nicatsız. Nicat xalasıyla birlikdə qalırdı, Fazil itinin fikrini yayındırmaqçün. Son zamanlar hər kəsçün baş bəlası olmuşdu Fazil iti. İz itirməkçün hamı dişinə sıxaraq, Sərdarın dediklərini etməyə məcbur qalmışdılar.

Ramiz atasınıda Aylınla birlikdə razı salaraq, başqa ölkəyə müalicəyə göndərmişdilər. Cəmilə qapını döyərək içəri girib – Aylına: Aylın xanım, bir azdan Fazil bəy gələcəyini bildirdi. Aylın yalandan gülümsəyərək, – Cəmiləyə: istədiyi vaxt gəlsin Fazil bəy, mən burdayam. Cəmilə razılığını bildirib, tez getdi. Aylının üzünün ifadəsi dəyişdi, nə isə düşünüb işinə davam etdi. Az vaxtdan qapı döyüldü, içəri Sərdar girdi. Sərdar – Aylına: canım işindən etmirəm ki? Aylın başını qaldırıb – Sərdara: buyur gəl Sərdar bəy.

Sərdar gəlib əyləşdi yaxındakı kresloda. Sərdar – Aylına: Nicatın etdiyi işə görə məni günhalandırmırsan, elə deyilmi? məndə istəməzdim onu uzun illərə məhkum etsinlər. Gördüyün kimi, artıq edəcəyim bir şey yoxdur, qanun hər kəsçün qanundur. Sərdar belə deyirdi ki, Fazil iti Aylının hər danışdığını dinlədiyini, bilirdilər. Aylın – Sərdara: mən düzü Nicatdan çox incidim, bunu sənə etdikdən sonra. Allah etməsin, səni vursaydı nə olacaqdı? məndə qanunlarımızla razıyam, çəksin çəzasını axlı başına gəlsin. Sən əlindən gələni etdin, əksinə təşəkkür edirəm sənə.

Gərçəkdəndə şirkətin önündə, maşınında əyləşib Fazil telefonuyla Aylının otağında gizlin qoydurmuş kamerayla, hər danışdıqlarını izləyib gülümsəyirdi. Fazil öz – özünə: bax belə Aylın xanım. Səm möhkəm ol ki, səninlə işimizi bitirə bilək. Maşının yanında dayanmış gözətçisi tez qapını açdı. Maşından enib, özündən razı halda şirkətə tərəf getdi.

Qapı döyüldü, Cəmilə – Fazilə: buyurun Fazil bəy. Fazil qapıdan içəri girib, – Aylına: Aylın qızım gec duydum, Nicat bəyin başına gələn bədbəxt hadisəni, bağışla. Aylın ayağa qalxıb yaxınlaşdı. Aylın – Fazilə: etdi bir səhv Fazil bəy, nə edək artıq əlimizdən bir şey gəlmir. Fazil özünü günahsız göstərməkçün Aylını qucaqladı. Sərdar oturduğu yerdən olara baxırdı. Fazil guya Sərdarı görməyən kimi özünü aparırdı. Fazil – Aylına: əlimdən gələn yardımı etməyə hazıram qızım, bilirsən. Nicat bəy mənimçün doğma sayılır. Mən bu gün getdim görüşünə buraxmadılar, sanki adam öldürmüş yazıq. Aylın Fazildən bir addım geri durub, səbrini ələ alarar – Fazilə: öldürmək fikriylə getdiyini duyduğumda, ondan soyudum bi ixtiyar. Sərdar mənimçün çox dəyərli biridir, bunu Nicat bəydə yaxşı bilirdi. Bunu bilərək, onu vurmaqçün getməyini ona bağışlaya bilmərəm. Fazilin bu sözlər ürəyindən idi, üzündən bəlli idi.

Fazil – Aylına: qismət olursa, bir gün Sərdar bəylədə görüşmək istəyərdim qızım. Aylın – Fazilə: Sərdar bəy burdadır, çox sağolsun məni tək qoymamış gəlmiş. Fazil sanki xəbərsiz kimi, Sərdarı guya indi görürmüş kimi özünü apardı. Fazil – Aylına: gərçəkdən, Sərdar bəydirmi?

Sərdar ayağa qalxdı, Aylın qədər ən azından o da yalandan aktiyorluq edərək, rol oynamağa məcbur idi. Aylın Sərdarı göstərib – Fazilə: bəli Fazil bəy, Sərdardır. Fazil özünü günahsız – təmmiz biri kimi göstərməyə çalışırdı. Fazil – Sərdara: Sərdar bəy? Sərdar yaxınlaşdı. Fazil əlini uzadaraq – Sərdara: təsadüfə baxsana, necə təmiz ürəyə sahib bir insansanmış. İnan səninlə görüşmək istəmişdim Sərdara bəy. Sərdar yalandan gülümsəyərək, əlini sıxaraq – Fazilə: Aylına qızım dediyinizi duyduğumda, onun tək olmadığını anladım. Mən sizə təşəkkür edirəm Fazil bəy. Bu etdiyiniz yaxşılıqların əvəzini, bilmirəm heç necə ödəyə bilərəm sizə. Aylın mənimçün çox dəyərli biridir, elə bil bu sözü gözləyirdi Fazil.

Fazil – Sərdara: Sərdar bəy, mən işlə əlaqədar bir necə gün şəhərdə olmadım. Bax Aylın qızımın başına nələr gəldi. Nicat bəyin sizi qısqanclıq qarşılığı vurmaq istədiyini duyunca, inan çox üzüldüm. Düzü çox şaşırdım, sakit bir insandı Nicat bəy. Artıq olan oldu, əlimizdən gələni edəcəyik onu qurtarmaqçün, məndə işlərimlə əlaqədar tez – tez şəhərdən getməyə məçbur qalıram. Artıq kimsəyə Aylın qızımı etibar edə bilmərəm. Sizi Allah yetirdi mənə, səndən bir xayişim olaçaq, qəbul edərsənsə çox sevinərəm. Sərdar – Fazilə: buyurun Fazil bəy, əlimdən gələni edərəm bacaqrdığım qədər.

Fazil sevindi, – Sərdara: Aylın artıq tək qaldı, şirkətimizdə bilirsən böyükdür. Qızıma işlərində yardıma etibarlı, sənin kimi birisinə ehtiyacımız var. Əgər qəbul edərsənsə, səndən qızım Aylınla burda iş ortağı olaraq çalışmanı xayiş edirəm. Nicat bəyin əvəzinə, yəni o çıxana qədər ən azından.

Sərdar – Fazilə: mən dediyim kimi, əlimdən gələni edərəm Fazil bəy. Ancaq buna Aylın xanım razı olarmı, onun fikrini bilsək məncə yaxşı olar. Fazil gülümsəyərək, – Sərdara: Aylın qızımla bizim, çox bənzərliyimiz var Sərdar bəy. Məncə Aylın xanım narazılıq etməz, əksinə razı olar.

Aylına baxıb gülümsəyərək, elə deyilmi qızım? Aylın – Sərdara: Fazil bəy mənimçün çox yaxın bir insandır, əgər sən razısansa qalıb çalışa bilərsən, mənim narazılığım yoxdur. Fazilin kefi dahada açıldı, əlini bərk – bərk sıxıb – Sərdara: o zaman bu dəqiqədən sən, Aylın qızımla iş ortağısan. Sərdar bəy təbrik edirəm yeni işinlə əlaqədar səni. Çox sağolun, ikinizdə məni başa düşüb anladınız, minnətdaram sizə. Yalandan kövrələrək, gözlərini yaşlada doldura bildi şərəfsiz.

Aylınla Sərdar xəbərdar idilər, Fazilin aktiyorluğundan. Sərdar yalandan gülümsəməyə çalışdı. Fazil – olara: o zaman mən sizə mane olmayım, baxsanız Allahım işimizi necə yöndəmə saldı. Hər şey bir anda yolundan çıxdığı kimi, bir anda da yoluna düşdü, şükürlər olsun. Mən sizi hələlik işinizlə baş – başa buraxıram, mane olmayım. Sizin ikinizdən daha bir xayişim olacaq, iş vaxtınız bitdiyində, sizi axşam yeməyinə gözləyəcəm. Aylın qızım, bilirəm çox üzgünsən, sənin üzülməni heç istəmirəm. Bunu bilməni istəyirəm, hər zaman səninləyəm, yanındayam. Bax çox istəyirəm Sərdar bəyidə yaxından tanımaq, biraz sizinlə vaxt keçirmək şansını məndən əsirgəməssəniz, çox sevinərəm. Aylın – Fazilə: tamam Fazil bəy, sizi bu sevincinizdən məhrum etməyə haqqım yoxdur. Üstümdə böyüyüm kimi, Çox əməyiniz – əziyyətiniz var, mütləq gələcəyik. Fazilin sevinçinin həddi yox idi, planı yağ kimi gedirdi.

Fazil – olara: o zaman sizə işinizdə uğurlar, axşam işdən çıxdığınızda, adamlarım sizi dediyim ünvana gətirəcəklər. Sərdar – Fazilə: bir qəhvəyə otursaydınız Fazil bəy. Fazil tülkü dilini işə salaraq – Sərdara: axşama qalsın, birlikdə içərik Sərdar bəy, o zaman mən sizinlə sağollaşımıram, axşama qədər. Gülümsəyərək, tez otaqdan çıxıb getdi.

Sərdar Aylına baxıb gülmüsəyərək, işarə etdi ki, gördünmü dediyim düz çıxdı. Aylının üzünün ifadəsi dəyişsədə, məcbur izlənirlər deyə – Sərdara: yeni işinə xoş gəldin Sərdar bəy. Sərdar Aylına yaxınlaşıb, boynuna sarılaraq qucaqlayıb qulağına pıçıldadı, sarıl mənə inandıraq onu. Aylın Sərdara sarılıb, üzünü sinəsinə qoyub sakit dayandı.

Fazil gəlib maşınına əyləşdi, qapını örtdü gözətçisi. Tez cibindən telefonunu çıxarıb, Aylınla Sərdarı izlədi. Hər şeydən razı üz ifadəsiylə gülümsəyərək, – şoferə: getdik, maşın yerindən tərpəndi, şirkətdən uzaqlaşdı.

Nicat gizlin – gizlin Aylınla telefonla əlaqə saxlayırdı, xalası gəldi otağına. Xalası – Nicata: oğlum Bahar xanım zəng etdi, axşama bizə gələcəkmiş. Nicat telefonu kənara qoyub – xalasına: gəlsin canım xalam, Bahar xala yaxşı insandır. Nazlının bəxtdi gətirib qaynana tərəfdən. Xalası yaxşı anlayırdı, Nicat özünü üzməməkçün çarəsiz danışırdı. Xalası – Nicata: bax oğlum Aylın səni sevir bilirsən, nə olur səbir et. Qızıma o alçaq pislik edər, mən çox qorxuram. Nicat – xalasına: xalacan bax evdən çıxmıram, kiminləsə əlaqədə etmirəm. Səncə kiminçün dişimə sıxıram – dözürəm? əlbətdə canıma gorədir. Xalası gülümsəyərək, – Nicata: mənim axıllı balam. Nicatın saçından öpüb, otaqdan çıxdı.

Nicat dərindən nəfəs alaraq öz – özünə: məndə onu sevirəm. Çox az qaldı canım, bir daha səhv edib səndən ayrı qalmayacam, söz veririəm. Telefonunu götürüb Aylına mesaj yazmağa başladı.

Sərdar Nicatın yerində oturmaq istəməmişdi. Kreslosunu və bilgisayarını Aylına yaxın gətirib, eyni masada çalışırdılar. Nicatdan gələn mesajları, Aylın çalışıb vaxtı – vaxtında cavablandırırdı. Sərdar işlə məşğul olsada, fikri gözü Aylında idi. Bunuda yaxşı bilirdi ki, Aylın telefonda Nicata yazırdı.

Beləcə axşam olmuşdu. Ramizlə Dilqəm işdən çıxıb Nicata gəlmişdilər. Dilqəmin anasıda gəlmişdi Afət xanımla, söhbət edirdilər. Ramizlə Dilqəm, Nicatla otaqda oturub söhbət edirdilər. Dilqəm – Nicata: Sərdarın dedikləri düz çıxdı, baxsana Fazil tipi oları yeməyə dəvət etmiş. Ramiz Dilqəmə işarə etdi ki, Nicatı əsəbləşdirməsin, ehtiyat etsin danışarkən. Nicat dərindən nəfəs alıb – Dilqəmə: mən söz verdim, artıq səhv edərək Aylının həyatını təhlükəyə ata bilmərəm. Aylına bir şey olsa yaşaya bilmərəm, onsuz ölərəm mən. Xəbərim var, Aylın məni məlumatlandırdı gedəcəklərini bilirəm. Rmiz – Nicata: baxsana şərəfsizin əli nə qədər uzundur, başqa yerdə yaşayan bunlarada toxunmuş ziyanı. Alçaq atasını öldürmüş Sərdarın, artıq o şərəfsizə qarşı tək biz deyil, Sərdarda mübarizə aparır. İçim biraz rahatdır, mən o tipi sevməsəmdə, uzun illər polis işləmiş. Əlbətdə praktikası bizdən çoxdur, belə şərəfsizlərə qarşı. Nicat -Ramizə: mənim bir şeydən şüphəm var, bilirsənmi nədir?

Ramiz çiyinlərini çəkərək, yox deyə işarə etdi. Nicat – Ramizə: sənin ananda təsadüfənmi qəzada öldü, nə düşünürsən? Ramiz şaşırdı. Dilqəmə baxdı, həyəcanlandı.

Dilqəm – Nicata: unutdunmu? rəhmətlik anasını vuran qız, Ramizdən üzür istəməkçün ağlayaraq dəfələrlə qarşısına çıxdığını. Həmdə qızı sən tapmışdın Ramizə, yox bu Fazil alçağının işi deyildi. Nicat Ramizə baxırdı. Ramiz şüphəli baxışlarla baxaraq, – Dilqəmə: bu mənim heç bu günə kimi axlıma belə gəlmədi. Nicat – Ramizə: bəlkədə səhvim var unut, bağışla yaranı təzələmək istəməzdim.

Ramiz düşünərək, – Nicata: o uzaqda yaşayan Sərdarın atasına əli çatmışsa, əliylə ağzını tutub şüphəli baxdı. Sərdar dedi axı, Aylının ətrafında olanları bir – bir aradan götürüb, atasına qarşı nifrətini artırmağa çalışacaq. Aman Allahım, anamıda omu? sözünün ardını deyə blmədi, bi ixtiyar gözləri doldu pis oldu.

Dilqəm qalxıb gəlib Ramizin yanında əyləşib, çiyniə əlini qoyub dəstək olamağa çalışdı. Dilqəm – Ramizə: qardaşım əgər doğrudursa, az qaldı o şərəfsizin sonuna, bir olub cəzasını verəcəyik. Ramizin gözlərindən yaş sel kimi süzüldü, üzünə axdı, danışa bilmədi. Üzgün – nifrət dolu baxışlarla baxdı. Nicat gözlərini yumub sakit dayandı, bir manyak şərəfsiz, gör necə günahsız insanı yandırmışdı.

Aylın Sərdarla, Fazilin dəvət etdiyi restoranda oturub, yeməkdən sonra söhbət edirdilər. Fazilin üzündə sevinc dolu ifadə görsənirdi. Fazil – Sərdara: Sərdar bəy sənin xətrinidə, Aylın qızım qədər çox sevdim, inan ki səni bizə Allahım yolladı. Mən sabah işimlə əlaqədar getməliyəm, səndən təkrar Aylını tək qoymamanı xayiş edirəm. Nicat bəy olduğunda ürəyim rahat idi, bilirdim ki Aylın qızım tək deyil. Sərdar yalandan gülümsəyərək, – Fazilə: narahat olmayın Fazil bəy, mən artıq Aylını heç zaman tək qoymaram, özüm – özümə söz verdim. Aylın ayağa qalxıb, – olara: məni bağışlayın ürəyim bulandı, tez getdi. Sərdarla Fazil narahat oldular. Fazil – Sərdara: inşallah ciddi bir şeyi yoxdur qızımın. Sərdar – Fazilə: son zamanlar çox zəyif yeyir, mədəsini məhv etməsə yaxşıdır. Fazil – Sərdara: bax Sərdar bəy, mənim səndən işdən əlavə daha bir xayişim olacaq. Aylın qızımı gecə – gündüz bacarıb tənha qoyma. Aylın başqaları kimi deyil çox fərqlidir, səndə bunu bilirsən. Yeməyini vaxtı – vaxtında yesin, göz – qulaq olmanı istəyirəm ona. Bilirəm Nicat bəyə görə çox üzülür, iştahdan – ruhdan düşməsin, xəstələnməsini – üzülməsini heç istəmirəm. Sərdar – Fazilə: Fazil bəy siz məni çox yaxşı anlayırsınız, təşəkkür edirəm. Aylınıda düşünərək, gərçəkdən ona böyük dayaq olduğunuzun şahidi oldum. Bir gün bütün bu etdiklərinizin qarşılığının, heç olmassa az bir miqdarını ödəmək şansını mənə versəniz, çox sevinərdim. Bbilirsinizmi Aylın mənim canımdır, onu çox sevirəm. Fazil yerində rahat əyləşərək, ayağını – ayağının üstünə aşırıb – Sərdara: məndən sənə kiçik bir məsləhət, Sərdar bəy. Əgər gərçəkdən Aylını sevirsənsə, onu əlindən bir daha qaçırma. Belə şansın bir daha olmaya bilər, çalış dəyərləndir, sevdiyin qadının yanında ol hər an. Aylın gəldi

tez söhbəti dəyişdilər.

Fazil – Aylına: qızım bir şeyinmi var, yaxşısanmı? gedək həkim yoxlasın. Aylın gəlib əyləşib – Fazilə: yox bir şeyim Fazil bəy, narahat olmayın təşəkkür edirəm. Sadəqcə bu olanlardan sonra yorgunluq var üstümdə. Dinlənərsəm keçər, həkimə ehtiyacım yoxdur. Sərdar – Aylına: bundan sonra mən yanındayam canım, hər şey yaxşı olacaq. Fazil – Sərdara: Sərdar bəy götür Aylın qızımı evə, dinlənsin biraz özünü toparlasın. Nicat bəyin buraxdığı səhvi üzündən yazıq çox yoruldu, üzüldü. Fazil – Aylına: qızım, bax artıq Sərdar bəy yanındadır, ürəyim rahatdır. Sən istədiyin qədər dinlən – toparlan, işi Sərdar bəy idarə edər.

Sərdar – Fazilə: narahat olmayın Fazil bəy, mən ona göz – qulaq olacam şüphən olmasın. Təşəkkür edirik gözəl söhbətinə və dəvətinə görə. Sərar – Aylına: canım Fazil bəy düz deyir, gedək mən sənə qulluq edim dinlən biraz. Fazil – olara: məni qırmayıb gəldiyinizüçün, əksinə mən sizə minnətdaram, çox gözəl bir gecə keçirdim sizinlə. Aylınla Sərdar ayağa qalxdılar. Fazillə salamatlaşıb masadan ayrılırdılar ki, arxadan – Sərdara: Sərdar bəy, adamlarım sənə çıxışda kiçik bir hədiyyə verəcəklər mənim adımdan. Narazılıq istəmirəm, sizin rahatlığınızçün hədiyyəmi qəbul edin və gecəniz xeyirə qalsın. Sərdar – Fazilə: gecəniz xeyirə Fazil bəy, anladım, sizə qarşı narazılıq etməyə haqqım yoxdur, getdilər. Fazil arxalarınca baxaraq gülümsədi. Masadan şərab bakalını götürüb, bir qurtum içərək gözlərini qıyıb baxdı, düşündü nələrsə.

Sərdar Aylının çiynindən qolunu salıb özünə qısaraq, restorandan çıxdılar. Qarşılarına Fazilin adamları gəlib dayandılar, ətrafa göz gəzdirərək baxdılar. Aylın – Sərdara: bunlar bizi kimdən qoruyurlar? Sərdar yavaş səslə zarafatla, – Aylına: sən artıq Fazil bəyin qızı sayılırsan, o üzdən qoruyurlar canım. Aylın öz – özünə: kimi – kimdən qoruyurlar, Allahım sən mənə səbir ver. Qapının önünə bahalı maşın gəldi dayandı, qapını açıb maşından enib, qapının yanında dayandı oğlan. Yaxında dayanan başqa birisi – Sərdara: Fazil bəyin hədiyyəsidir buyurun, maşını işarə etdi. Sərdarla Aylın artıq bilirdilər, Fazil tülküsü Sərdarın qarşısında etibar qazanmaqçün min hoqqadan çıxırdı. Sərdar – Aylına: buyur canım, adamlardan birisi tez maşının ön qapısını açıb, Aylının əyləşməsini gözlədi. Aylın keçib əyləşdi qapını örtdü, o tərəfdə dayanmış başqasıda Sərdarın sükan arxasında əyləşməsini gözlədi. Sərdar gəlib keçib əyləşd qapını örtdü. Maşını işə salaraq – Aylına: gedək canım, çox yoruldun bu gün sən. Maşının qazına basaraq, restorandan uzaqlaşdılar.

Aylın – Sərdara: məni evimə çatdır, sən otelə get dinlən yorgunsan. Sərdar maşını idarə edə – edə, – Aylına: canım mənimlə gəl oteldə qal. Aylın istəmirdi Sərdarla qalsın, Nicatı düşünürdü. Sərdar – Aylına: bax gözünün şahidi oldun, dediklərim tək – tək qarşımıza çıxır, o çox təhlükəlidir. Aylın bir daha təkrarlamaq istəmirəm. Bağışla, mən plandan kənar bir addım kənara çıxaraq, sənin həyatını təhlükəyə ata bilmərəm. Narazılıq istəmirəm, mənimlə qalacaqsan oteldə, bu qədər. Aylın artıq bir söz demədi çox yorulmuşdu, maşının aynasından dışarı baxdı üzgün baxışlarla. Aylının üzülməsini Sərdarda istəmirdi, maşının sürəətini artırdı.

Nicat yatmamışdı, yatağında uzanıb Aylınla mesajlaşırdı. Aylın Sərdarla otelə getdiyini yazmışdı, Nicat dərindən nəfəs alıb, telefonu sinəsinə qoydu. Gözlərini yumaraq, əsəbini cilovlamağa çalışırdı. Öz – özünə: səbir et bir şey fikirləşcəm səbir et, yenidən mesaj yolladı – Aylına: (səninçün çox darıxmışam canım) tez cavab gəldi – Nicata: (məndə canım darıxmışam, nə olar sıx dişinə az qaldı). Nicatın üzgünlüyü – peşanlığı sözsüz üzündən oxunurdu.

Sərdar yuyunub saçını dəsmalla qurulaya – qurulaya gəldi. Aylın oturmuşdu, kefsiz mesajlaşırdı. Sərdar – Aylına: canım qalx bir duş al rahatlan, yorğunsan yatmağın lazımdır. Aylın cavab vermədən, əlində telefonla sakit qaldı. Sərdar gəlib əlindən telefonu götürüb masaya qoydu, qolundan tutub qaldırdı – Aylına: məni duyursanmı?

Aylın elə bir vəziyyətdə idi ki, bilmirdi nə etsin, nə desin. Birdən alnını Sərdarın sinəsinə qoyub ağladı. Sərdarın canından – can getdi, Aylının bu halı çox üzücü idi. Qucaqlayıb bərk – bərk özünə sıxıb, üzünü saçlarına qısaraq, – Aylına: sənin göz yaşlarına səbəb olan o… sonuna az qaldı, səbir et canım. Aylın Sərdardan ayrılıb, göz yaşlarını silərək getdi vannaya. Sərdar dərindən nəfəs alıb öz – özünə: Allah mənim cəzamı versin, səni qoruyu bilmədiyim. Əyləşib, ikki əlləriylə başını tutub üzgün – əsəbi baxdı.

Beləcə səhər açıldı, Sərdar səhərə qədər yata bilməmişdi. Aylın yorğunluqdan gec yuxuya düşmüşdü. Sərdar yerindən qalxıb, gəlib yatan Aylına baxdı peşman – üzgün baxışlarla. Aylın -Sərdara: iş vaxtına nə qədər var?

Sərdara Aylının oyaq olduğunu görüb, gəlib yanında əyləşdi, bir saat var canım. Sabahın xeyir, yatmadınmı? Aylın yerində dönüb, – Sərdara: hansı sabahımız xeyir oldu ki?

Sərdar – Aylına: məndə unutdum canım, çoxdandı xeyirli sabahların üzünə həsrətəm. Aylın görürdü, Sərdarda çox üzülürdü bütün olanlardan. Aylın – Sərdara: işə gec qalmayaq, qalxdı yerində əyləşdi. Sərdarın qoluna – qolunu vurub zarafatla, Sərdar bəy bu nə qonaq pərvərsizlikdir? qalxda iki acı qəhvə sifariş et, işdə masada mürgülüməyək. Kim bilir bəlkə bu gün möcüzə olar, başqa günlərdən fərqlənər, sabahımız – günümüz xeyirli olar. Aylın qalxıb getdi vanna otağına. Sərdar çoxdan bələd idi Aylının xasiyyətinə, nə qədər üzgün olsada, içi qan ağlasada, başqalarının üzülməməsiçün əlindən gələni edərək, zarafatından qalmırdı. Sərdar gülümsəyib, öz – özünə: canım ya sən başqa aləmsən, qalxıb getdi qəhvə sifariş etməkçün.

Nicat gizlin yorğanın altına yastıqları düzərək, yorğanın altındakının özünün olduğunu bilsin deyə. Xalasını aldadıb, evdən Aylını görməkçün qaçmaq fikrinə gəlmişdi. Bir daha kənardan dayanıb baxdı özü düzəldən adam formalı postelinə, öz – özünə: bağışla xalacan başqa çarəm qalmadı. Onu görməsəm ürəyim dayanar. Nicat qara açkilərini, açarlarını, götürüb ətrafa nəzər salıb, qapıdan çıxdı ehtiyatla. Xalası mətbəxtdə səhər yeməyini hazırlayırdı Nazlıçün. Nicat ehtiyatlı addımlarla xalası görməsin deyə qapıya gəlib, çox ehmalca qapını açıb çıxdı dışarı. Xalası məsbəxtdə olduğundan, duymadı Nicatın getdiyini.

Sərdar Aylınla işə gedirdi maşınıla, birdən qarşılarına başqa maşın çıxdı. Sərdar qəzadan qacmaqçün, çox çətinliklə maşını yolun kənarına çəkə bilidi, saxladı. Sərdar – Aylına: yaxşısanmı? qəfildən olan hadisəyə görə, Aylının qolu maşının qapısına dəymişdi. Canı acısada – Sərdara: yox bir şeyim, kimdir səhər – səhər bu kor heyvan?

Sərdar kəməri açıb qapını açıb yerə düşdü. Qarşıda qəzaya səbəb olmuş maşın dayanmışdı, içindən kimsə enmirdi. Sərdar nədənsə şüphələndi, Aylına işarə etdi ki, maşında qalsın. Əlbətddə ki, Aylın Sərdarın işarəsinə məhəl qoymadan, maşından endi. Sərdar əlini belindəki silaha hazır tutaraq, maşına tərəf addımlayırdı.

Maşının qapısı açıldı, Aylınla Sərdar baxdılar kimdir ehtiyatsız davranan. Maşından Ümidin düşdüyünü gördüklərində, ikisidə bir – birinə baxdılar təcüblə. Aylın tez yaxınlaşdı özünə tərəf gələn, – Ümidə: nə edirsən sən? belə ehtiyatsız maşın idarə edərlərmi. Yaxşısanmı? bir şeyin yox demi?

Sərdar qollarını bir – birinə keçirib baxırdı olara. Ümid – Aylına: sənə nə? nəyim var, nəyim yox başımın bəlası. Sərdara tərs – tərs baxaraq, – Aylına: yeni sevgilinə de ki, mənimlə gəlirsən indi. Ümidin ağzının – üzünün yaralandığı yerləri hələ bilinirdi. Aylın dönüb Sərdara baxdı, anlamadı Ümid nə deyirdi, hara aparırdı özünü?

Sərdar yaxınlaşıb – Ümidə: bax Ümid, səni bir daha vurmayacağam, Aylına söz verdim. Səndəndə xayişim, sözlərinə diqqət etməyindir. Ümid nəfəs -nəfəsə yaxınlaşıb, – Sərdara: diqqət etməssəm nə edərsən ki? Aylın kimdir ki? ona söz verirsən məni vurmamaqçün. Sənin məndən qorxub, onu – bunu bəhanə etməyinə heç şaşırmadım. Qorxma özünü axıllı aparıb qarşıma çıxmasan, sənə əlimidə sürməyəçəm söz, göz vurub Sərdarın əsəblərinə toxunmağa çalışdı. Sərdar gülümsədi, – Ümidə: deyirəm mənə qarşı bu qədər mərhəmətli olmasanmı? Ümid bəy.

Aylın arxadan – Ümidə: Ümid bəsdir, tərbiyəssizlik etmə dedim sənə. Ümid dönmədən, – Aylına: sənə baxanda mən çox tərbiyəliyəm, bilirsənmmi niyə? sənin kimi hər gün başqalarının maşınında gəzmirəm. Aylın arxadan gəlib, Ümidin qolundan tutub üzünü çevirdi özünə tərəf. Aylın – Ümidə: sənin o ağzını vurub qanadaram, sözlərinə diqqət et, duydunmu məni?

Ümid – Aylına: oohh, çox qorxdum səndən Aylın. Aylın – Ümidə: işə gec oluruq, get evə qardaşım dəlilik etmə. Ümidi Aylının özünə qardaşım deməsi əsəbləşdirirdi. Ümid – Aylına: Allah etməsin sənin qardaşın olum, mən yuxumda belə görməyim. Sən indi mənimlə gəlirsən və soruşma hara deyə. Sən məndən qorxmursan, elə deyilmi? bayaq ağzımı qanadacağınlada hədələdin. Sərdar – Ümidə: məndən icazəsiz, Aylını harasa götürə biləcəyinimi düşünürsən? sən kimisən ki, səninlə harasa getsin. Ümid – Sərdara: bəs sən kimisən ki, səndən icazə alım? bu söz Sərdarı yaxşıca tutsada, özünü sındırmadı. Sərdar – Aylına: canım keç maşına əyləş işə gec qalırıq, səhər – səhər uşaqla davalaşmaq yaraşmaz mənə. Ümid – Aylına: hünərin varsa məni dinləmə. Sərdar – Aylına: Aylın keç əyləş maşına, tərs – tərs Ümidin gözlərinin içinə baxdı.

Aylın istəmirdi yenədə qardaşı Sərdarı əsəbləşdirsin, vurulsun. Sərdarın maşınına tərəf gedirdi, birdən Ümid bir addım geri çəkilib belindən silah çıxarıb Aylına tərəf tuşladı. Ümid – Aylına: dedim mənimlə gəlirsən, bağırdı. Sərdar bir anda təcüblə baxa qaldı, Ümidin Aylına silah çəkməsinə. Aylın qardaşı bağırdığında dönüb baxdı, əlindəki özünə tərəf turşlanmış silahı görüncə, təcüblə Sərdara – Ümidə baxdı.

Sərdar həyacan kecirirdi, qorxurdu Ümid dəlilik edər, bilmədən əlindən xata çıxardı bacısına qarşı. Sərdar – Ümidə: sal silahı aşağı, nə edirsən sən? Ümid – Aylına: dedim keç maşınıma əyləş. Aylın qardaşına tərəf gəlib, özünə tərəf turşlamış silahı ürəyinin üsünə dayayıb dayandı. Aylın – Ümidə: çək tətiyə hallalıq verirəm, qorxma vur.

Ümid Aylının belə etməsindən dahada əsəbləşdi, silahı əlində bərk – bərk sıxıb tutdu. Ümid əsəblə – Aylına: bir daha təkrar etməyəcəm, maşına əyləş dedim. Sərdarın ürəyi elə döyünürdü ki, sanki indi yerindən çıxacaqdı. Sərdar -Ümidə: axlın başına topla, sal dedim silahı aşağı. Aylın – Ümidə: əsil kişilərə ayit məsəl var, duydunmu qardaşım? duymadısa deyim. Əğər özünü kişi sayıb, silahını qarşısındakını vurmaq niyyətiylə qaldırdınsa, mütləq vurmalısan. Əks halda vurmağa cəsarətin çatmasa, o əlindəki silahını bir daha belinə təkrar qoymağın kişiliyinə ziddir. Aylının bu sözündən Ümid axlını yerindən elə oynatdı. Sərdar anladı, Ümid barmağını basacaq tətiyə, bagırdı! Ümid qarşındakı doğma bacındır, Ümid sal dedim silahı aşağı. Ümidin üzünün ifadəsi dəyişdi, – Sərdara: bağıraraq! bəsdir, nə sayaqlayırsınız siz? nə bacısı, nə doğması?

Aylın – Sərdara: sus Sərdar qarışma, vursunda canım qurtarsın zülümdən, yoruldum gərçəkdən yoruldum. Aylın birdən Ümidin əlinin üstündən silaha əlini tutaraq, – Ümidə: çək tətiyə qardaşım kimsəni dinləmə. Ümid bir anlıq qaldı şaşıraraq. Bu nə demək idi? – Aylına: siz hamınız başdan xarabsınızmı? – Sərdara: nə bacısı sən nə danışırsan? Aylın – Ümidə: sən onu dinləmə, bax çəkdiyim məsəldən nəticə çıxar, məndə sənə yardım edirəm çək tətiyə qorxma. Sərdara bağırdı! – Aylına: Aylın etmə canım mən sənsiz yaşamaram, dur nə olur dur yalvarıram. Sərdar bilirdi, Aylın gözünü qırpmadan qıyardı özünə, hər zamandakı kimi. Gözlərindən yaş süzüldü, titrək səslə – Aylına: etmə canım, qıyma qardaşına qatilin olsun. Sərdar – Ümidə: anana – atana yalan dedilər qızları ölmüş deyə. Kimsənin başı xarab deyil, qarşındakı doğmaca bacındır inan mənə, Ümidi elə bil yerdən – yerə çırpdılar, -Sərdara: nəə? silahı tutmuş əli əsdi. Sərdar çox ehtiyatlı hərəkətlə, Aylının əlini Ümidin əlinin üstündən çəkdi. Aylın kövrəldi, – Sərdara: nədən dedin? nədən qoymadın vursun? siz mənim rahat olmağımı istəmirsinizmi? Aylın əsəbindən, qəhərindən bağırdı. Sərdar tez Aylını qucaqlayıb sinəsinə sıxıb tutdu. Sərdar – Aylına: sən ölsən məndə yaşamaram bilirsən. Aylın əsəbindən ağladı Sərdarı qucaqlayıb. Ümid qalmışdı hələdə yerində donub, baxırdı. Sərdar Aylının üzündən – alnından öpərək, – Aylına: öləcəyiksədə birlikdə öləcəyik canım, duydunmu? birlikdə öləcəyik. Mən sənsiz yaşamaq fikrində deyiləm. Ümid bir neçə addım geri durub, baxdı Sərdara qısılıb ağlayan Aylına. Hələdə Sərdarın dediyi söz qulaqlarında cingildəyirdi, həyəcan və şüphə dolu baxışlarla baxarırdı. Ümid əlində tutmuş silahına nifrətlə baxıb kənara atdı, bir söz demədən qaçıb öz maşınına əyləşib, getdi sürəətlə.

Aylın Sərdarın sinəsinə üzünü dayayıb, yaşlı gözləriylə baxdı ordan gedən qardaşının ardınca. Aylın – Sərdara: gedək burdan, Sərdar saçlarından öpüb, gedək canım. Özünə qısıb, çiynindən tutub maşına tərəf apardı. Qapını açıb Aylını maşına otuzdurdu, təhlükəsiz kəmərini çəkib bağladı. Qapını örtüb, gəlib maşına sükan arxasına əyləşdi, maşıını biraz qabağa sürüb saxladı. Düşüb Ümidin atdığı silahı götürüb, tez maşınına əyləşib ordan uzaqlaşdı.

Ümid maşınını sürəətlə idarə edirdi, gözləridə yaşarmışdı, tez – tez bir əliylə gözünün yaşını üzünü silirdi. Sərdarın dediyi sözdən şoka düşmüşdü, öz – özünə: bu ola bilməz yalandır, gərçək ola bilməz. Gəlib öz şirkətlərinin qarşısında maşını saxlayıb, tez enib qaçaraq şirkətə getdi.

Atası otağında çalışırdı, qapı döyülmədən içəri girən kimdir deyə baxdı. Ümidi ağlamış görüb, tez ayağa qalxdı. Atası – Ümidə: oğlum nəyin var? Ümid əlləriylə başını tutub keçib əyləşdi. Bir yerdə tab gətirmirdi, qalxıb oyana – buyana gəzişdi, öz – özünə: yalandır inamaıram. Atası Ümidin hərəkətlərindən qorxdu. Masadan gəlib oğlunun qolundan tutub -Ümidə: oğlum nə olub, nə yalandır? yaxşısanmı sən? narahat oldu. Zorla oğlunu kresloya otuzdurub, masadan qrafindən bakala su töküb verdi. Atası – Ümidə: iç oğlum özünə gəl, nədir bu halın? Ümidin əlləri əsirdi, bakalı tuta bilmirdi. Atası tez əlndən götürüb, zorla sudan içirtdi, dur mən indi həkim çağırım. Masadan telefonunu götürdü, Ümid qoymadı. Ümid – atasına: ata bacım doğulduğunda sizə öldü dedilər, elə deyilmi? atası bu sualdan biraz şaşırdı. Atasə – oğluna: niyə soruşursan oğlum? təssüflər olsun bacın öldü doğumdan sonra. Ümid – atasına: sən şəxsən bacımın ölüsünü gördünmü? atası təcüblə – Ümidə: yox görmədim, yetişə bilmədim. Mən gəldiyimdə dəfin etmişdilər. Ümid şüphəylə – atasına: bəs anam? anam gördümü qızının ölüsünü?

Atası gəlib oğlunun qarşısında dayandı. Atası – Ümidə: oğlum, illər öncə olan hadisəni indi soruşmağının səbəbi nədir?

Ananada göstərməmişlər, pis olmasın deyə. Ümidin gözləri yaşardı, – atasına: Allahım doğrudan o mənim bacımdırmı? atası oğlunun dediklərinə, hərəkətinə təcüblə baxdı. Atası – Ümidə: kim bacındırmı, nə danışırsan sən?

Ümid yaşlı gözləriylə baxaraq, – atasına: nə səbəbdən bilmirəm, onu sizdən çalmışlar doğulduğunda. Sonrada öldüyünü demişlər və sizdə inanmısınız. Atasını həyəcan bürüdü. Ümid – atasına: Aylın mənim bacımdır ata, bu sözü duyduğunda, atasının əlindən telefonu yerə düşdü. Atası – Ümidə: sənə bunları kim dedi? Aylınmı? oğlum inanma yalandır. Mənim qızım illər öncə doğulduğunda öldü. Bax o Aylın bizim aləmiz haqda bilir və artıq ölmüş qızımın adından istifadə edərək, içimizə girmək istəyir. Əgər mənim qızımdırsa, bəs nədən həkimə atası tərəfindən öldürülmək istədildiyini demişdi?

Oğlum bax bilirəm, ondan qıraq dur deyəcəm alınmayacaq, çünki artıq o bizə bulaşmış. Bilirəm rahat qoymayacaq bizi, belə şeyləri yazıq anan duysa nə olar, fikirləşdinmi?

İllər sonra qanı – canı çatmıyan bir başdan xarab, qızınam desin. Mən o Aylının planını başına yıxmassam, adım Rəhim olmasın. Ümid – atasına: mənə bunu Aylın demədi, yanındakı Sərdar dedi. Mən onu vurmaq istədim, o anda mənə doğma bacının qatili olma dedi. Atası təcüblə – Ümidə: oğlum sən onu vurmaqmı istədin? axlınımı itirdin, buda nə deməkdir. Ümid – atasına: əsəblərimə, mənniyimə, toxunacaq söz dedi, o üzdən vuracaqdım. Atasına xəcalət oldu, bakaldakı suyu özü içib, keçib əyləşdi. Atası – Ümidə: bu qız kimdirsə çox təhlükəli birisidir, oğlum baxsana halına? ikinci dəfə ona görə üz – gözünü yaraladın. İdidə nə demişsə, axlını yerindən oynada bilmiş, yox – yox mən bunu belə qoya bilmərəm. Onun anana yaxınlaşmasına mane olmalıyıq, görünür bu qızın axlı yox desəkdə, bizə qarşı çox gözəl planlar qurub. Sənində axlını yerindən oynada bilirsə, demək o bizdən çox axıllı və təcrübəlidir. Oğlum özünü toparla, dediklərimi edəcəksən.

Sərdarla Aylın şirkətdə çalışırdılar. Aylının fikri qardaşında qalmışdı, fikrini topalayıb iş haqda çalışa bilmirdi. Aylın – Sərdara: mən çıxıram biraz hava alım, başım işləmir. Sərdar Aylını tək bir addımda atmasına icazə vermək istəmirdi, – Aylına: azacıq səbir et, birlikdə çıxarıq. Aylın ayağa qalxıb – Sərdara: bilirsən səbrim çoxdan tükənib, nəfəs ala bilmirəm.

Buralardayam narahat olma, uzaqlaşmayacam heç yerə. Sərdar narahat baxışlarla baxaraq – Aylına: mən əlimdəki işi bitirib gəlirəm, buralarda ol canım. Aylın otaqdan çıxdı getdi. Sərdar öz – özünə: axx Ümid axx, olmayaydın qardaşı sənin o əllərini qırardım mən.

Aylın şirkətdən çıxıb, biraz gəzib fikrini dağıtmaqçün addımlayırdı yavaş – yavaş. Gözlərində qara eynəkli cavan bir oğlan arxadan yaxınlaşıb, – Aylına: xanım içazə versəniz sizinlə biraz dolaşardım. Aylın baxdı birinci tanımadı kimdir, sonradan anladı Nicatın olduğunu. Ətrafa nəzər salıb – Nicata: sən nə edirsən burda? Nicat Aylının qolundan tutub kənara apardı. Çox darıxmışdı ikisidə biri – biriləriçün. Nicat Aylına sarılıb qucaqlayıb, dodaqlarından öpdü. Aylın Nicata müqavimət göstərmədi, sevdiyiçün özüdə darıxmışdı. Aylın – Nicata: səni görərlər canım etmə belə, mən bu gün yazdım gələcəm sənə, niyə səbir etmədin?

Nicat – Aylına: anlamırsanmı darıxıram, bacarmıram axşamı gözləyim, birdəki mənim səbrim çoxdan tükənib canım. Bu sözü biraz öncə Aylın demişdi Sərdara. Gülümsəyib, Nicatın üzünü – saçlarını sığallayıb, baxışlarıyla oxşadı. Görən olar deyə, çox narahat idi. Aylın – Nicata: canım nə olar səbir et axşama. Səni görən olarsa bilirsən olacaqları, – Aylına: sən məni tanımadın canım, artıq kim tanıyacaq ki?

Aylını özünə çəkib təkrar – təkrar öpdü üzündən, alnından, dodaqlarından. Aylında Nicatı öpdü, qucaqlayıb sinəsinə başını qoydu. Nicat çox sevindi, birinci idi etdiyi səhvindən sonra, beləcə özünə qısılıb bağışladığını ifadə edirdi. Nicat – Aylına: bağışla canım, səndən məni ayrı salacaqdı Fazil şərəfsizi, bir daha təkrarlanmayacaq söz verirəm sənə. Aylının saçlarını sığallayaraq öpüb, bərk – bərk özünə sıxıb tutdu.

Arxadan səs eşidildi, – Nicata: mən nə dedim, siz nə edirsiniz? Aylın Sərdarın səsindən tanıdı. Ancaq başını Nicatın sinəsindən götürmədi. Nicat – Sərdara: sevgidən sən anlamassan mənim qədər, o üzdən nə dediyinin önəmi yox bu dəqiqə. Sərdar əsəbləşdi, – Aylına: bu axlını oynatdı anladıq, sənə nə oldu?

Aylın üzünü sinəsindən çəkib – Nicata: Sərdar düz deyir canım, təhlükəni unutduq bir anda ikimizdə. Get canım mən axşam gələcəm, tamammı? Sərdara xoş deyildi, Aylının Nicata axşam gələcəm deməsi. Çox qısqanırdı, əlin üzünə çəkib kənara baxdı. Nicat təkrar özünə çəkib Aylının dodaqlarından öpdü buraxmadan. Nicat – Aylına: gözləyəcəm ürəyim, çox darıxdım gec olmadan gəl.

Sərdarın elə bil başından aşağı qaynar su tökdülər, heç vaxtdı gözü önündə Aylının başqasıyla öpüşdüyünü görməmişdi. Bir anlıq çox qısqandı, həyəcanlandı. Aylın – Nicata: tamam canım gələcəm, get görən olunca, Nicat Aylının alnınan öpüb getdi. Sərdar əsəblə – Aylına: yəqinki nəfəsin gəlir artıq, oksigen qəbul etdin, işnə dönə bilərsən Aylın xanım. Aylın Sərdarın özünü qısqandığını anladı. Aylın – Sərdara: yeri – yerində çatmadı, ancaq axçama kimi idarə edər Sərdar bəy. İşimə dönə bilərəm artıq, yanından keçib getdi. Sərdar gözlərini bir anlıq yumaraq, özünü ələ almağa çalışdı, öz – özünə: səni gərək atdıraydım içəri, üzünə həsrət qalardın. Aylının ardınca getdi əsəblə.

Axşam olurdu, iş saatı bitməyə az qalmışdı. Ramiz – Dilqəmə: sən Nicata get, mən Aylınla görüşəcəm. Dilqəm masadan açarlarını telefonunu götürüb – Ramizə: qardaşım, Nicatın buraxdığı səhvdən sonra, məncə axlın başına gəlmişdir. Bax orda Aylının yanında Sərdar olacaq, bilirsəndə?

Ramiz – Dilqəmə: mənə nə ondan? mənə artıq Aylının təhlükəsizliyi önəmlidir. Dilqəm şüphəli baxışlarla baxaraq, – Ramizə: tamam, mən Nicatla olacam, səndə gələrsən Aylından sonra. Ramizdə ayağa qalxıb, masadan telefonunu açarlarını götürüb – Dilqəmə: tamam qardaşım görüşərik, getdi otaqdan çıxıb.

Sərdarla Aylınada, işdən çıxmaqçün hazırlaşırdılar. Sərdar Nicatın öpdüyünü gördükdən sonra, Aylınla bir kəlmə kəsməmişdi danışmamışdı. Kefsiz idi, – Aylına: hazırsansa çıxaq. Aylın – Sərdara: oha Sərdar bəy danışa bilirsənmiş, şaşırtdın məni. Sərdar incik və əsəblə – Aylına: səndə məni şaşırtdın Aylın xanım öpüşməyinlə, bu söz Aylına təsir etdi. Aylın – Sərdara: uşaqsanmı sən? – Aylına: mən dışarda gözləyirəm səni. Ggəl gedək sevgilinə çatdırım səni, doya – doya oksigenini alarsan. Məndə çox yorğunam yatmaq istəyirəm, səndən fərqli olaraq hər zamandakı kimi, tək tənha. Aylını gözləmədən çıxdı getdi. Aylın öz – özünə: sizinlə alınan oksigeninizədə, hər şeyinizədə, əsəblə qarşısındakı kağızları əliylə masadan geri itələyib, baxdı üzgün baxışlarla.

Sərdar gəlib maşının yanında dayanıb, cibindən siqaret çıxarıb yandırdı, tüstüsünü ciyərlərinə alaraq incik – üzgün baxışlarla baxdı.

Aylın otaqdan çıxırdı Cəmilə gəldi, yanında firma paltarı geyinmiş oğlan vardı, əlində çantayala. Cəmilə – Aylına: Aylın xanım, təhlükəsizlik qapımızda nasazlıq yaranmış, adam gəlmiş təmiriçün. Aylının kefi yox idi, – Cəmiləyə: nə lazımdır etsin, haqqınıdan artıqlamasıyla ödəyərsiniz.

oğlan – Aylına: Aylın xanım sizdən bir xayişim var, əgər mümkünsə təklikdə demək istəyirəm. Aylın tələsirdi, bilirdi Sərdar əsəbi və küskün idi, özünü gözləyirdi dışarda. Aylın – oğlana: siz mənə deyəçəklərinizi Cəmilə xanıma desəniz o həll edər, mən tələsirəm getməliyəm. Oğlanın üzünün ifadəsi dəyişdi, – Aylına: mən ailəmlə əlaqədar deyəcəkdim. Aylın xanım qalsın, bağışlayın mənə qapının yerini göstərsinlər, təmir edim. Aylın dayanıb baxdı, anladı oğlanın başqa dərdi olana oxşayırdı, Aylın – Cəmiləyə: mən göstərərəm təmir ediləCək qapını, siz gedə bilərsiniz Cəmilə xanım. Cəmilə təşəkkür edib getdi. Aylın – oğlana: buyur bu tərəfdən, oğlan sevindi, Aylın getmədi özüylə gəlməyə razılaşdı deyə. Oğlan – Aylına: sizin gərçəkdəndə gözəl ürəyiniz var Aylın xanım.

Aylın gətirib təhlükəsizlik qapısını göstərdi, – oğlana: təmir edəcəyiniz qapı budur. Siz mənə nə deyəcəkdiniz? ailənizdən birisini şirkətimizə işə qoymaqçünmü xayiş edəcəkdin? inşallah başqa probleminiz yoxdur. Olsada üzülmə, mən yardım edərəm sənə tamammı? həyatda problemsiz insan yoxdur.

Oğlan çantasını açıb əlinə əlcəklərini geyinərək, telefonuyla kiməsə mesaj yolladı. Oğlan – Aylına: yox Aylın xanım, işlə əlaqədar deyil. Təhlükəsizlik qapısını açıb baxdı dışarı. Aylın – oğına: bu həyatda ölümdən başqa hər şeyə çarə var. İnan bacardığım yardımı əsirgəməyəcəm de buyur. Oğlan dönüb Aylına peşman baxışlarla baxdı, sanki Aylının insanlıq davranışı onun ürəyinə toxunmuşdu. Ancaq artıq gec idi, qapını açmışdı, Aylının həyatını təhlükyə atmışdı. Bir anda içəri üzü maskalılar girdilər, Aylının üzünə nə isə fısqırtdılar, beyni dumanlandı özündən keçindi. Tez birisi qucağına alıb Aylını apardı, ardınca obirlərdə çıxdılar. Oğlan elə peşman olmuşdu Aylını təslim etdiyinə, qayıdıb birisi işarə etdi ki, tələssin getməyə. Tez çantasını götürüb çıxdı, oların ardınca qaçaraq getdi.

Şirkətin qarşısında Sərdar gözləyirdi saatına baxa – baxa, öz – özünə: dedim axı yorğunam. Maşın dayandı, Ramiz maşından enib gəldi. Ramiz – Sərdara: Aylın çıxmadımı? Sərdar əsəblə – Ramizə: çıxmadı, yarım saatdır gözləyirəm. Cəmilə yaxınlaşdı, – Sərdara: Sərdar bəy, Aylın xanıma usta gəldi. Bizim təhlükəsizlik qapısında nasazlıq olmuş, təmir edəcək. Aylın xanıma önəmli deyəcək sözü olduğuçün, mənim qalmamı istəmədi, Aylın xanım onunla getdi. Sərdarla Ramiz bir – birinə baxdılar şüphəli baxışlarla. Sərdar – Cəmiləyə: tanışdırmı o Aylına? Cəmilə çiyinlərini çəkərək, yox bənzəmədi tanış olana. Sərdar qaçaraq şirkətə getdi, ardınçada Ramiz qaçdı. Cəmilə öz – özünə: nə oldu ki? narahat oldu, özüdə oların ardınca tələsik getdi.

Sərdar gəlib baxdı qapı açıq idi, nə usta, nədə Aylın vardı. Ardınca Ramiz yetişdi – Sərdara: hanı Aylın? görməyincə həyəcanlandı, tez qapıdan çıxb ətrafa baxdı. Sərdarın həyəcandan axlı durdu bir anlıq, öz – özünə: Allah mənim cəzamı versin, lənət olsun bağırdı! Cəmilə gəldi, heçnə anlamadı – Sərdara: Sərdar bəy nə oldu? anlamadım, bir şeymi oldu. Sərdar divara söykənib, dizlərinə əllərini qoyub dərindən – dərindən nəfəs alara. Çox çətinliklər – Cəmiləyə: get de kamera çəkilişlərinə baxsınlar, mənə o gələn tipi tapsınlar tələs. Cəmilə anladı yaxşı bir şey olmadığını, tələsik qaçaraq getdi. Ramiz gəldi dışardan, – Sərdara: kim etdi bunu? niyə qoydun onu tək? əsəbləşib Sərdarın yaxasından tutaraq bağırdı. Ramiz – Sərdara: bir qadını iki kişi qoruya bilmədiniz siz, nə zibillər oldunuz başıma. Hanı Aylın? hanı deyirəm susmasana.

Sərdar peşman olmuşdu, Ramizə müqavimətdə göstərmirdi, keyləşmişdi sanki.

Aylını xarabalıq yerə gətirib, əllərini arxaya bağlayıb otuzdurmuşdular sutulda.

Üzünə fısqırdılan qazın təsirindən, zorla gözlərini aça bildi, qarşısındakılardan heç kimi tanımadı. Aylın – olara: şərəfsizlər üzümə zibili fısqırtmasanız, mənə gücünüz yetməz deyə çoxmu qorxdunuz? Sizin kişilik qeyrətinizə …olsun, alçaq çaqqallar. Aylının oları alçaltmasına məhəl qoymamağa çalışsalarda, içlərində birisi gərçəkdən şərəfsizin böyüyünə bənzəyirdi. Alçaq – Aylına: o dilinə sahib olda, vaxtı çatmadan kəsməyim. Aylın – ona: kəsən soruşub kəsmir, səndə o hünər hardadır şərəfsiz. Yaxınlaşıb tutarlı bir yumuruq vurdu başından, Aylının burnundan qan gəldi. Yanındakılar – ona: dedilər toxunmayın, duymadınmı? çəkil vurma, Aylının başında küt ağrı vardı zərbənin təsirindən, – ona: əlin sanki incə qız əlidir. Budurmu gücün şərəfsiz? getdiyi yerdən dönüb, bir – neçə dəfə vurdu Aylını. Tez başqaları gəlib qolundan tutub, sakitləşdirməyə çalışdırdılar, – ona: nə edirsən? problem yaratma özünədə, bizədə.

Qapı təmiriçün gələn oğlan gədi. Aylının burnunun – ağzının qanadığını görüb dönüb baxdı. Oğlan – olara: kim vurdu? heç kim demədi. Əsəbləşdi bağırdı! – olara: kim vurdu dedim, duymadınızmı? obirilər vurana baxdılar. Anladı Aylını onun vurduğunu yaxınlaşdı, bir söz demədən alnıyla burnundan vurub yıxdı yerə. Burnundan qan gəldi, yıxılan – oğlana: ona görə mənimi vurdun? bizə şərəfsiz dedi. Yerdən yaxasından tutub qaldıraraq, əsəblə – ona: qadına əl qaldıran o əllərini santım – santım qıraram bil. Sən məni anladınmı? qorxub artıq cavab qaytarmadı, yaxasından kobutca itələyib – ona: rədd ol su dəsmal gətir tez ol, bağırdı. Tez getdi tərs – tərs Aylına baxaraq, burnunun qanını silə – silə. Oğlan yaxınlaşıb baxdı, – Aylına: Aylın xanım bağışla, üzür istəyirəm səndən o mərəfətsizin etdiyi hərəkətə görə. Aylın baxdı yavaş səslə – oğlana: həyat nə qəribə deyilmi? bəzən hansısa səbəblərdən, insanı heç sevmədiyi və bacarmadığı işlərə məcbur edir.

Oğlan çox gözəl anlayırdı, Aylın nə demək istəyirdi. Oğlan – Aylına: məcbur insanı xaricən dəyişə bilsədə, daxilən əsla dəyişə bilmir. Az vaxtdan dəsmalla su gətirib, yanına qoydu gedib kənarda dayandı. Oğlan dəsmalı suda nəmlədib, Aylının burnunu qanını sildi ehtiyatla. Oğlan – Aylına: səni pula görəmi qaçırtmağımızı əmir etdilər?

Aylın – oğlana: bilsəm düzgün cavab verərdim sənə. Aylının başında ağrı vardı, – oğlana: əlimi açarsanmı? oğlan dərindən nəfəs alıb, dəsmalı kənara qoyub əllərini açdı. Oğlan – Aylına: səndən xayiş edirəm, qaçmağa çalışma. Bax başqaları tərəfindən vurlmanı istəmirəm inan.

Aylın əliylə başının vurulan yerindən bərk – bərk sıxıb tutaraq, – oğlana: inan heç fikrimdə yoxdur qaçmaq. Ən azından sənə qədər mənədə maraqlıdır, kim tərəfindən və nəyçün qaçırıldığım. Dəsmalı götürüb bir əliylə başını tutaraq, bir əliylə burnunun qanını sildi. Oğlan dönüb tərs – tərs əsəblə baxı Aylını vurana. Başqasının telefonuna zəng gəldi, tez cavab verdi kiməsə, dediyimiz ünvandadır gözləyirik. Aylın anladı, ona gələn zəngin özünü qaçırdıran adam tərəfindən olduğunu. Oğlan ayağa qalxıb, gedib zəng gələnə – adama: nə dedilər? az vaxtda burda olacaqlar dedilər. Oğlan sanki istəmirdi, Aylını kiminsənin əlinə verməyə. Narahat üzgün əlini üzünə çəkib, peşman baxışlarla baxdı. Oğlan – Aylına: sənin kiməsə borcun və ya başqa problemin varmı?

Aylın dəsmalı suda nəmlədib sıxaraq, – oğlana: borcum kimsəyə yoxdur. Ancaq problemim nə qədər desən var. Oğlan cibindən siqaret çıxarıb yandırıb çəkdi, Aylına baxıb nə isə fikirləşdi. Aylın heç olara baxmadan, dəsmalla qanını silirdi.

Sərdarla Ramiz kameralara düşmüş, şirkətə usta kimi girib Aylını qaçıran oğlana baxırdılar. Sərdar telefonda Aylının babasıyla danışırdı, bir əliylə başını tutub ona olanları anlatırdı. Cəmilə qorxmuş, ülkək baxışlarla baxırdı olara. Sərdar telefonu cibnə qoyub – Ramizə: Aylının telefonunu atmışlar, yerini telefonuyla izləməsi mümkün deyilmiş. Ramiz əsəbləşib bağırıb, yumuruqlarını masaya vurdu. Ramiz – Sərdara: kim etdi bunu, Fazil şərəfsizimi? Cəmilənin yanlarında olmasına məhəl qoymadan, Ramizin bu sözü deməsinə görə baxdı. Sərdar – Cəmiləyə: Fazil bəy tanıdığınız kimi birisi deyil Cəmilə, bunu sizə indi anlatmağa vaxtım yoxdur. Bacarsan, burda olanları sirr olaraq saxla ki, sənində həyatın təhlükədə olmasın, tamammı?

Cəmilə – Sərdara: Sərdar bəy, mən Aylın xanımı çox istəyirəm. Ona bir şey olmasın, məndən söz çıxmaz narahat olmayın. Sərdar – Ramizə: məncə bu Fazilin işi deyil, təxmin edirəm kimdir, gəl mənimlə. Tez qaçaraq şirkətdən çıxdılar. Cəmilə kövrəldi, keçib əyləşib öz – özünə: aman Allahım sən qoru.

Qapı açıldı, içəri kiminsə gəldiyini görüb hər kəs ayağa qalxıb gözlədilər. Aylın heç baxmırdı gələn kimdir, əlində dəsmalla başını tutub oturmuşdu. Qarşısında bahalı ayaqqabılarla kiminsə gəlib dayandığını gördü, yenədə baxmadı. Aylın onun danışığından səsindən, kimin olduğunu bilməkçün gözləyirdi. Gələn – Aylına: necə demişlər Aylın xanım? etdiyin pisliklərin və yalanların, geci – tezi bir gün qarşına çıxar və cəzanı çox ağır ödəyərsən. Aylın səsindən kimin olduğunu anlamağa çalışsada, axlına gətirə bilmədi kimdir deyə. Gələn – Aylına: sənin bu halda, qarşımda belə oturmanı görməyə isətməzdim. Sən özün – özünü bu hala saldın, səndən ailəmi qorumaqçün başqa çarə buraxmadın mənə. Sənə nə lazımdır bizdən, pulmu? gəlib adam kimi desəydin yardım edərdim, mən pis biri deyiləm.

Aylın başını qaldırıb baxdığında, qarşısında atasının dayandığını görüb anladı. Ümidin ona gərçəkləri dediyini və bunada atasının inanmadığını. Aylın əlini atasının bahalı ayaqqabısının üstünə qoyub, gülümsədi. Aylın – atasına: başqa evladlar ata qucağında böyüyüb, əllərindən tutduğunda. Mənə illər sonra ayağına toxunmaq qismət oldu. İnanıram ki, ailəni məndən qorumaqçün düz olana qərar verəcəksən Rəhim bəy. Atası ayağını geri çəkdi – Aylına: sən ruh xəstəsisənmi? yoxsa özünü belə göstərib, mənim sənə yazığım gələcəyini düşünürsənsə, səhvin var. Mən icazə verə bilmərəm, sən səbəb olub oğlum qatil olsun. Məndən sənə son bir təklifim olacaq, istəmirəm sənin həyatını yarımçıq qoyum, təklifimlə razılaş yaşa. Mən səni burdan indicə götürüb, axıldan kəmlərin xəstəxanasına yerləşdirəcəyəm və sən bir daha ordan çıxmayacaqsan. Mənim kantrolum altda olacaqsan, ömrünün son gününə kimi. Aylın – atasına: inan məni kimsə kantrol altında saxlaya bilməz, belə səhv təklif edərək, başına bəla etmə məni. Bilirəm oğlunu və həyat yoldaşını çox sevirsən. Oların həyatını təhlükəyə atma, qoyaq nöqtəsini bitsin bu iş. Atası biraz baxıb, dərindən nəfəs alaraq – Aylına: sənin kimi ruh xəstəsi illər öncə həyatıma girmişdi. Çox cətinliklə ondan ailəmi qurtara bildim, bu nə cəzadır mən sizlərdən çəkirəm. Sanki o şərəfsizin qızısan, illər sonra qarşıma çıxdın deyərdim, ancaq Allah o alçağa evlad vermədi. Bunu dəqiq bilirəm, sən onun qızı ola bilməssən.

Aylının gözləri bi ixtiyar doldu, ağlamamaqçün özünü zor tuturdu. Gərçəkdən nə qəribə durum deyildimi? qarşısında doğmaca qızının olduğunu, necə hiss edə bilmirdi ürəyi. Aylın yavaş səslə öz – özünə: qarşımda anam olsaydı, bəlkədə ürəyi hiss edərdi qızı olduğumu.

Atası şüphəli baxışlarla baxaraq, – Aylına: sən mənə başqa çarə buraxmadın, bağışla ailəmi qorumalıyam. Aylın – atasına: mən sənə halal edirəm canımı, qanımı, sonunda yad deyilik Rəhim bəy. Atası dahada əsəbləşdi, saatına baxdıb -yanındakılara: ikki saatdan sizə zəng etməsəm, bitirin işini. Getmək istəyirdi, – atasına: düz qərar verdiyinçün təşəkkür edirəm, çalış zəng etmə, oğluna yoldaşına yaxşı bax. Atası çox çətin qərar vermişdi, özüdə pis olmuşdu.

İki saatdan, anldınızmı? tez getdi ordan, artıq cavab vermədi Aylına. Aylın qolundakı saata baxıb, dərindən nəfəs aldı. Kənarda dayanıb özünə baxan – oğlana: mənə bir qələm, kağız verərsənmi? bir məktub yazacam. Mən öldükdən sonra, məktubu dediyim adama çatdırmanı istəyirəm. Oğlan sakitçcə söz demədən, gedib kağız – qələm gətirib verdi. Aylın götürüb təşəkkür etdi, hamı bir qəribə baxırdı. Aylının qorxmadan, qaçmağa cürəət etmədən, ölümünə razılaşmasına. Oğlan peşman – peşman kənarda dayanıb baxırdı. Aylın nə isə yazırdı kağıza, sanki tələsirdi qorxurdu! yazısını bitirmədən ölüm vaxtı çatardı.

Sərdar Aylının atasının evinə gəldi Ramizlə, qapının zəngini əlini götürmədən basırdı. Gözətçi gəlib qapını açıb, – Sərdara: nə edirsən sən?

Sərdar gözətçi qapını açan kimi, onu dinləmədən itələyib içəri girdi, adınca Ramiz getdi. Gözətçi əlindəki simsizlə xəbər verdi ki, evə basqın var, tez qaçaraq getdi ardlarınca. Sərdarla – Ramizi başqa gözətçilər qarşıladılar əllərində silahlarla, – olara: durun yerinizdə, bir addım atsanız atəş açacağıq. Sərdar bağırıb səslədi! Ümid çıx hardasan. Az vaxtdan Ümidin anası çıxdı səsə, gözətçilərdən birisi tez onun qarşısına keçdi. Sevda xanım xayiş edirik evə keçin, təhlükəlidir burda olmanız. Sərdar əsəblə bağırdı! Ümid çıx dedim hardasan. Ümid gəldi, əllərində adamlarının Sərdarla – Ramizə qarşı silah dayadıqlarını görüb, – olara: salın silahları aşağı. Ümid – Sərdara: buradamı gəlməyə cəsarət etdin? İanana bilmirəm. Gərçəkdən nə istəyirsiniz bizdən siz? Sərdarın həyəcandan sanki ürəyi dayanacaqdı. Sərdar – Ümidə: Aylını sizmi qaçırdınız? atan hardadı çağır onu, desin omu qaçırdı.

Anası – Ümidə: bunlar kimdir oğlum? nələr olur. Aylını niyə qaçırsın ki atan?

Sərdar istəmirdi anasına gərçəyi deyib, şok yaşatsın qadına. Sərdar – Ümidə: yalvarıram sənə ağır atanı, Aylın hardadır bir səhv etmədən dursun. Bu vaxtdı həyətə atasının maşını girdi, dönüb baxdılar. Anası – Sərdara: yenə Aylınmı? bu Aylın mənim ailəmə bəlamı kəsildi? nələr olur gərçəkdən.

Sərdar – anasına: Aylın kimsəyə bəla kəsilmədi, Sadəçə siz onu səhv tanımısız xanım.

Anası əsəbləşdi, – Sərdara: oğlum iki dəfə ona görə vuruldu, nəyini səhf tanımışammış Aylın xanımınızın. Atası maşından endi baxdı, kefsiz idi. Atası – yanındakılara: kim bunlar? nə isə pıçıldadılar, dahada əsəbləşdi.

Yaxınlaşdı baxdı Ramizlə Sərdara, siz Aylını burdamı axtarırsınız? polis çağırmadan tərk edin evimi. Sərdarın gözündən qaçmadı atasının gözlərində olan peşmanlıq və yalan. Sərdar – atasına: Aylına bir şey etmədin, elə deyilmi? atası bağırdı! – Sərdara: dedim tərk edin evimi. Aylın – Aylın – Aylın, gərçəkdən başıma bəla oldu bu Aylın mənim. Görmədim, bilmirəm və maraqlıda deyil.

Atası – oğluna – arvadına: bunları dinləməyin yalançı moşenniklərdilər, keçin evə, əsəblə evə getdi. Sərdar dərindən – dərindən nəfəs aldı, anlamışdı Aylının yoxa çıxmasında, atasının əli vardır. Fazil şərəfsizinin işi deyildi bu dəfə. Özünü pis hiss etdi, yıxılmamaqçün əlini atdı, tez Ramiz qolundan tutudu ki, yıxılmasın. Sərdar nəfəsini zorla alırdı, – anasına: ərinizə deyin, Aylının yerini desin mənə. Ümid qabağa gəlib, Sərdarın ağzından bir yumuruq vurdu. Ramiz Sərdarı tutdu yıxılmasın.

Ramiz – Ümidə: əllə – qolla hərəkət edəcəyinə, hələ gec deyil bacını qurtar atandan. Anası bu sözü duyub, pərt baxdı. Anası – Ümidə: bacınımı? oğlum bunlar nə deyirlər?

Ümid – anasına: atamı duymadınmı? moşenniklərdilər bunlar, Aylın qarışıq. Bizim ailə arxivimizə girmişlər, Aylın özünü bizim qızınmız kimi qələmə vermiş və pul qopartmağa çalışır, başqa heçnə. Anası əlini sinəsinə tutub, həyəcanla baxdı. Arvat – Sərdara: aman Allahım, günah deyilmi? belə yalan deyib, necə başqalarının hissləriylə oynaya bilirsiniz? mənim illər qabaq ölmüş. Mənim qızımı rahat qoyun, rədd olun burdan, ağladı.

Atası geri qayıdıb, arvadının qolundan tutub, gəl canım indi oları polislər gəlib rədd edəcəklər. Ramiz dözmədi bağırdı! -olara: sizə görə Aylın zülüm çəkdi. Ancaq siz gözəl həyat yaşadınız, öz doğma qızınıdan xəbəriniz belə olmadı. Lənət olsun, deyin onun nə günahı vardı? Aylın sizin, Fazil şərəfsiziylə şəxsi probleminizin qurbanı oldu. Yazıq doğulduğu günüdən buyana gün görmədi, insafsızlar, bağrdı! Bu sözü eşitdiklrəində, getdikləri yerdə dayandılar, bir – birinə baxdılar şüphəli baxışlarla.

Ramiz susmadı, – olara: sizin qızınız ölmədi sağdır, sizdən onu Fazil şərəfsizi çalaraq, bu günə kimi planlar qurdu. Aylını başqa ailədə böyütdü, sonunda başardı, atasına doğma qızını öz əliylə vurduraraq, ürəyinə dağ çəkmək istədi. Ramizin gözlərindən yaş süzüldü, nə ola de vurmadın onu, etmədin belə iş. Sərdarın artıq halı qalmamışdı, Ramizin qollarından sürüşüb yerə oturdu. Atasını sanki ilan vurdu, bu artıq yalan ola bilməzdi. Anasının başını döndü, yıxılacaqdı tez yanında dayanmış gözətçilərdən birisi tutdu. Atası sanki key olmuşdu, baxa qalmışdı.

Ümid artıq anladı ata – anasının üz ifadələrindən, Aylın gərçəkdəndə doğma bacısı idi, çox üzüldü. Ümid – atasına: ata bacımın harda olduğunu bilirsənmi? yaxınlaşıb hələdə keyikib qalmış atasının çiynindən tutub sirkələdi. Umid – atasına: ata məni duyursanmı? cavab ver. Atası şokdan ayılmağa çalışdı, tez qolundakı saatına baxdı. Birdən xatırladı, yol gələrkən zəng etməməkçün telefonun maşının aynasında yola atmışdı, öz – özünə: yox mən qızımın qatili ola bilmərəm. Allahım bunu mənə yaşatma, tez maşına tərəf qaçıb bağırdı! qapıları açın. Atasının arxasınça Ümid qaçıb, öz maşınına əyləşdi. Ramiz yerdə düşüb qalmış Sərdarı qaldırıb, – Ümidə: gözlə dur getmə, tez maşına tərəf apardı. Sərdarı otuzdurub yanına əyləşdi, qapnı örtüb – Ümidə: bas qaza atanın ardınca bağırdı!

Ümid maşının qazına basaraq, süəətlə həyətdən çıxdı atasının ardınca.

Nicatın heçnədən xəbəri yox idi, kefi yaxşı idi, Aylın axşam gələcəkdi söz vermişdi. Xalası əlində sinidə çaylarla gəldi, – Nicata: oğlum sənin gizlin qaçmana əsəbləşsəmdə, artıq rahat olduğunu görməyim ürəyimə rahatlıq verdi. Nicat xalasına çayları qoymağa yardım edib, üzündən öpüb əyləşdi. Telefonunu götürüb Aylına mesaj atdı, mesajın çatmadığını görüncə öz – özünə: telefonunun enirjisimi bitdi?

Xalası – Nicata: nə oldu oğlum? əyləşib çayını götürüb, bir qurtum içdi. Nicat – xalasına: mesajım çatmadı Aylına. Xalası gülümsəyərək, – Nicata: yəqin enerjisi bitmişdir, narahat olma oğlum gələr bir azdan, qızımçün məndə darıxmışam. Sevdiyi yeməkləri hazırlaşımışam.

Nazlı gəldi Dilqəmlə əyləşdilər. Dilqəm Nazlının anasından utanırdı, çox nazik davranırdı həmişə gəldiyində. Anasıda Dilqəmin tərbiyəsinə – mərəfətinə dəyər verirdi. Anası – Dilqəmə: oğlum çayınızı için, birazdan Aylın qızımda gələcək, axşam yeməyimizi birlikdə yeyəcəyik. Dilqəm təşəkkür edib, çayını götürüb bir qurtum içməmişdi, telefonuna zəng gəldi. Baxdı Ramiz idi, tez cavab verdi alo qardaşım, nə duydusa, əlindəki çay fincanı yerə düşdü dağıldı. Hamı baxdılar, Dilqəmin üzünün ifadəsi dəyişdi. Dilqəm ayağa qalxıb, nəə? sən nə danışırsan qardaşım. Əliylə üzünü – boynunu silirək, Nicatala xalasına baxdı, telefonu qulağından qıraq çəkib, bilmədi nə desin, nə etsin. Nicat – Dilqəmə: nə oldu? elə bil şüphələndi, ayağa qalxdı. Nicat – Dilqəmə: Aylınla əlaqəsi varmı? Dilqəm üzgün baxışlarla baxaraq. Həyəcanlı titrək səslə, – Nicata: Aylını işdən çıxarkən atası qaçırtmış, indi onun ardınca gedirlər.

Nicat həyəcanlandı, xalası ürəyinin üstünə əlini qoyub, aman Allahım qızıma bir şey etməsin, hönkürüb ağıadı. Nazlı tez anasının yanında əyləşib, sakitləşdirməyə çalışdı. Nicat həyəcanlandı, biranda nə edəcəyini bilmədi. Nicat – Dilqəmə: hardaymış Aylın? hara gedirlərlərmiş demədimi?

Tez telefonunu götürüb Ramizə zəng etdi. Ramiz açmırdı, Nicat öz – özünə: aç bu zibili cavab ver. Ramizdən cavab gəldi, Nicat qorxmuş səslə – Ramizə: hardadır Aylın, yerini de mənə tez ol. Biraz qulaq asıb, nəə? sən nə danışırsan? əliylə alnını tutub geri yerinə oturdu, baxa qaldı.

Xalası Nicatın durumundan dahada qorxdu, qızım deyib çığırıb ağlamağa başladı. Nicatın gözləri yaşardı, – Dilqəmə: atası bu dəfə gərçəkdən ölüm əmrini vermiş Aylının. Alnını qoluna qoyub ağladı içini çəkə – çəkə. Dilqəm dönüb Nazlıya və hönkürüb ağlayan anasına baxdı. Allahım bu nə sınaq idi? Dilqəmin ürəyindən küt sancı keçdi. Aylına olan dostluq – insanlıq sevgisi, əvəzsiz idi. Dilqəm öz -özünə: bu qədər haqsızlıq ola bilməz, gərçəkdən günahdır Allahım etmə, gözlərindən yaş süzüldü. Nazlıda ağlamağa başladı anasını qucaqlayıb. Nicat yerindən qalxıb bağıraraq, dışarı qaçdı. Diqləm bir – birinə qısılıb ağlayan ana – balanı çarəsiz tək qoyub, Nicatın ardınca qaçdı.

Atasının ardınca maşınla gəlib dayandılar xarabalıq bir tikintinin qarşısında. Atası maşından enərək, qaçıb getdi Aylını saxlayan yerə tərəf, ardınca Ümidlə Ramiz qaçaraq getdilər.

Sərdarın halı qalmamışdı həyəcandan, arxalarınca yetişə bilmirdi, taqəti qalmamışdı. Yazıq qorxurdu! axlına pis şeylər gətirərək, kövrəldi. Sərdar yavaş səslə qapıya yetişib, canım nə olar məni tərk etmə, nə olar Allahım mənim canımı al, ona toxunma.

İçəri girdiklərində kimsə yox idi. Atası həyəcanla ətrafa baxdı, tez Aylın oturan yerə yaxınlaşdı. Qızını qoyub getdiyi yerdə çox qan izləri vardı, yerə dizləri üstə çöküb, əliylə qana toxunub baxdı. Atasının əli əsməyə başladı, dərindən – dərindən nəfəs alıb, peşman – üzgün baxışlarla baxdı. Ramiz gəlib qan izini gördükdə, az qala dəli olacaqdı bağırdı! Aylınnn. Qardaşı ikki əlləriylə başını tutub baxırdı, atasına və yerdəki qan izlərinə, göz yaşlarına boğudu, çarəsizdilər.

Razmizin Aylın deyib bağıran səsini Sərdar duyduğunda, qapıda yıxıldı, içini çəkə – çəkə ağladı yumuruqlarını yerə vuraraq.

Atasınında gözlərindən yaş gəlirdi, gözünə yaxında qoyulmuş kağız və kağızın üstünə qoyulmuş qol saatı sataşdı. Əli əsə – əsə saatı – kağızı götürüb baxdı xatırladı, saatı qızının qolunda görmüşdü. Çox peşman idi, saatına üzünü qısıb ağladı qızım deyə, atası alnını qızının qanı tökülmüş yerə qoyub, ağladı bağıraraq. Ümid yaş süzülən gözlərylə atasının yerdən qaldırdı. Artıq gec olmuşdular, Aylın vurulmuşdu və iz itirməkçün aparmışdılar. Atası oğlunu qucaqlayıb bağıraraq! qızım deyib elə ağladı ki, ürəklərə dağ çəkirdi ah – naləsi. Ramiz dəli kimi geri – geri addımlayaraq, qaçıb çıxdı ordan.

Dışarı çıxıb, yerə yıxılıb qalmış Sərdara baxıb öz – özünə: yox – yox sən ölə bilməzsən Aylın. Ramizdə Sərdarın yanında dizləri üstə çöküb ağladı, bu nə pis dərt idi, hər kəsi pərişan etmişdi Aylının ölümü. Sanki hər kəs, ən dəyərli bir şeylərini itirmişdilər əbədi olaraq.

Maşından enib Dilqəmlə Nicatda qaçaraq gəldilər, bunların hallarında anladılar gec olduqlarını. Nicat içəri baxıb, Aylın deyib qaçaraq getdi.

Nicat gəlib oğluna sarılıb ah – nalə çəkib ağlayan atasına baxdı, gözləri sanki yerindən çıxacaqdı, inana bilmirdi qızının qatili öz doğma atası olduğuna. Nicat yavaş addımlarla yaxınlaşdı, birdən yerə axmış qanı görüb pis oldu, dizləri üstə qan ləkələrinin üstünə çökərək, əllərini qana sürtərək ağladı. Titrək səslə, canım bunu mənə yaşatma, nə olar ölmə, nə olar. Nicatın ağlaşı, atasının qalan ürəyinidə əridirdi, qorxmuş – çarəsiz uşaq kimi oğluna qısılıb, hönkürüb ağladı. Ümid yerə tökülmüş bacısının qanına baxıb, içini çəkə -çəkə ağlayırdı. Hər kəs bir tərəfdə yıxılıb qalmışdılar, göy üzüdə elə qaralmışdı ki, sanki buludlarda göz yaşlarını tökəçəkdilər bu olan haqsızlıqlara. Yazıq Aylın hər kəsin qarşısında, günahsız – günahkar olmuşdu. Çox yormuşdu bu zalım həyat onu, buda qəmli bir son idi, ürəklərə dağ çəkirdi yoxluğuyla. Tez – tez çəkdiyi məsəl, sanki birazdan olaçaqdı. Tufan qopacaqdı yağış yağacaqdı, ancaq hər kəs Aylınsız islanacaqdılar. Bu qopacaq tufandan, atıq kimin qorxusu vardı ki? Sərdar ağlayırdı göy üzünə baxaraq.

Aylının yoxluğundan bir ay keçmişdi. Fazil alçağındanda o gündən xəbər yox idi, ortalıqlarda artıq görsənmirdi. Nicat xəstə yatırdı yataqda. Xalası zorla qaşıqla ağzına yemək versədə, yeyə bilmirdi halı qalmamışdı. Xalasıda üzülüb tamam əldən düşmüşdü, yazığın göz yaşları bitib tükənmirdi. Nicatçün, qızıçün, ayaqda zor qala bilirdi, Aylınsız hər şeyləri məhv olmuşdu.

Ramiz işə getmirdi, evdə qardaşıyla üzgün gözləri yaşlı, vaxtını keçirirdi. Telefonunada cavab vermirdi, qardaşı böyümüşdü. Ramiz fikirə dalır, uşaq gətirib oyuncaqlarını verirdiyndə fikirdən ayılıb, çarəsiz gülümsəyib, baxırdı. Tez bir anda da, üzünün ifadəsi dəyişirdi. Aylını xatırlayırdı, ürəyi qan ağlayırdı.

Dilqəm Nazlıyla şirkətdə Ramizsiz çalışırdılar, iş qalmışdı tək öftəsində, çox yorulurdu. Nazlınında, Dilqəmində, o gündən bu yana üzləri gülməmişdi. Aancaq işlə məşğul olaraq, çalışırdılar başlarını qatsınlar. Aylını axıllarından çıxarmaq əlbətddə qeyri mümkün idi, çarəsiz ayaqda qalmağa çalışırdılar.

Aylının anası gərçəkləri bldikdən sonra, atasını günahlandıraraq, qızının ölümünə səsbəb olmuş deyə danışmırdı, evdən getmişdi başqa evə. Ümid yazıq qalmışdı ortalıqlarda çarəsiz, bilmirdi anasıylamı qalsın, yoxsa hər gün Aylının atasına yazdığı məktubu oxuyaraq, tək otağında göz yaşlarını axıdan atasıylamı. Anasıda çox ağlayırdı, gecəsi – gündüzünə qarışmışdı. Yazıq ana illər öncə itirmiş düşündüyü qızının, eyni şəhərdə böyüyüb boya – başa çatdığını bilə bilməmişdi. Hardan biləydi? bu qəddarlığı körpə qızına edərdilər deyə. Ümid çox sınmışdı və peşman idi, vaxtında inamadığıçün özünü günahlandırırdı. Bacısının özünü acılamasını xatırlayıb, göz yaşlarını axıdaraq gülümsəyirdi, hər kəs axlını oynatmasada, bir şey qalmamışdı.

Hər kəsdən bir başqa, Sərdarın üzüntüsünü sözlə ifadə itmək qeyri mümkün idi. Üzünü saqqal basmışdı, yazıq özünə yer tapa bilmirdi, canı göynəyirdi. Hər keçən gününü – gecəsini, Aylının ölüb getmiş valideyinlərinin məzarlarının yanında oturaraq keçirirdi. Çox zəyifləmişdi, göz yaşlarıda qurumuşdu sanki. İnsan nə qəribə məxluq deyilmi? hər kəs deyirdi Aylınsız ölərik yaşamarıq, pərişan olsalarda, kimsə həyatından olmamışdı. Çətində olsa dözürdülər, yıxılsalarda qalxırdılar. İnsan dözən dərdi Allah daşa versəydi, daş dözməzdi param – parça olardı.

Bəlkədə Aylının ölüsünü görmədikləriçün, ümidləmi yaşayırdılar? heç kim bilə – bilməzdi. Oların ürəklərində olan yanğını – çarəsizliyi, təkcə özlərindən başqa kimsə bilməzdi. Sərdarın artıq kimsəsi qalmamışdı. Hər şeydən əlini üzüb küskün oturmuşdu, dizlərini qucaqlayıb məzarlara baxırdı sakitcə. Arxadan kiminsə səsi duyuldu, – Sərdara: qaraşım. Sərdar o qədər zəyifləmişdi ki, səsin kimə ait olduğunu axlına gətirə bilmədi, başını qaldırıb baxdı. Gələn Fəda idi, gördüyündə elə kövrəldi ki, ayağa qalxmağa çalışdı, halı olmadığından çətinlik çəkdi. Fəda tez gəlib qalxmağa yardım edib, baxdı. Fədanın gözləri yaşardı, – Sərdara: qardaşım etmə belə, Aylını acıtma- sızlatma. Fəda belə desədə, özüdə çox üzülmüşdü Aylının yoxluğundan. Tez Sərdarın boynunu qucaqlayıb özünə sıxıdı. Fəda gözlərinin yaşına hakim ola bilmədi, göz yaşları üzünə süzüldü. Sərdar zorla qollarını Fədanın boynuna sala bildi, gücü qalmamışdı. Çoxdandı ağlamırdı, Fədanı quşaqlayıb hönkürərək elə ağladı ki, Fədanın ürəyi yandı odsuz – alovsuz. Fəda – Sərdara: can qardaşım can. Sərdar ağlaya – ağlaya – Fədaya: Aylın yoxdur artıq, tərk etdi məni insafsız. Bax nə hala qaldım onsuz, burda oturub, səbirsizliklə ona qovuşacağım günümü gözləyirəm qardaşım. Fədanın bi ixtiyar gözlərindən yaş süzülürdü. Sərdarı bərk – bərk qucaqlayıb sıxıb tutdu ki, yıxılmasın.

Beləcə bir neçə günərdə keçdi. Fəda zorla Sərdarı otelə gətirib, həkimə yoxladaraq yatağına yatızdıra bilmişdi. Sərdar günü – gündən zəyifləyirdi, ayağa qalxmağa taqəti qalmamışdı Aylını itirdiyi andan. Fəda yanında oturub üzgün – çarəsiz, nə edəcəyini bilmirdi.

Ümid atasıyla söhbət edirdi, şirkətdə kefsiz oturmuşdular. Ümid – atasına: nə oldu tapa bildinmi, killerlərini? sözünü çox çətinliklə deyə bildi. Bacımı harda dəfin ediblər cümləsini, düzgün qurub deməyə çətinlik çəkirdi. Atasının ən yanıqlı yeri idi, toxunduqca qanayır, içinə damla – damla axırdı acısı. Fazil alçağı, sonunda qızının qatili olmasına yardım etmişdi. Atasəı – Ümidə: yox, adamlara tapşırmışam axtarıllar. Sanki elə bil yer yarılmış yerə girmişlər, birindən səs – soraq yoxdur. Ümid fikirə dalıb, – atasına: anam səni bağışlamayacaq, bunu bilirsənmi? bağışlamaz əsla. Atası üzgün – peşman baxışlarla baxaraq, – oğluna: niyə bunları mənə deyib, ürəyimi ağrıdırsan oğlum? azdırmı yaşadıqlarım. Ümid – atasına: bunda tək sən günahkar deyilsən ata. Sənin qədər məndə günahkaram, bilirsənmi niyə? kaş inanaydım onun doğmam bacım olduğuna. Sənə deməzdim, gizlin saxlayardım sirrini ömrümün sonuna qədər. Dilim quruyaydı sənə gəlib dediyim yerdə, bacımın qatili olmayaydıq. İkki əlləriylə başını tutub, yaşarmış gözləriylə baxaraq – atasına: hara oldu o şərəfsiz Fazil… alçağı? niyə bu qədər vaxtda ondan xəbərsiz olmusan sən.

Atası -Ümidə: o alçaq şərəfsiz düşman, səni lənətə gələsən ilan. Şərəfsiz… məndən evladımı oğurlayıb, illərlə gizlin saxlamış. Bu qədər illərdə plan qura bilmişsə, mən hardan bilə – bilərdim onun yaşadığını? mən o alçağı vurmuşdum gəbərsin deyə. Sən anlayırsanmı məni? murdarların neçə canı olurmuş, sağ qalmış pislik, əsəbləşib yumuruğunu masaya vurdu.

Anası başqa evdə yaşayırdı, ərindən – həyatından tam küsmüşüdü. Divanda oturub, həyatına üzgün – peşman fikirə dalmışdı, gözlərindən yaş süzülürdü. Qızına – özünə edilən haqsızlıqlardan yanmışdı yazıq qadın. Qapının zəngi basıldı fikirdən ayıldı, qalxıb qapıya getdi kefsiz – yorğun addımlarla.

Gəlib qapını açan zaman öz – özünə: oğlum evin açarlarınımı unutdun? açdı aqpını. Qapıdakının oğlu olmadığını görüb, yad baxışlarla baxdı qarşısında dayanana. Yörün səslə, – qarşısındakına: kimsiniz, kimə baxmışdınız? sizi mənə xadimə və ya aşpaz kimi ərim göndərdisə, bilin mənə kimsə gərək deyil, gedin yormayın mən. Qarşıdakı – arvada: məni kimsə göndərmədi, özüm gəldim. Mən bu həyatdda qalan günlərimi qulluğunuzda durmaq istəyirəm, mənə qarşılığında heç bir şey ödəmək gərək deyil. Mən nə aşpaz kimi, nədə xadimə kimi gəlmədim. İzin verib məni qəbul etsəniz, illərlə həsrət qaldığım üzünü doyunca görərək, istiliyini hiss edərdim başqa evladlar kimi.

Mən sənə gəldim anacan, qızın Aylınam. Anasının qapıdan tutumuş əli yanına düşdü, qulaqlarına inanmadı, həyəcanlandı. Gərcəkdən qarşısındakı doğma qızı Aylın idi, ölməmişdi şükürlər olsun. Anası bütün olanlardan – yalanlardan şok yaşamışdı, yazıq qalmışdı şaşqın baxaraq. Aylını heç görmədiyiçün, bilmirdi gərçəkdən qızıydımı – deyildimi. Nə isə demək istədi, danışa bilmədi. Aylın anasının boynuna sarılıb, qucaqlayıb ağladı. Aylın – anasına: ölmədim anacan, bu dəfədə ölmədim, səninçün həyatdda sağ qala bildim. Anası artıq anladı, qarşısındakı üzünə illər öncə həsrət qaldığı, doğma evladı idi. Qızım canım, balam, səsi titrədi əlləri əsdi. Aylına sarılıb elə ağladı ki, insan olan hər kəsin ürəyinə toxunardı ana fəryadı, ağlaşı, yanğısı, yazığı günahsız çox yandırmışdılar.

Aylını təkrar – təkrar üzündən – alnından öpərək, qoxlayıb qucaqlayaraq, yana – yana içini çəkərək ağlayırdı. Anası – Aylına: sən mənə döndün qızım, döndün məni tərk etmədin. Allahım dualarımı duydu, bu qədər haqsızlıq ola bilməzdi bizə qarşı. Allahım çox şükürlər olsun sənə, qızımı qaytardın mənə. Aylının üzündən ikki əllləriylə tutub, öpməkdən doymudu. Anası – Aylına: bağışla qızım, bağışla məni. Canım qızım bağışla, səni qoruya bilmədim pisliklərdən, haqsızlıqlardan. Qızının üzündən öpə – öpə qoxusunu alaraq, saÇlarını sığallayıb, təkrar bağrına basıb hönkürərək ağlayırdı.

Aylında göz yaşlarına boğulmuşdu, anasını sakitləşdirməyə çalışırdı. Qucaqlayıb bərk – bərk özünə sıxıb, üzündən – saçlarından, öpərək yaş süzülən gözləriylə baxırdı. Doymurdu anasının nur üzündən, qoxusundan. Sonunda anasının ürəyi dözmədi, özündən keçindi qızının qollarına düşdü. Aylın anası yıxılmasın deyə, qapıda yerə otuzdurub qucaqlayıb tutdu. Aylın – anasına: anacan nə olar özünə gəl, üzünü sığallayıb öpdü. Aylın qucağında qalmış anasını bərk – bərk uşaq kimi qucaqlayıb, özünə qısıb tutumuşdu.

Sanki əlindən alacaqlarından qorxurdu, illərin anasız həsrəti – qorxusu, özünü biruzə verirdi.

Axşam olurdu, Ümid – atasına: mən anama gedirəm. Allah bilir yenə heçnə yeməmiş, səhərdən axşama kimi. Atası üzülürdü, dərindən nəfəs alıb – oğluna: yanınada kimsəni qoymur, qəbul etmir. Qalan ürəyimizdə anan üzür bitirir, get bax mənə mesaj yaz necədir. Zəng etdiyimdə telefonumu açmır, qapını üzümə açmır, nə günə qaldıq Allahım. Ümid – atasına: başqa nə gözləyirdin ata? atasının yazıq – peşman baxdığını görüb, başqa söz demədi. Telefonunu açarlarını götürüb, çıxdı otaqdan. Atası öz – özünə: Allah mənim cəzamı versin. Daha bundan artıq nə cəza verə bilər ki? dərindən nəfəs alıb baxdı, nifrət dolu baxışlarla.

Nicat yatdığı yerdən ayağa qalxdı, başı döndü az qaldı yıxılsın, geri yerinə əyləşdi. Nazlı gəldi, – Nicata: gəl yardım edim gedək, anam gözləyir yeməyə. Nicat – Nazlıya: canım heçnə istəmir siz yeyin. Nazlı əl çəkmədi, zorla qolundan tutub qaldırıb – Nicata: elə şey yoxdur. Sən yeməsən bizdə yeməyəcəyik, gəl dedim. Zorla yavaş addımlarla otaqdan çıxardı.

Xalası süfrəni hazırlamışdı, ağladığıda hiss olunurdu gözlərindən. Nicatı görüb gülümsəməyə çalışdı, oğlum gəl sevdiyin yeməkləri hazırladım. Qolundan tutub oturmasına yardım etdi Nazlıyla. Yanında əyləşib, saçlarını – üzünü sığallayıb – Nicata: belə olmaz oğlum, yeməlisən ayaqda qalmançün. Nicatın gözləri yaşardı, – xalasına: kiminçün ayaqda qalmalıyam? Aylın artıq yoxdur xala. Onsuz həyatım söndü, məhv oldum mən. Xalası saçlarından öpdüb, göz yaşlarına hakim olmağa çalışırdı ki, Nicat dahada üzülməsin – qırılmasın. Xalası – Nicata: Aylın ölmədi, Nicat pərt xalasına baxdı.

Xalası yeməklərdən boş qablara çəkərək – Nicata: mən inanmıram qızım ölmədi. Bilirəm, ürəyim hiss edir, vardır bir planı. Görəcəksən bir gün gələcək, mənim qızım sağdır, ölmədi inanmıram. Mən görmədim ölüsünü yalandır, bilmədiyimiz bir şeylər var. Ürəyim məni Aylına qarşı heç aldatmadı, hər zaman düz çıxdı ona qarşı hiss etdiklərim. Baxarsınız bu dəfədə elə olacaq, qızım gələcək qıymaz, o bizi tək qoymaz, yemək çəkən əlləri əsdi.

Nazlı tez əlindən boş qabı götürdü, – anasına: ana nə olar özünü ələ al, etmə belə. Xalası çarəsiz – üzgün başını Nicatın sinəsinə qoyub, hönkürüb ağladı. Nicat gücsüz təqəti qalmayan qollarıyla, xalasının boynundan qucaqladı, özünə sıxdı. Xalasının saçlarından öpüb gözlərini yumdu, göz yaşları üzünə süzülrdü. Nicatın ürəyi – içi elə yanırdı ki, sözlə ifadə etmək qeyri mümkün idi. Nazlıda qoluyla göz yaşlarını silib, baxdı olara.

Ümid anasına gəldi, qapını özü açıb içəri girdi. Anasını səslədi, anaan mən gəldim, anasından səs gəlmədi.

Gəldi baxdı, anası mətbəxtdə yemək hazırlayırdı. Ümid qapının yanında söykənib, qollarını bir – birinə dolayıb anasına baxdı. Anasının son bir aydan sonra, yemək hazırlamağına şaşırmışdı. Ümid – anasına: ana yaxşısanmı? həyəcanlı idi. Anası dönüb oğluna baxdı, gülümsədi. Anası – Ümidə: canım oğlum gəldiyini duymadım, get əl – üzünü yu hər şey hazırdır. Axşam yeməyimizi bacınla birlikdə yeyək. Yeməyin dadına baxaraq, öz – özünə: Aylın qızımın xoşuna gələcək, bəh – bəh dadlı olmuş. Anasının bu hərəkətləri – danışıqları, Ümidi gərçəkdən qorxuzdu. Dahada həyəcanlandı, anasının axlını oynatdığını düşündü. Tez çevrilib həkim çağırmaqçün getmək istəyirdi, gözlərinə inanmadı, baxa qaldı yerində donub. Aylın gəlib qardaşının üzündən öpüb, – Ümidə: duymadınmı anamız nə dedi? get əl – üzünü yu, məndə acam. Mətbəxtdə keçib, anasını qucaqlayıb öpüdü. Yanında dayanıb, canım anam əllərinə sağlıq, nə gözəl qoxur yeməklərin off. Anası qaşıqla üfürüb, bişirdiyindən qızana yedirtdi uşaq kimi. Aylın yeyib – anasına: mmm çox dadlı olmuş, əllərinə sağlıq anacan. Anasının üzündən öpüb, boş qabları götürdü masaya qoydu.

Ümidi elə bil cəryan vurmuşdu, qalmışdı dili – dodağı söz tutulmuşdu, danışada bilmirdi, Aylın -qardaşına: qardaşım ruhmu gördün? gülümsəyib, boş qabları masaya qoydu. Ümid – anasına: ana mən görəni səndə görürsənmi? anasının kefi yaxşı idi. Anasə – oğluna: bacını deyirsənsə gərçəkdir, görməyimə elə xöşbəxtdəm ki, sözlə ifadə edə bilmirəm mənim yaraşıqlı oğlum.

Ümid sanki nəfəsdə alımırdı. Anasından bunu duyunca, udqunub əliylə alnını, üzünü, silib baxdı masaya çəngəl – qaşıq düzən bacısına. Aylın qardaşına baxmadan gülümsəyərək, masaya lazım olanları qoyurdu. Ümid əlini ağzına tutub, yavaş addımlarla bacısına tərəf gəldi, qarşısında dayanıb baxdı. Ümidin gözlərindən bi ixtiyar yaş süzüldü yanaqlarına. Ümid – Aylına: gərçəkdən sənsən, göz yaşları – qəhəri danışmağına əngəl olurdu. Ümid – Aylına: səni yenidən görməyimə, bir bilsən necə şadam canım bacım. Aylın qollarını açıb dayandı gülümsəyib. Aylın – Ümidə: bu hissi, mən səni birinci gördüyümdə yaşadım canım qardaşım. İnan səni yaxşı anlayıram, qolarını açıb dayandı. Ümid balaça uşaq kimi, bacısına sarılıb ağladı. Ümid – Aylına: bağışla bacım, bağışla məni. Aylında qardaşını qucaqlayıb, kövrəldi.

Qardaşınn üzündün, saçlarından, öpüb – Ümidə: oxxx nə gözəl qoxursan canım qardaşım. Zarafat etdi ki, özüdə ağlamasın, artıq anasının və sevdiklərinin göz yaşlarını görmək istəmirdi. Çox çəkmişdilər vaxtsız bu həyatarında. Anasınında özlərinə baxaraq, təkrar üzülüb ağlamasını heç istəmirdi. Ümid təkrar – təkrar bacısına baxıb, qucaqlayıb öpüb üzür istəyərək ağlayırdı. Aylın qardaşına çoxdandı həsrət idi, bu günü çoxdan gözləyirdi. Qollarından qardaşını, bir daha buraxmaq istəmirdi, döya – doya bağrına basıb, sarıla bilirdi artıq.

Anası gəlib ikisinidə öpüb, ağlayaraq bağrına basıb, mənim canlarım şirinlərim. Ümid anasınıda – bacısı qarışıq quşaqlayıb öpərək, özünə sıxıb sevincindən göz yaşlarına hakim ola bilmirdi.

Beləcə daha bir sabah açıldı hər kəsin üzünə. Kimiləriçün ən gözəl sabahlardan biri idi bu gün, kimiləriçün isə kədərli və üzün qəm – kədər dolu yeni bir gün idi. Bu gün xeyirli – sevincli bir sabah idi, xəbərsizdilər hələlik Aylının sağ olmasından çoxu. Aylın anasıyla yatmışdı qucaqlaşıb.

Ümid qapını açıb baxdı, yatdıqlarını görüb başını qaşıyıb, uşaq kimi yavaş – ehmal addımlarla gəlib, anasının bu tərəfinə pişik balası kimi sığınıb yatdı. Anası nə qədər vaxt idi, yorğunluqdan normal yuxu yatmamışdı, yazıq şirin yuxuda idi. Aylın qardaşının, anasını qucaqlayan qolunun üstünə əlini qoyub, gülümsədi. Ümid başını qaldırıb bacısının oyaq olmasına baxıb gülümsəyib, pıcıltılı səslə – Aylına: atama bildirimi?

Aylın başıyla yox deyə işarə edib, anasının qoluna üzünü qoyub nə isə düşündü. Ümiddə başını anasının bu bir qoluna qısıb, bacısının başqa planlarının olduğunu anladı, gülümsədi.

Nicat yerindən qalxıb gəlib, əl – qzünü yuyub vanna otağından çıxıb mətbəxtdə gəldi. Xalasının o halından sonra, özünü çarəsiz toparlamağa çalışırdı. Ozünə qəhvə süzüb əyləşdi, çox zəyifləmişdi -üzülmüşdü.

Az vaxtdan Nazlı gəldi, – Nicata: qardaşım sabahın xeyir, telefonuna zəng gəlirdi, bəlkə önəmlidir baxsanmı?

Nicat – Nazlıya: sabahın xeyir bacım, artıq mənə kimsənin araması önəmli deyil. Nazlı əlindəki telefonu Nicatın qarşısına qoyub, özünə qəhvə süzüb gəlib əyləşdi. Nazlı – Nicata: bu gün istirahət günümdür, çıxaqmı səninlə şəhərə? Nicatın baxışından anladı ki, çıxmayacaqdı. Nazlı öz – özünə: tamam qardaşım, bağışla demədim san. Nicatın bu durumu hər kəsi üzürdü, bunu yaxşı bilirdi ozüdə. Nicat – Nazlıya: mən buralardan getmək istəyirəm. Nazlı təcüblə baxaraq – Nicata: hara?

Nicat üzgün – yorgun dərindən nəfəs alıb, – Nazlıya: bilmirəm hara. Nazlını qorxudurdu onun belə deməsi. Nazlı – Nicata: bilirəm sənə bu haqda duymağın çox çətindir, ancaq deyəcəm ürəyimdə olanı sənə. Mən anamı əvəllər çox qısqandım, Aylını məndən çox sevir düşündüm, səhvlər etdim bilirsən səndə. Ancaq bu gecə anamın o dediyi sözünü çox düşündüm. Gərçəkdən Aylının sağ olub – olmaması şüphəli deyilmi səncə? nə düşünürsən bu haqda? Nicat üzgün baxışlarla baxıb, pıçıltılı səslə – Nazlıya: canım sağ olsaydı mənə bildirərdi, qoymazdı məni bu halda. Aylın bilirdi mən onu canımdan çox sevirəm. Nazlı – Nicata: bəlkə gərçəkdən başqa planı varmış. Aylını tanıyırıq, başqalarını təhlükəyə atmamaqçün dişinə sıxaraq, gizlin qalmasını məsləhət bilmiş. Nicatın telefonuna zəng gəldi. Nazlı dözmədi, – Nicata: açsana, bəlkə Aylındır?

Nicat özündən bi ixtiyar, tez telefonu masadan götürüb baxmadan, alo dedi, kefinin qalanıda pozuldu, zəng edən Dilqəm idi. Nicat – Nazlıya: al sevgilindir sən danış, telefonu uzatdı. Nazlı tez telefonu götürüb – Dilqəmə: bağışla canım, bilirsən qardaşımı son ayda danışmaq istəmir kiminləsə. Yox razı olmadı gəlməyəcək, tamam canım görüçərik, telefonu söndürüb masaya qoymaq istəyirdi, telefona mesaj gəldı. Nazlı – Nicata: icazə verirsənmi mesaja baxımı?

Nicat əliylə işarə etdi ki, maraqlı deyil bax istəyirsənsə. Nazlı mesajı açıb oxudu, gözlərinə inanmadı, təkrar səsli oxudu, canım səni sevirəm Aylın. Nazlı əliylə ağzını tutub baxdı. Nicat – Nazlıya: sən nə edirsən? hislərimlə oynamaq xoşunamı gəlir? Nazlı şoka düşmüşdü, gözləri yaşardı. Al oxu Aylın sağdır, dedimmi sənə? aman Allahıma çox şükürlər olsun. Telefonu masaya qoyub, tez anasını səsləyərək qaçdı xəbər etsin. Nicatın bir anlıq beyni dumanlandı inanmadı, Nazlının axlını oynatdığını düşündü. Həyəcanlı baxışlarla baxaraq, masadakı telefonuna baxdı. Ancaq telefonu götürüb baxmağa cəsarət etmədi. Yazıq qorxdu ki, yalan olar qalan ürəyidə qırılardı – üzülərdi. Dərindən – dərindən nəfəs aldı, ülkək baxışlarla telefona baxdı. Cəsarətini toplayaraq, əlini telefonuna uzatdı, əli əsdi həyəcandan. Telefonu götürüb mesajı oxumağa çətinlik çəkdi, baxmağa çəkinirdi, qalan ümidləridə məhv olardı yalandırsa. Çarəsiz bütün gücünü toplayıb telefonu gotürüb mesajı oxuduğunda, əlindən telefon masaya düşdü.

Arxadan sevinərək gələn xalasının, Nazlının, səslərini artıq qulaqları duymadı, ayağa qalxdı baxdı, xalası gözləri yaşlı özünə nə isə deyirdi. Ancaq ağzının tərpəndiyini görürdü, qulaqları duymurdu. Nazlınında sevinci bir başqa idi, tez telefonu masadan telefonu götürdü.

Anasına mesajı göstərib, – anasına: Aylındır deyən təkcə bu sözü dodqlarından oxuya bildi. Anasının gözlərindən yaş axırdı, nə isə deyirdi özünə tərəf baxıb. Nicatın artıq gözləridə qaraldı heçnə görmədi, yıxıldı.

Sərdar yenə səhər tezdən gəlib, məzarların yanında oturmuşdu, üzündən – gözlərindən yuxusuzluq – yorgünlüq axırdı. Kiminsə arxadan gəldiyini hiss etdi, ancaq dönüb baxmadı. Fədanın olduğunu düşündü, gəlib kim idisə arxasında dizləri üstə çökərək, əlini kürəyinə qoydu. Əlini kürəyinə çəkərək, – Sərdara: darıxdım, dönməyəcəksənmi? Sərdar şüphəli baxışlarla baxaraq, səsin Aylına ait olduğunu anlamağa çalışdı. Ürəyi döyündü həyəcan keçirdi, öz – özünə: Allahım nə olar canımdan öncə axlımı alma.

Üzünü kürəyinə dayayaraq – Sərdara: yadındadırmı? sən mənim əllərimi – ayaqlarımı qandallayaraq, cəza vermək isəmişdin. Məndə ehtiyatsızlığımdan çaya düşmüşdüm. Sonra səni dostum Tahir çayın qırağına gətirmişdi və sən, Aylın sözünü bitirməmiş Sərdar dönərək, Aylını qucaqlayıb içini çəkərək elə ağladı ki, Aylının canından – can getdi. İstəmirdi sevdiklərinin göz yaşlarını görsün. Sərdarı bərk – bərk qucaqlayıb özünə sıxıb, valideyinlərinin məzarlarına baxaraq göz yaşarında boğuldu. Aylın hiss edirdi, Sərdarın gücü – taqəti qalmamışdı. Aylın üzünü – üzünə qısıb, saçlarını sığalladı – oxşadı, necə zəyiflədiyini canına sarılmış qollarından hiss edirdi. Çox üzüldü Sərdarın bu halına. Sərdar qalan bütün gücünü toplayıb, Aylını qucaqlayaraq qollarına sarıb, titrəyirdi balaca uşaq kimi. Təkrar itirəcəyindən qorxurdu sanki. Sərdar – Aylına: canım mən sənsiz – ümidsiz burda ölümümü gözləyərkən, sən təkrar mənə döndün.

Mən unutmadım, o çayın qırağında çarəsiz oturduğum günümüdə. Sən gəldin mənə, gəldin canım, gəldin – gəldin şükürlər olsun gəldin, qurban olduğum gəldin.

Sərdar Aylının üzündən, gözlərindən, alnından, saçlarından öpərək ağlayırdı, yazığın ürəyidə – içi yanmışdı bu son bir ayda. Aylın Sərdarı qucaqlayıb yuxarı göy üzünə baxıb, Allahından yardım istəyirdi ürəyində. Sərdar qədərdə qorxmuş və acı çəkmiş Nacatda, huşunu itirərək yıxıımış halda ozünü gözləyirdi evdə.

Aylın anlayırdı, bundan sonra ona dahada çətin olacaqdı, iki sevdiyi ən dəyərli insanların ortalarında qalmaq, heç rahat olmayacaqdı. Arxadan olara qardaşı Ümid baxırdı. İnsan olanın bu duruma ürəyi yanmamaq qeyri mümkün idi, göz yaşlarını silib kənara baxdı. Sərdar bacısını qucaqlayıb elə ağlayırdı ki, bir kişinin belə ağlamasına iki səbəb ola bilərdi, ya sevdiyini itirdikdə, yada tapdığında.

Aylın qardaşı Ümidlə, Sərdarı anası yaşayan evə gətirərək yatağa yatızdırmışdılar, çox halsız idi. Anası – Aylına: qızım sən get yemək gətir, yazıq çox zəyifləmiş, mütləq yeməsi lazımdır. Sərdar susaraq, üzgün baxışlarla baxırdı. Aylın – Sərdara: Sərdar bəy anamı duydunmu? gülümsəyib, getdi yemək gətirməyə. Anası baxıb kövrələrək – Sərdara: oğlum özünə qəst eləmisən, yazıq olmuş sənədə. Sərdar – Sevdaya: Sevda xanım, mənə Aylınsız həyat gərək deyil. Arvad əliylə ağzını tutaraq, ağlamamaqçün özünü zor tutdu, – Sərdara: mən qızımı döğulduğunda itirdim sandım.

Heç üzünü görmədim, çox acıdı – sızladı ürəyim, illər keçsədə, qızımı heç bir gündə unutmadım. Sonra qızımın sağ olduğunu və atası tərəfindən vurulma əmrini verildiyini bildiyimdə, dünyam başıma yıxıldı. Gözlərindən yaş üzünə süzüldü, qızımı təkrar görməyimə bir bilsən necə şadam oğlum. Sərdar taqəti qalmamış əliylə arvadın əlindən tutaraq, – anasına: hər zaman düşünürdüm. Aylını kim dünyaya gətirmiş, o gözəl ananı görmək istəyərdim. Bir şərəfsiz alçaq səbəb olub, Aylında sizin üzünüzə mənim qədər həsrət qalmışdı, varlığınızdan xəbərsizdir yazıq. Şükürlər olsun, qızınıza sonunda qovuşa bildiniz. Aylın neçəncidir məni ölümdən qurtarır, həyatımı ona borcluyam, sizin qızınız bir mələkdir. Mən sizə təşəkkür edirəm, onu dünyaya gətirdiyinizçün, siz anaların ən gözəllərindənsiniz, əlindən öpdü. Arvad gözləri yaşlı Sərdarın saçlarını sığallayıb baxdı, danışa bilmədi qəhərindən.

Qapı açıldı, əlində sinidə yeməklərlə Aylın içəri girdi. Aylın zarafatla – Sərdara: inan ki, anamın hazırladqları yeməklərdən ölü yesə dirilərsə, bu yeməklərdən sonra axşama ayağa qalxmaq qarantin 100% faizdir Sərdar bəy. Gətirib sinini anasının dizləri üstə qoyub, – anasına: anacan məlhəmli yeməklrindən Sərdar bəyi yedirt. Mən birazdan gələcəm. Anasıyla Sərdar ikisi birdən – Aylına: xeyir ola? Aylın əllərini belinə qoyub öz – özün: vay arkadaş, gəl indi iki kamandir qarşısında cavab ver. Anası – Aylına: qızım nə dedim mən sənə? bundan sonra məndən icazəsiz heç yerə getməyəcəksən demədimmi?

Sərdar – anasına: düz deyirsən Sevda xanım. Nə olar bundan sonra sizdən izinsiz heç yerə çıxmasın, izin verməyin. Sərdar bilirdi Aylın Nicata gedirdi. Aylında bildi, Sərdar qısqandığından belə deyib, getməsinə əngəl olurdu. Aylın gözlərini qıyıb baxdı Sərdara.

Sərdar – Aylına: başına az iş gəlmədi, yetər mənə yaşatdıqların. Aylın insafın olsun etmə belə. Sən anandan izin alsanda, mən səni artıq tək bir addımda qoymayacam, duydunmu. Anası dönmədən – Aylına: duydun Sərdar bəyi qızım, elə deyilmi?

Aylının elə bil başından qaynar su tökdülər. Aylın -anasına: duydum anacan, tamam getmirəm heç yerə. Anası xörəkdən üfürüb qaşıqla yedirtdi, -Sərdara: ye oğlum çox zəyifləmisən. Aylın biraz baxıb, dərindən nəfəs alıb otaqdan getmək istəyirdi, anası səslədi. Qızım gəl gözüm gördüyüm yerdə əyləş ki, ürəyim rahat olsun. Üzünə illərlə həsrət qoydular məni, gəl gözəl qızım əyləş. Aylın anasını qıra bilməzdi. Keçib Sərdarın ayaqlarının yanında əyləşdi, və bilərəkdən əliylə qılçanı əzdi, canını acıtdı. Sərdar ofuldadı. Anası – Aylına: qızım ehtiyat et, yazığın canı qalmamış səndə ayağını acıtdın. Aylın yalandan gülümsəyərək, Sərdara baxaraq – anasına: bilmədim anacan. Aylın – Sərdara: canınımı acıtdım? gülümsədi əsəbdən. Sərdar – Aylına: tufanda batmışın, yağışdan nə qorxusu? hiss etmədim Aylın xanım, narahat olma. Anasının verdiyi yeməyi, zorla yavaş – yavaş halsız yedi. Aylın Sərdarın halına üzülürdü, fikridə Nicatda qalmışdı. Cibindən telefonunu çıxarıb, Nicata mesaj yazdı. ((canım anam icazə vermir çıxmağıma, səninçün çox darıxmışam).

Anası qaşıqla yeməkdən yedirdə – yedirdə qızına baxırdı. Anası – Aylına: kimə yazırsan qızım? sənin ətrafnda olan hər kəsi tanımaq istəyirəm bundan sonra. Aylın teleonu cibinə qoyub – anasına: tamam anacan, hər kəslə tanış edəcəm, oları səndə sevəcəksən. Anası uşaq kimi Sərdarın ağzını əliylə sildi. Anası – Aylına: mən çox sevinərdim, dediyin hər kəs Sərdar bəyin kimi olsaydılar. Qanacaqlı – mərəfətli, gözəl ürəkli. Aylın əlini üzünə çəkib, dərindən nəfəs alıb baxdı Sərdara.

Günorta olmuşdu, Ümid şirkətdə atasıyla çalışırdı. Atası – Ümidə: oğlum sənin nəyin var?

Ümid gözünü bilgisayrdan çəkmədən – atasına: heç bir şeyim. Atası oğlunun nədənsə dəyişdiyini, sanki olanları unutduğunu düşünürdü. Atası – Ümidə: oğlum burda içim qan ağlayır, sən isə orda bilgisayarın qarşısında oturub, telefonunla yazışaraq gülümsəyirsən. Bu nə deməkdir?

Ümid yenə gözünü bilgisayrdan çəkmədən – atasına: bacımla yazışıram ata. Atası birdən duyduğu sözdən pərt oldu. Atası – Ümidə: nəə? oğlum sən axlınımı oynatmısan? mənim hislərimlə oynamaq xoşunamı gəlir? bu qədər insafsız olma səndə mənə qarşı. Görürsən peşmanam canım acıyır, gözləri yaşardı bi ixtiyar. Ümid gülümsəyərək, üzünü qaşıyıb – atasına: hə axlımı oynatdım ata. Bilirsənmi nə vaxt? atası oğluna baxa qalmışdı. Axlımı oynatdım bildiyimdə ki, Aylın mənim doğma bacımdır. Sonra təkrar axlım oynadı, sən onun ölüm əmrini verib rahat evə gəldiyində. Birdə axlımı dünən axşam oynatdım, anama getdiyimdə bacımı sağ – salim masa hazırladığını gördüyümdə. Atası yerndən qalxıb əsəblə, – Ümidə: sənin axlında problem var oğlum. İndi bu nə deməkdir? qalx sənni həkimə aparacam eləcə indiçə.

Gəlib Ümidin qolundan tutub, ayağa qaldırıb – oğluna: ananı, bacını, itirdim. Sənidə itirmək istəmirəm, gedirik tanış həkimə indicə, Allahım bu nə cəzadır mənə versən. Ailəm gözümün önündə məhv oldu bir səhvimin uçbatından. Ümid atasının boynuna sarılıb, bərk – bərk quçaqlayıb gülümsədi. Ümid – atasına: canım atam şükürlər olsun, gərçəkdən bacım sağdır, anamla yaşayır dünəndən. Atası oğlunu boynundan çəkib, gözlərinə baxıb anlamağa çalışdı. Oğlunun bu dediyi gərçəkdimi? nələr olurdu. Ümid gülümsəyərək, – atasına: Rəhim bəy inanmırsansa mənə, get özün gör gözünlə yalandırmı, gərçəkdirmi. Mənim hələlik sənə deməyimə bacım razı olmamışdı, bax dözə bilmədim dedim. Baçım yazdı ki, anam artıq özünü izinsiz evdən bir addımda atmağa qoymur.

Atasını həyəcan bürüdü, udqunub bir anlıq duyduqlarının gərçək olmasını ürəyində dua etdi. Atası – Ümidə: əgər axlını oynatmadınsa, bəs bu bir ayda bacın hardaymış? necə qurtulmuş əllərindən. Ümid çiyinlərini çəkərək – atasına: mənə bu haqda heç bir söz demədi. Bacımın xasiyyəti sənə çox bənzərdi.

Ata bilirsənmi necə bənzərsiz? axlındakıları əgər demək istəmirsə, zor etmək mümükünsüzdür, bunu anladım mən. Atsı pis oldu başı döndü, gözləri qaraldı. Az qala yıxılacaqdı, Ümid tez tutdu yardım etdi, qolundan tutub gətirib kresloya otuzdurub, su töküb içirtdi. Ümid – atasına: keçdi ata özünü ələ al, anamın sevincini get öz gözlərinlə gör və sakitləş səndə artıq. Atasının gözlərindən yaş süzüldü, – Ümidə: nə üzlə gedə bilərəm ki? qızımın, ananın qarşısına. Hönkürüb üzünü Ümidin qarnına dayayıb, ağladı. Ümidin ürəyi sızladı atasının bu halına. Üzgün baxışlarla baxaraq, – atasına: anamda, bacımda səni çox sevirlər ata, get gör. Anlayarlar səni, sonunda bir can – qanıq. Atası balaca uşaq kimi dahada kövrəlib, peşman – üzgün ağladı.

Aylına Nicatla, xalası Afət gəlmişdilər. Nicat çox ağlamışdı Aylına sarılıb. Aylın anasının yanında Nicatla tək qalmaq fürsəti tapmırdı. Pıçıltılı səslə – Nicata: canım, anam bilmir səninlə bizim birlikdə yaşadığımı. Bunu ona deyə bilmədim, evdən dışarı izinsiz addım atmağa qoymur. Nicat Aylının saçlarını sığallayaraq, təkrar – təkrar öpərək – Aylına: əsası sən sağ döndün canım. Ananın cəzasına müvəqqəti qatlanarıq, qızlar anaları dinləməlidir. Aylın üzünə təcüblə baxaraq, yavaş səslə – Nicata: yox daha. Oğlum səndə üçünçü kamandirmi kəsildin başıma? Niçat gülümsədi. Aylını qucaqlayıb bağrına basaraq, dərindən nəfəsini alıb, qulağına nə isə pıçıldadı. Aylın gülümsəyərək, Nicatın sinəsinə başına qoyub sakit dayandı.

Xalası Aylının anasıyla söhbət edirdi, anasının xoşuna gəlmişdi, Afət xanımın danışığı – insanlığı. Aylın – Nicata: baxsana sanki bir – birini çoxdan tanıyırlarmış kimi, necə ürəkdən söhbət edillər. Nicat olara tərəf baxıb – Aylına: kimin xalasıdır? Aylının baxdığını görüb gülümsədi. Alnından öpüb – Aylına: kimin anasıdır? olar dünyanın ən gözəl ürəklərinə sahibdirlər canım.

Dilqəm gəldi, – Nicata: ivazə versən qısa zamanlıq Aylınla salamatlaşım gedim. Şirkətdə kimsə yoxdur, iş qalmış başıma tək yetişdirə bilmirəm. Aylın Dilqəmin boynuna sarılıb, – Dilqəmə: Ramizə heçnə demə, danışdıqmı?

Dilqəm qucaqlayıb gülümsəyərək, – Aylına: tamam dostum, sənin dediyin kimi olsun demərəm. Səni təkrar görməyimə bir bilsən necə şadam canım dostum, bir daha bizi tərk etmə, tamammı?

Aylın gülümsəyərək, – Dilqəmə: tamam dostum, danışdıq. Dilqəm Aylına baxıb gülümsəyərək, dərindən nəfəs alıb, o zaman tezliklə görüşmək üzərə dostum, getdi. Aylın Dilqəmin ardınca baxıb – Nicata: Nazlının bəxti gətirib, mənim gözəl ürəkli dostum sevgilisidir. Nicat Aylını özünə çəkib qucaqlayaraq, pıçıltılı səslə – Aylına: mənimdə bəxtim gətirib, sənin kimi sevgilim var canım. Aylının üzündən – saçlarından öpərək qoxladı, çox darıxmışdı.

Sərdarın qalxmağa halı yox idi, zorla yerində oturdu. Nicatın Aylınla yaxın olmalarını qısqanırdı, yumuruğunu sıxıb özünü ələ almağa çalışırdı.

Qapı açıldı, içəri Aylınla Nicat girdilər. Niçatda zəyifləmişdi, ancaq Sərdardan fərqli ayaqda qala bilmişdi. Nicat – Sərdara: özünü necə hiss edirsən? Sərdar tərs – tərs baxdıb – Nicata: səni gördüyümdə, dahada çox pis hiss edirəm. Nicat – Sərdara: əlbətddə haqlısan, məni gördüyündə özünü piss etməyə. Aylını burnunun ucaundan qaçırdılar… xəbərində olmadı, əsəbləşdi.

Aylın qarşısına keçib – Nicata: nə edirsən? sakit ol, anam duyacaq indi. Sərdarın günahı yoxdur, onun yerində səndə olsan qoruya blməzdin. Adamlar profesyonal biriləriydilər, işlərini çox dəqiq yerinə yetirdilər. Nicat anladınmı məni? kimsənin günahı yoxdur, mən ehtiyatlı olmalıydım. Nicat – Aylına: bu tipi məndən qoruma canım, öldürsəm canım soyumaz.

Sərdar – Ncata: bir az öncədə Fazil… aldanıb, denəmişdin bacarmamışdın. Nə ldu unutdunmu? məncə qalsın, ikinci dəfə biabır olma istəyirsənsə. Bu dəfə inan səni içəridən kimsə qurtarmaz, ömrünün sonuna kimi qalarsan orda. Gördüyüm qədəri, bu son bir ayda Aylının yoxluğu səni yıxmamış mənim kimi, heç pis görsənmirsən. Nicat dartındı ki, Sərdarı vursun Aylın qoyamadı. Aylın – Nicata: nə edirsən? sakit ol dedim. Nicat – Sərdara: inşallah bu son yıxılmağın olar, heç qalxmassan alçaq. Aylının əsəbinə toxundu Nicatın bu davranışı. Dişini – dişinə sıxıb, – Nicata: Nicat çıx tərk et otağı. Zorla qolundan tutub, Nicatı otaqdan çıxardı qapını örtdü.

Aylın – Nicata: sən nə edirsən? özünü ələ al, yaraşmır belə danışıqlar sənə. Nicat əsəblə əlini üzünə çəkib – Aylına: sən niyə o tipi qoruyursan axı? niyə qoymadın məzarlıqda gəbərsin rədd olsun həyatımızdan, dəyərsiz. Bu söz gərçəkdən Aylına toxundu. Aylın – Nicata: tərk et evi xayiş edirəm, özünə gəldiyində danışarıq, tamammı. Dedim sənə yaraşmır belə danışmaq, özünü toparla anam duymasın bu danışıqlarını. Mən səni tanıya bilmirəm, Nicat son vaxtlar çıxırsan cığırından. Kiminsə sözünə görə əlinə silah alıb, düşünmədən getmələrin filan, nələr olur? mən səni tanıdığımda belə deyildin sən. Nicat əsəblə – Aylına: həyat məcbur insanı dəyişir, axlını yerindən oynadır canım. Hələki bunun kimi… qarşına çıxdığında, qalan səbrində – axlında gedir. Aylın özünü ələ almağa çalışdı. Yavaş səslə – Nicata: sən gərçəkdən özündə deyilsən, nə danışdığını bilmirsən. Xayiş edirəm bir tərslik edib anamı üzmə, bax məni dinləməyib üzərsənsə, sözü ağzında yarımçıq qaldı. Niacat əsəblə otağa girdi. Gəlib Sərdarı tutub, sən alçaq, … vurdu yumuruqla. Aylın qaçaraq gəlib Nicatı Sərdardan çəkməyə çalışsada, alınmadı. Nicat halsız – gücsüz Sərdarı yumuruqla vururdu. Nicat – Sərdara: səni qalxmağa qoymayacam, alçaq gəbər. Aylın bağırdı! bəsdir Niacat vurma, duymursanmı məni? vurma dedim.

Aylının səsinə, xalasıyla anasıda qaçaraq gəldilər, gördüklərindən dəhşətə gəldilər. Tez gəlib yardım edərək, Nicatı Sərdardan çəkdilər qırağa. Nicatın gözü başqasını görmürdü. Dartındı ki, yenə Sərdarı vursun, xalası üzündən tutarlı bir şillə gəldiyində, ayıldı baxdı xalasına. Əsəbdən gözlərini qan bürümüşdü. Xalası əsəblə – Nicata: axlını oynatdığını anladıq oğlum, ancaq bu qədəri çox oldu, yetər dedilər duymadınmı. Nicat dərindən – dərindən nəfəs alıb, özünə təcüblə və incik baxışlarla baxan Aylının anasını gördüyündə, etdiyinə peşman oldu. Artıq geç idi, anasının qarşısında etibarını itirdiyini anladı. Anası tez yaxından, bir şey götürüb Sərdarın qan axan burnunu sildi. Əsəblə – Aylına: evi tərk etsin bu cavan oğlan həmən. Xalası peşman baxışlarla baxaraq, Aylına işarə etdi ki, mən aparacam sən qal. Xalası qolundan tutub, Nicatı çıxardı otaqdan apardı.

Anası – Aylına: get ilıq su gətir, yazığın üzündə sağ yer qalmamış. Bu nə mərəfətsiz birisidir?

Aylın tez otaqdan çıxıb getdi, Nicata çox əsəbləşmişdi. Anasının ürəyi sızladı, burnunun – dodağının qanını silib – Sərdara: bu heç Afət xanıma bənzəmir. Xalası mələk kimi qadındır, qızım bunula dostluğuna son qoyacaq, bu dəqiqədən sonra. Yaramaz uşağın etdiyinə bax bir, can oğlum of off döz, indi su gətirsin siləcəm yaranı. Arvadın canı acıyırdı bu halına Sərdarın. Həm burnundan qan gəldiyinə, həmdə Nicata qarşı olan əsəbindən danışa bilmirdi. Arvadın əlindən mehribanlıqla tutaraq zorla, siz narahat olmayın anam yaxşıyam mən, keçər boş şeydir.

Aylın əsəblə gəlib, vanna otağından qaba su doldurub öz – özünə: axx Nicat axxx. Əsəblə vanna otağından əlində su qabıyla çıxarkən, gözü qarşıda dayanıb, özünə üzgün – peşman baxışlarla baxan atasına sataşdı, dayandı. Aylının içində, özündən bi ixtiyar hər şeyi unudaraq, atasına qarşı kövrək bir hiss oyandı. Atasının gözlərindən yaş sel kimi süzülürdü üzünə.

Özünə baxıb nə isə pıçıldadı, səsi duyulmasada, Aylın atasının dodaqlarının tərpənişindən oxudu, özünə deyilən bağışla qızım sözünü. Aylında Nicatın etdiyindən çox pis olmuşdu, sanki dərdinə ilac atasında gördü. Əlindəki qabı kənara atıb, qaçaraq gedib atasının boynuna sarıldı, ağladı. Atası qızını bağrına basaraq, qucaqlayıb təkrar – təkrar opərək, bağışla qızım deyib ağlayırdı. İnsan olan kəs, heç bir zaman istəməzdi ki, günahsız ata – balanın həsrətdən belə canları yanaraq, göz yaşlarında boğulsunlar. Atası qızını öpə – öpə qucaqlayıb ağlayırdı, içi acıyırdı – yanırdı odsuz – alovsuz. Bu günahsızların vəzlərinə, kaşki bu vayisliyə səbəb olan günahkar yansaydı. Kənardan anası qızına, ərinə, baxaraq, ağzını tutub ağlayırdı. Evladına həsrət bi çarə qoyanın, Allah cəzasını verəydi inşallah. Aylın atasının çiyninə üzünü qoyub, göz yaşlarını axıdırdı.

Bu dünyada gərçəkdən cəzasız qalmır edilən pisliklər, geci – tezi cəzalarına çatırlar. Kimsənin bilmədiyi bir yerdə, Fazil alçağının əlləri – qolları bağlı, qandallı quduz it kimi saxlanılırdı. Ona göz – qulaq olan, əvəllər Aylına yardım edən etibarlı taxsi şoferi idi. Aylın o xayini ancaq o insana etibar edə bilərdi, çünki o insan sözünə – etibarına sadiq birisi idi. Əvəllərdə Aylının işinə yaramışdı. Qarşısında ayağını – ayağının ütünə aşıraraq, otuub qəhvə içirdi. Fazil itinin qandallarda bağlı, necə zülüm çəkdiyinə baxıb, həzz alırdı.

Beləcə gün axşam olmuşdu, Ümiddə işdən gəlmişdi. Aylının ailəsində, uzun zamanlar yaşanmayan bir sevinc – şadlıq hiss olunurdu. İllər qabaq ürəklərində – ailələrində əksik qalmış yerilərini, qızı dönərək sevinclə təkrar doldura bilmişdi. Hər kəs masa arxasında əyləşmişdilər.

Sərdarıda yerindən qaldırıb, yardım edərək qardaşı masa arxasına gətirdi. Sərdara yardımçün atası – anası tez qalxaraq, yardım edib otuzdurdular. Sərdar olara təşəkkür edib, Aylına baxdı razı baxışlarla. Artıq Aylının tərbiyəsi – mərəfəti ilə, kimlərə bənzədiyi aydın olurdu. Sərdarın üzündə – dodağında qanamış yerlər bilinirdi. Ümid keçib atasının yanında əyləşdi. Anası Sərdarçün yemək çəkdi, Sərdar təşəkkür etdi. Aylında qalxıb, atasının – qardaşının boş qablarına yemək çəkib qoydu qarşılarına, olarda Aylına təşəkkür etdilər.

Atası birinci başladı yeməyə, görünür son bu bir ayda normal yeməmişdi yazıq, ac idi. Masa arxasında olan hər kəs çətin günlər yaşasalarda, artıq xatırlamamağa çalışırdılar. Anası gördü Sərdar halsızdır, həmdə yeməyə çəkinir, tez qaşığı götürüb mehribanlıqla uşaq kimi yedirməyə başladı.

Anası – Sərdara: ye mənim yaraşıqlı oğlum. Aylın Ümidlə – atasının necə iştahla yemələrinə baxıb gülümsəsədə, içində Fazil itinə qarşı olan kini – əsəbi, ürəyini rahat qoymurdu. Sərdar Aylının nə isə fikirləşdiyini artıq üzündən oxuyurdu.

Sərdarın özünə baxdığını görüb gülümsəyərək, iştahı olmasada baş qatmaqçün, yeməyini yeməyə çalışdı. Aylın anasına tam olaraq, Sərdarın kim olduğunu anlatmasada. Sərdar anasına, Aylının başına gələn hər bir hadisələri tək – tək anlatmışdı. Sərdarın dürüstlüyündən anasının çox xoşu gəlmişdi. Sərdarında kiçiklikdən anasının üzünə həsrət qaldığını bildiyindən sonra, ürəyi ox acımışdı. Anasını əvəz edə bilməsədə, azacıqda olsa analıq hissini yaşadaraq, öz evladlarından ayırmadan onu uşaq kimi əliylə yedirərək, dayaq olmağa çalışırdı.

Səhər açılmışdı, Aylın Ramizə gəlmişdi, evdə xadimə vardı. Aylın gəlib balaca Sərdarı doya – doya öpərək, xeyli yatışını seyr etdikdən sonra, ehtiyatla otaqdan çıxıb qapını örtdü. Ramizin yataq otağına gəldi. Qapını ehtiyatla açıb baxdı, Ramiz başına yastığı çəkib yatmışdı. Yanında dolu çəkilib atılmış siqaret qabı var idi. Aylın qapını ehtiyatla örtüb, gəlib siqaret qabını götürüb kənara qoydu. Boşalmış siqaret qutularınıda götürüb, başını narazılıqla sirkələyərək öz – özünə: yaramaza bax, nə qədər çəkmiş. Başından yastığı götürüb – Ramizə: oğlum bu qədər siqaretmi çəkilər, canına yazıın gəlmirmi? o ciyərlərinlə nəfəs alırsan, niyə zülüm edirsən orqanlarına?

Ramiz gözlərini açıb baxdı. Anacaq gözlərinə inanmadı, yuxu gördüyünü sandı. Gözlərini təkrar yumaraq öz – özünə: nə olar acılaŞ nə qədər istəsən söz de, incimərəm. Bax zarafatlarınçündə çox darıxdım, yanımda qal getmə canım, nə olar yalvarıram. Aylın üzündən öpüb, üzünü – üzünə dayayıb – Ramizə: yuxu görmürsən birdənəm. Səni lazım olduğunda acılayaçağam bunuda bilirsən, elə deyilmi? gülümsədi. Ramiz əlini çəkinə – çəkinə Aylının saçlarına toxundurdu. Gözlərini tam açmağa qorxurdu, yuxu olduğunu sanırdı hələdə. Ramiz – Aylına: nə olar tərk etmə məni, axlımı oynadacam mən. Aylın anlayırdı, Ramiz çox qorxurdu özünü itirəcəyindən. Aylın – Ramizə: yadındadırmı? sizə birinci gəldiyimdə, məni ruh sanmışdın. Birdənəm sənin adətindir, qarşındakı sağ olan adamı ruh kimi görmək. Ramin canından üşütmə keçdi, gözlərini açıb baxdı. Sən? səsi titrədi, öz – özünə: yox – yox bu qədər gərçək yuxu ola bilməz. Səksənib tez yerində oturub, həyəcanlı baxışlarla baxdı. Ramiz – Aylına: canım bu gərçəkdən sənsənmi? gözlərindən yaş süzüldü üzünə. Aylının yazığı gəldi, çox həyəcan keçirdi. Aylın gülümsəyərək, əlini üzünə çəkərək – Ramizə: mənəm birdənəm, ölmədim döndüm qorxma. Ramiz dərindən – dərindən nəfəs alaraq, Aylına necə sarılıb ağladısa, Aylının ürəyi sızladı. Gözlərini yumub, hər dəfə sevdiklərinin göz yaşlarına səbəb olan, o Fazil alçağına nifrət hissi dahada artırdı. Ramizi sakitləşdirmək qeyri mümkün idi. Aylına sarılıb içini çəkə – çəkə yanaraq elə ağlayırdı ki, Aylında kövrəlib göz yaşlarına boğulurdu. Aylın hər kəsçün dəyərli olduğu kimi, Aylınçündə bütün sevdikləri – yaxınları çox dəyirliydilər. Heç vaxtdı istəmirdi, sevdiklrinin göz yaşlarını görsün. Ancaq bir alçaq səbəb olaraq, həyatları qorxulu – həyəcan dolu bir filimə dönmüşdü. Çox təssüflər olsun ki, bitmək – tükənmək bilmirdi acıları – sızlamaları. Ramiz Aylını bir daha itirəcəyini düşünərək, uşaq kimi bərk – bərk qucaqlayıb özünə sıxıb, qollarına sararaq ağlayırdı. Bu hallar Aylına çox tanış idi. Ramizin saçlarından öpüb, üzgün baxışlarla baxdı. Aylın – Ramizə: bağışla birdənəm, bağışla, yaşlı gözləriylə təkrarlayırdı pıçıltılı səslə, bağışlayın məni.

Beləcə aradan bir ayda ötdü keçdi. Aylının dönüşünə hər kəs sevinmişdi, şükür edirdilər. Sərdarda artıq sağalmışdı, başqa yerdə ev tutub qalsada, Aylının ailəsiylə tez – tez görüşürdü. Atasıda anasıyla barışaraq, öz evlərinə qayıtmışdılar. Qızının sağlam dönməyinə çox sevinmişdi və artıq hər kəs rahat nəfəs ala bilirdilər. Sərdar Aylının anasıyla çox yaxın olmuşdular, ana oğul kimi bir – birilərini şox sevirdilər. Aylın işə başlamağını bildirsədə, evdən kimsə izin verməmşdi, Hətta artıq anası, tək başına evdən çıxmağına izində vermirdi.

Kefsiz əyləşib televizor seyr edirdi. Anası əlində meyvə qabıyla gəldi – Aylına: qızım heç suratını sallama, dedim iş filan gərəyin deyil. Gəlib yanında əyləşib, qızının alnında öpüb meyvə qabını dizləri üstə qoydu. Meyvəni götürüb kəsərək qızına verdi, Aylın götürüb anasının üzündən öpüb, meyvəni yedi susaraq. Anası dərindən nəfəs alıb – Aylına: qızım nədir bu halın? uzun illər çalışdın. Bax başına gəlməyənlər qalmamış, anla məni. Səni bilə – bilə bir daha, işə filan buraxa bilmərəm. Sərdar bəy dedi ki, sən hara addımını atsan problemlər səni tapırmış. Problemlər səni tapmadığı zamanda isə, sən gedib problemləri tapırsanmış. Aylının üzünün ifadəsi dəyişdi. Bir anlıq Sərdara əsəbləşdi, öz – özünə: Sərdar bəy özüdə bir problemdir başıma düşmüş. Anası gülümsəyərək, – Aylına: Sərdar çox dentlimen, mərəfətli oğlandır qızım elə demə. Sərdarla danışıb, dərt – sərimi bölüşüb ürəyimi rahatlaya bilirəm. Bax, qardaşınla oturub bir kəlmə düzün danışa bildimmi bu günə kimi? əlbətdə xeyir. Hər zamanda yüz bəhanələr edib, söhbətdən qaçır. Aylın meyvəsini yeyib – anasına: qardaşım atamla çalışır, yazıq çox yorğun olur. Bax o üzdən gözəl anamla çox vaxt keçirə bilmir, icimə ondan. Anası yalandan gülümsəyərək, – Aylına: necədə xasiyyətindən atana bənzəyirsən qızım. Aylın gülümsəyib, – anasına: qısqanma anacan, mən sənədə bənzəyirəm. Bax mən səni heç qısqandımmı? mənim əlimə meyvəni verirsən, Sərdar bəyi isə əlinlə yedirdirsən. Anası qızını qucaqlayıb bağrına basıb, öpdü. Anası – Aylına: canım qızım, səni mən canımdan çox sevirəm, gözəl balam bircəçik qızım. Aylında anasını öpüb qucaqlayaraq, üzünü sinəsinə dayayıb gülümsədi. Aylın – anasına: Sərdar bəydən daha çox istəyirsənsə, mənidə əlinlə yedir anacan. Anası gülümsəyərək, meyvədən kəsərək, qızına əliylə yedirdi balaca uşaq kimi.

Aylın gülümsəyərək, – anasına: mmm bax indi dadını hiss etdim dadlıymış. Anamın əllərinə qurban olaram mən, əllərindən öpüb, telefonuna gələn mesajı oxudu. Dərindən nəfəs alaraq gülümsədi. Anası telefona tərəf baxıb – Aylına: qızım kimdəndir mesaj, tanıdığımdımı?

Aylın gülümsəyərək, – anasına: çox sevimlin Sərdar bəydəndir anacan. Anası gülümsəyərək, – Aylına: Sərdar bəy, bəy əfəndi oğlandır, onun yazmasından narazılığım yoxdur. Nicat etdiyi səhv hərəkətiylə, Aylının üzünü qara etmişdi anasının qarşısında.

Aylın çox üzülürdü, Nicatdan ayrı qalmışdı, günhakar özü idi. Dinləmədən, əsəblərinə hakim ola bilməməsi etdiyi səhvi, indi ikisinədə böyük dağ olmuşdu. Aylın məcbur anasından gizlətdi, mesaj Sərdardan deyildi, başqa adamdan olduğunu anlata bilməzdi.

Fazil şərəfsizi qandallarda bağlı çox pis vəziyyətə qalmışdı. Üzünü saqqal basmışdı, üstündəki paltarları cirklənib qoxurdu. Aylına sadiq çıxmış şofer ona göz – qulaq olurdu. Aylını gizlin mesajlarla məlumatlandıraraq, hər gün rəsimlərini yollayırdı.

Axşam olmuşdu, atasıyla – qardaşı evə dönmüşdülər işdən. Ramizdə kiçik qardaşını gətirib Aylına gəlmişdi. Aylın öpərək – uşağa: canım mənim, sən hər gün böyüyürsənmi? bax sən necədə böyümüş özü. Canım, nəfəsimmm, öpdü bağrına basdı, uşaq çox sevməli şirin idi. Ramiz baxıb gülümsəyərək, – Aylına: qardaşım üzdən mənə, xasiyyətdən isə sənə çox bənzəyir canım. Aylın uşağı təkrar – təkrar öpüb, – Ramizə: necə demişlər birdənəm, unutdunmu? atı – atın yanına bağlasan rəngi keçməsədə, mütləq xasiyyəti keçər. Aylının zarafatına hamı gülüşdü. Atası – Ramizə: oğlum, qızımdan gözəl xasiyyətlər keçmişdir kiçik Sərdar bəyə, əminəm. Ramiz zarafatla – atasna: Rəhim dayı, siz qızınızın bəzi tərs xasiyyətlərini hələki bilmirsiniz. Anası – Ramizə: bax oğlum, o xasiyyətlərindən qızım atasına çox bənzəyir, bu gün özünədə dedim. Atası gülümsəyərək, – arvadına: canım qısqanma, mən heç qısqanırammı? qızımın üzdündən – gözəlliklərindən sənə bənzəməsinə. Aylının sözünü atası təkrar etdi deyə, anası üzünü turşudaraq – ərinə: vallahi sözlərinizdə bənzərdi qızınla.

Aylın gülümsəyərək, – qardaşına: sən niyə danışmırsan? anam səndən şikayət etdi. Heç dinləmirmişsən, işdən vaxtın olmurmuş. Sən artıq dinlən, mən əvəzinə çalışaram, nə deyirsən?

Atası – anası ikisidə birdən – Aylına: yox qızım sən çalışmayacaqsan. Aylın ikisinədə təcüblə baxaraq – Ümidə: sonrada deyillər mən atama çox bənzəyiəm. Boş yerə deməmişlər, ər – arvadın torpağı bir yerdən götürülmüş. Baxsanız, sizdə bir – birinizə çox bənzəyirsiniz, sözünüzüdə birdən deyirsiniz. Ümidlə Ramiz, güldülər Aylının dediyi sözə.

Ümid qəhvəsini götürüb – Aylına: bağışla bacım, valideyinlərimə qarşı çıxa bilmərəm. Sən hələki dinlənəcəksən evdə, bu qədər. Ramizlə Ümidin özünə gülməsinə əsəbləşdi. Aylın – Ramizə: səndə sabahdan işə çıxırsan Ramiz bəy, bəsdir dincəldin evdə. Dilqəm şirkətdə tək qalmış, yazıq işi çatdıra bilmir. Ramiz – Aylına: sən mənimlə çalışmağa razı olsan çıxaçam işə, əks halda Dilqəm dostun tək çalışacaq. Aylın uşağın əlinə oyuncağı verib – Ramizə: oğlum mənə icazə yoxdur, sən çıx işə yazıqdır, qardaşın sayılır.

Anası – Ramizə: səhərdən işə gedirsən oğlum, narazılıq istəmirəm. Ümid gülümsəyərək, – Ramizə: anam çox az zarafat edir, ciddi say dediklərini. Anası – Ramizə: oğlum uşaq qalsın bizdə, sən rahat işinə get, biz ona gözümüz kimi baxarıq. Aylın – Ramizə: anam düz deyir, qalsın bizimlə dayım gəlincə, sən rahat işinə get – gəl. Ramiz biraz düşünüb – Aylına: mən ona çox öyrəşdim canım, ayrı qala bilmərəm. Aylın dərindən nəfəs alıb – Ramizə: məndə çox örəşmişdim, unutdunmu? Ramiz anladı nə demək istədiyini. Ramiz – Aylına: tamam canım, mən səhər işə gedib, axşamları görməyə gələrəm. Anası xadiməni səslədi, süfrəni hazırlayın axşam yeməyinə. Xadimə gəlib – anasına: baş üstə Sevda xanım, getdi tez mətbəxtdə. Anası telefonunu götürüb öz – özünə: harda qaldı Sərdar? zəng etməkçün nömrəsini yığdı.

Ramizin xoşu gəlmirdi Sərdardan, – anasına: budur Sevda xala Sərdar. Anası baxıb gülümsəyərək, – Ramizə: böyük Sərdarı deyirəm oğlum.

Aylın baxdı gülümsəyərək, uşaqla oynadı öpdü təkrar – təkrar. Atası qızına baxıb qürur duyurdu. Ancaq çox yaxşıda bilirdi ki, Fazil itinin yoxa çıxmasında qızının əli vardı. Atası – Aylına: qızım sən mənimlə gəlsənə, süfrə hazır olana qədər deyəcəklərim var. Anasının başı telefona qarışdığından duymadı. Aylın uşağı öpüb, ayağa qalxdı. Atasıyla gedərkən, qardaşının altdan – altdan baxıb nə isə işarə etdiyini görsədə, anlamadı nə dediyini. Ümid qalxıb uşağı qucağına götürüb, öpərək oxşadı. Anası – oğluna: sənində evlənəsi vaxtın çatıb oğlum. Ümid tez uşağı götürüb, anasının sualından qaçaraq otağına getdi. Anası narazılıqla ardınca baxaraq, – Ramizə: gördünmü oğlum, bax qaçdı evlənmək sözünü duyan kimi. Ramiz gülümsəyərək, – anasına: Sevda xala qoy subaylığını yaşasın, yazıqdır evləndirmə. Anası -Ramizə: düz deyirsən oğlum, o səndən kiçikdir, ən gözəli sən evlən. Ramiz qəhvəsini içirdi, az qaldı boğulsun öskürüb baxdı. Anası qaşlarını qaldıraraq – Ramizə: oğlum siz niyə bu qədər evlənmək dedikdə qorxursunuz? Ümid otağına qaçır, sən boğulursan. Ramiz öskürərək özünü toparlayıb, – anasına: Sevda xala düz deyirsən, Ümidi evləndirəsi vaxtı çatıb. Anası gülümsəyərək, başını narazılıqla sirkələyərək öz – özünə: ay mənim yaramazlarım. Sərdar telefona cavab vermirdi, qulağında telefonla gözləyirdi.

Aylınla atası otağında söhbət edirdilər. Atası – Aylına: qızım bax, mən istəmirəm ötənləri xatırlayım. Ancaq məni narahat edən bir sual var ürəyimdə, özün bilirsən, mənə nə qədər əzizsiniz hər biriniz. Aylın sözünü kəsərək, – atasına: ata narahat olma mənimçün. Sizdə canımdan dəyirlisiniz bilirsən, o bir daha ailəmizə yaxınlaşa bilməyəçək, ürəyini rahat tut sən. Atası dərindən nəfəs alaraq, – Aylına: bilməzmiyim qızım? sən bizimçün ölümünə bilə göz yumdun, həmdə bilərək. Sənin mərdliyin qarşısında qürur duyuram, sənin kimi evlad dünyaya gətirdiyimizçün çox şadam. Atasının bi ixtiyar gözləri yaşardı. Aylın – atasına: anam deyir mən xasiyyətimdən sənə çox bənzəyirəm, bu mərdlik sənin qanından keçmiş mənə. Atasının ürəyinə fərəh doldu, gözlərini silib – Aylına: qızım bax, bu günlərə kimi mənsiz başın çox dərtlər çəkmiş. Nə olar ver mənə o şərəfsizi cəzasını verim, rədd olsun. Aylın dərindən nəfəs alaraq – atasına: canım atam, məni boya – başa çatdıran valideyinlərim sayılan, o günahsız insanların ruhları qarşıarında min can borcluyam. Bax o şərəfsiz oları vaxtsız məndən aldı, qanlarına qəltan etdi. Söz verdim məzarları qarşısında ki, mən ondan etdiklərinin heyifini mütləq alacam. Xayiş edirəm bu son işim olsun yerinə yetirim, bəlkə ürəyim azacıqda olsa rahatlıq tapar. İzin ver, bizə yaşatdıqlarının heç olmasa yarısının zülümünü çəksin, ona rahat ölüm haramdır. Aylınında bi ixtiyar gözləri yaşardı. Aylın – atasına: neçə günahsız insanlar həyatlarını itirdilər mənə görə, bir bilsən ata ürəyim necə yanır odsuz – alovsuz. Atası qızını yaxşı anlayırdı. Atası ayağa qalxdı, Aylında yerindən qalxdı, atasına hörmət əlaməti olaraq. Atası gəlib qızının boynuna sarılıb, göz yaşlarını axıdaraq yavaş səslə, – Aylına: bilməzmiyim qızım. Sən mənim canım qızımsan, bir canıq – qanıq. Aylının üzündən öpüb, saçlarını sığallayıb öz – özünə: Allahım nə olar, məni artıq çəkə bilməyəcəyim sınaqlarına sınama.

Qapı döyüldü, qucağında uşaqla Ümid içəri baxdı. Anladı halarından, – olara: Rəhim bəy, Aylın xanım, anam sizi yeməyə gözləyir. Bilirsiniz gecikdiyində əsəbləşir, gəlin. Aylın üzünə baxaraq, atasının göz yaşlarını əliylə silərək, pıçıltılı səslə – atasına: məni anladığınçün təşəkkür edirəm atacan. Atası biçarə gülümsəyərək, qızının üzünə sığal çəkib – Aylına: artıq sən bizə döndün qızım, ürəyim rahatdır. Aylın atasının əllərindən öpərək, – atasına: anamı gözlətməyək, gedək yeməyə.

Ümid qapıda gözləyirdi. Atası yanından keçərkən qucaqından uşağı alaraq, öpüb – uşağa: gəl oğlum qucuma. Məni oğlum babalıq üzünə həsrət qoyub. Ümid – Aylına: aydaa, of – offf anamdan qaçdım, indi atam başladı. Aylın əlini qardaşının çiyninə qoydu. Uşaqla danışa – danışa gedən atasının ardınca baxıb – Ümidə: qardaşım duymadınmı? Olümdən, birdə evlənməkdən qaçış yoxdur demişlər, boşuna ofuldama. Ümid qolunu bacısının boynuna salıb, gülüdü. Ümid – Aylına: özündən bir saniyədə, yeni – yeni məsəllər düşünməyin hardandır?

Aylın gülümsəyərək, – qardaşına: səndən böyük olduğumdandır, canım qardaşım. Gedək anam indi bizi acılayacaq. Ümid bacısının üzündən öpüb, qol – boyun mehribanca getdilər atasının ardınca.

Səhər açılmışdı, Ramiz şirkətə işə gəldi. Dilqəm görüb çox sevindi, – Ramizə: qardaşım xoş gəldin. Quxaqlaşıb görüşdülər, – Dilqəmə: qardaşım, Aylın dostun sənin xətrini gör nə qədər istəyirmiş, əmir etdi ki, səhər işdə olum. Dilqəm gülümsəyərək, – Ramizə: Allah ondan razı olsun, dotsuz mənim günüm qaradır. Ramiz keçib əyləşdi yerinə – Dilqəmə: Nazlı yoxmu?

Diləm gəlib masaya söykənib – Ramizə: bacın bu gün izinlidir işdən. Ramiz gülümsəyərək, – Dilqəmə: bacım mənim gələcəyimi bilirdi, öncədən məndən izin aldı qardaşım, bilirəm. Dilqəm qaşlarını çataraq baxdı, – Ramizə: bax sən, sevgilim qardaşının gələcəyini bilmiş, məndən gizlətmiş. Axşam mən ona hesabını soraram, dayansın. Ramiz – Dilqəmə: qardaşım, deyirəm bəlkə artıq evlənəsinizmi? əmi olmaq istəyirəm. Dilqəm üzünü turşudaraq – Ramizə: qardaşım onu – bunu evləndirincə, sən öz başına çarə çəkib bizi sevindirsən pis olmazdı. Ramizin yaralı yerinə toxundu, üzünün ifadəsi dəyişdi. Ramiz – Dilqəmə: mən Aylından başqasını sevə bilmərəm, artıq bu sualı mənə vermə qardaşım. Dilqəm öz – özünə: aydaaa yenə başladı. Dilqəm – Ramizə: mən bir neçə telefon etməliyəm, tez otaqdan çıxıb getdi ki, Ramiz söhbəti unutsun. Ramiz dərindən nəfəs alıb, kresloya söykənib nə isə düşündü. Tez masadan telefonunu götürüb, Aylına mesaj yazıb göndərdi. Az vaxtdan cavab gəldi, tez oxudu Aylın yazmışdı. (birdənəm iş saatın başladı, işinlə məşğul ol qardaşına yardım et,) Ramiz gülümsəyərək, öz – özünə: özündən başqa hər kəsi düşünən canım mənim.

Axşamı yeməyə Sərdar Aylın gilə gəlməmişdi. Aylın gəldi, – anasına: ana mən birazdan Sərdarı gəzməyə çıxaracam. Sən gəlirsənmi bizimlə?

Anası – Aylına: sən Sərdarla danışdınmı? Aylın anasının öz sualına cavab vermədən, Sərdarı soruşmasına biraz təcübləndi. Aylın – anasına: yox danışmadım, nə olub? anası nə isə narahat idi. Anası – Aylına: axşam dedi gəlirəm çatıram, sonra zəng etdi ki, mühüm işim çıxdı anam bağışla gələ bilmirəm. Aylın çiyinlərini çəkərək, – anasına: burda narahat olacaq nə var ki, Sərdar uşaq deyil. Yəqin işi çıxmışdır. Anası şüphəli baxışlrla baxaraq – Aylına: çox maraqlıdır. Sərdar səhər tezdən bura kimi gəldi. Ancaq mənə uğramadan, atanla maşına əyləşib getdilər. Aylın dönüb getmək istəyirdi, birdən nə isə düşündü. Aylın – anasına: atamlamı getdi? – qızına: hə atanla getdi. Aylın narahat oldu, anladı ki, atası Sərdala, Fazil şərəfsizini tapmaq fikrinə gəlmişdilər. Tez otağına getdi, anası ardınca – Aylına: Sərdarla hara çıxacaqdınız? Aylın duymadı anasını.

Otağına gəlib, telefonunu götürüb Sərdara zəng etdi. Sərdar telefona cavab vermirdi, öz – özünə: aç, aç, bu zibili cavab ver. Otaqda oyana – buyana gəzərək, telefona cavab gözləyirdi. Əsəbləşdi, ax Sərdar bircə mənə bunu etmə. Sərdar telefona cavab vermədi. Aylın biraz düşünüb, pencərəyə yaxınlaşıb həyətə baxdı. Evdən qapıdan çıxsaydı, anası hara gedəcəyini soruşacaqdı, öz – özünə: bağışla anacan getməliyəm. Qapı döyüldü, içəri xadimə girib – Aylına: Aylın xanım, ananız Sərdar bəyi hara götürəcəyinizi soruşur. Aylın biraz düşünüb, – xadiməyə: gəl bura, sənə deyəcəklərim var. İndi dediklərimi edəcəksən, danışdıqmı? – Aylına: buyurun Aylın xanım, sizi dinləyirəm.

Sərdar Aylının atasını, babasının evinə gətirmişdi, oturub söhbət edirdilər. Babası gülümsəyərək, – Rəhimə: Rəhim mən dediyin adamın yerini, ancaq nəvəm məndən deməmi istəyərsə, sizə deyə bilərəm. Əks halda Aylın məndən inciyər. Sərdar dərindən nəfəs alıb, – babasına: nəvənin həyatı təhlükədədir, nə olar yardım edin. Mən çox araşdırdım, Aylın iz buraxmadan işini görmüş, tapa bilmədim. Babası gülümsəyərək, – Sərdara: bilirsən oğlum, Aylın işini dəqiq yerinə yetirəndir. Onu sən hazırlamısan, elə deyilmi? mənim yanıma gəlib soruşmaq əvəzinə, bəlkə onu izləsəniz rahat tapa bilərdiniz. Məndə çox axtardım, ancaq hələ bir xəbər yoxdur. Siz elə bilirsiniz, mən nəvəmi düşünmürəmmi? səhviniz var. Bax biraz səndən, biraz məndən, qalanınıda həyat təcrübəsindən öyrənmiş, artıq onun izinə düşmək çox çətin olmuş.

Atası narahat idi, – babasına: baxın Sərdar bəy dedi ki, sizin tapa bilməyəcəyiniz adam yoxdur. Qızımın telefonunu izlətsəniz? xayiş edirəm. Babası gülümsəyərək, – atasına: Rəhim, biraz öncə qızın pəncərədən enərək, anası görmədən evini tərk etmiş. İndi adamlarım hal hazırda ardınca izləyirlər. Sərdarla atası bir – birinə baxdılar. Atası inanmadı, öz – özünə: pəncərədənmi enib qaçmış? yox artıq. Babası qəh – qəhə çəkərək güldü. Babası – atasına: Rəhim, qızınçün bu sadə bir şeydir, elə deyilmi Sərdar bəy?

Sərdar dərindən nəfəs alıb, əlini üzünə çəkərək öz – özünə: ax Aylın axx.

Aylın şəhərin adam çox olan yerinə gəlib, taxsidən endi. Qapını örtüb, biraz kənara gedib mağaza aynasının qarşısında dayandı. Ozünü aynanın arxasında qoyulmuş, manikenlərin üstəki paltarlara baxan kimi göstədi. Əslində aynadan ardına baxaraq, izlənib – izlənmədiyinə əmin olmaq istəyirdi, anladı ki izinə düşmüşdülər. Mağazaya girdi, satıcı qız yaxınlaşıb – Aylına: xoş gəldiniz xanım. Aylın – qıza: xoş gününüz olsun, mənə başdan ayağa kimi geyinməkçün, seçimdə yardım edin. Qız gülümsəyərək, – Aylına: mağazamızda kefiyyətli, sizinçün çox gözəl yeni modalı geyimlərimiz var, siz bu tərəfə buyurun. Mən sizə yardım edəcəm seçimdə. Aylın yalandan gülümsəyərək, ətrafa nəzər salaraq, getdi qızla.

Aylını izləyənlərdən cavan bir oğlan mağazaya girdi. Başqa satıcı oğlan yaxınlaşdı, – ona: salam, mağzamıza xoş gəldiniz. Ozünüzçün geyimə baxmışsınızsa, düz ünvana gəlmisiniz, buyurun. Oğlan – satıcıya: mən xanımımçün hədiyyə almaq isəyirəm. Mənə satıcı xanımlardan birisi yardım etsinlər. Oğlan başıyla razılığını bildirib, – oğlana: bir dəqiqə gözləyin, getdi. Oğlan ətrafa nəzər salıb Aylını axtarırdı, görmürdü.

Az vaxtdan, yaxından Aylın başqa paltarda, gözlərində qara açkiylə getdi. Kassaya yaxınlaşaraq kartını çıxarıb, ödəniş etdi. Oğlan hələdə Aylını axtarırdı, tapmadığıçün əsəbləşir, hər çıxanlara baxırdı. Geyinməyə yardım edən qız, Aylının əynindən çıxarmış paltarlarını gətirib asdı başqa paltarların arasına. Aylın ödəniş edən arada, qıza baxaraq gülümsəyərək, razılığını bildirdi. Qızda gülümsəyib, razılığını bildirib getdi. Gözrünür Aylın qıza əlavə pul verərək, özünü gizlətməyə razı sala bilmişdi. Odənişini edib, mağazadan çıxıb zakaz etdiyi taxsiyə əyləşib, getdi.

Aylını izləyən oğlan, Aylının çıxmadığını görüb dözmədi. Paltar dəyişən yerlərə içazəsiz baxmağa başladı, bəziləri söydülər əyin dəyişilən yerdən. Hətta birisi, başına – belinə əlindəki paltarla vurub qovdu. Yazıq oğlan gülməli vəziyyətdə qalmışdı, Aylının izini itirərək.

Aylın taxsidə oturub yol gedirdi. Oz – özünə gülümsəyərək, telefonunu daşını çıxartdı. Telefonunu maşının şüşəsindən dışara atdı, anlamışdı babası tərəfindən çoxdan izləndiyini.

Babasına zəng gəldi, Sərdar həyəcanla nə dediklərini duymaqçün gözlədi. Babasının üzünün ifadəsi dəyişdi, bağırdı! yaramazlar, bir iş bacarmırsınız. Telefonunu izləyin həmən, bağırdı! təkrar olara. Əsəbindən adamı söyərək, telefonu masaya atdı. Babası – olara: görünür bizim… hiss etmiş, qaça bilmiş əllərindən. Telefonunu yolda atmış, izlənməsi qeyri mümkündür. Sərdar ayağa qalxıb getmək istəyirdi, babası – Sərdara: bu günlük buraxın qarışmayın. Aylın mənim tərəfimdən izləndiyini anlamış. Biz sizinlə plan quraraq, onu şaşırtmaqdan başqa çarəmiz qalmır. Atası dərindən nəfəs alıb, – Sərdara: oğlum bunu necə öncədən düşünmədik? niyə axlımıza gəlmədi evdən izləyək?

Sərdar – atasına: Rəhim bəy, Aylın bu qədər prafesyonalların əlindən – gözündən qaça bilmiş. Sizcə, bizim izləyəcəyimizi anlamazdımı düşünürsünüz? tez çıxıb getdi. Atasıda ayağa qalxıb, təşəkkür edib – babasına: siz yenədə düşünün. Bir plan qursanız, bizə bildirin biz hazırıq,. Mən bir daha qızımı itirmək istəmirəm, əlimdən gələni etməyə hazıram, getdi. Babasıda çox üzüldü, öz – özünə: təkrar izləyən adamlarını söydü.

Aylın xadiməyə tapşırmışdı, anasının başını bir neçə saatlığa qatsın. Evdə olmadığını bilməyə qoymasın. Xadimə hər dəfə anasına, Aylının ya vanna otağında, yada həyətdə telefonla danışdığını deyib, vaxtını keçirirdi. Yazıq özüdə çox qorxurdu, yalanının üstü açılar və işindən olardı.

Aylın Fazil şərəfsizinin yanına çatmışdı. Taxsi şoferi, Aylını onunla tək qoymaqçün – Aylına: mən buralardayam Aylın xanım, getdi. Aylın əlləri – qolları qandallı, pis qoxan Fazil itinə baxaraq, dərindən nəfəs alıb qarşısında əyləşdi. Aylın – Fazilə: bir vaxtdı bahalı ayaqqabılarına toz qonmazdı, indi nə haldasan Fazil şərəfsizi. Necədir, xoşuna gəlirmi belə yaşamaq? mənə yalvarsanda, səni öldürməyəcəyəm, bunu bilirsən. Sənə rahat ölüm haramdır, üzünü saqqal basmışdı, yolda – izdə yatan evsizlərə bənzəyirdi. Kinlə gülümsəyib baxdı. Fazil-Aylına: sən məndən pissən, bunu bilirsənmi? mən planlarımı illər öncə qurdum. Sən isə bir gündə, məndən fərqin nədir? səninlə biz oxşarıq. Aylına – Fazilə: sənə verdiyim cəzaya görə məni özünə bənzətirsənsə, mən səndən çox insaflıyam. Sən alçaq… hünərin çatmadı, heyifin olan insanın qarşısına çıxıb, mərdcəsinə savaşasan. İllərlə plan quraraq, neçə günahsız insanların qanını tökdün? vəhşi qansız. İnsandan bi kənar, mən səndən fərqli olaraq, başqalarını qatmadan, səninlə üz – üzə otururam. Mən səni kimi… qoxxağa, qarşımda durduğuna baxıb, sevə – sevə həzz alaraq seyr edirəm. Sənin illərlə quran planını, bir gündə başına yıxa bildim, bilirsənmi niyə? mənimçün ailəm çox dəyərlidir. Mən olarçün sənin qarşında rol gedə bildim, heç xəbərin belə olmadı. Mən ayaqda qalmaqçün gücü səndən alırdım. Yəni, bir nömrəli… düşmənimdən. Sənin planlarını başına yıxmaqçün, iana çox səbir etdim və sonunda qazandım. Fazil gülümsəyərək, – Aylına: qazandın hə? dəli kimi bərkdən güldü. Fazil – Aylına: sən məni özün öz əllərinlə, burdan açıb buraxacaqsan Aylın xanım. Bilirsənmi niyə?

Aylın – Fazilə: mənə gərək deyil niyəsi filan, artıq nələrisə bilməyim vacib deyil. Sənin xəyallarınıda boşa çıxaracağam, inan mənə. Fazil başıyla yox deyərək, kinlə gülümsəfi. Fazil – Aylına: səninçün ailənin nə qədər dəyərli olduğunu, çoxdan bilirəm mən. Sən düşünürsən, məni burda çürüdüb öldürıcıksən. Qəmli və təhlükəli həyatınıza son olaraq, əbədi nöqtə qoya biləcəksən? səhvin var Aylın xanım, çox böyük səhvin var. Bitmədi, əksinə bundan sonra başlayacaq ən əsasları. Mən boynuma alıram, hə sənə uduzdum. Bəs sənə maraqlı deyilmi. Sən məndən sonra, canından çox sevdiyin ailənə kimə uduzacaqsan? gülümsədi kinlə. Aylın gözlərini qıyaraq baxırdı, soruşmurdu, maraqlanmırdı. Aylın – Fazilə: mən sağkən, ailəmə zərər vermək istəyən hər bir şərəfsizin sonu, eyni sənin kimi olacaq, əmin ol. Bax, burda sənin qandallarında çürüyərək gəbərəcəksər. Sən ürəyini rahat tut, gəbərincə həyatının dadını şıxart. Ayağa qalxıb, bir – necə addım getmişdi.

Arxadan, – Aylına: bu gün bura gələrkən, səni izlədəndən xanını qurtara bildiyinün, mən hələki sağam. Aylın dayandı, dönmədən şüphəli baxışlarla baxaraq, düşüb nəyə işarə etdiyini anlamağa çalışdı. Fazil şərəfsizindən nə desən yalanlar gözləmək olardıda. Ancaq hardan bildi, özünün izləndiyini? ardına baxmadan getdi.

Gəlib şoferin qulağına nə isə pıçıldadı, ətrafa nəzər salıb baxdı. Şofer əlndəki çay fincanını masaya qoyub, qaçaraq getdi.

Ayın dərindən nəfəs alaraq, narahat və üzgün baxışlarla baxaraq, nə isə düşündü.

Aylının, atasıyla Sərdar evə gəldilər. Anası narahat olmasın deyə, yalandan gülümsəməyə çalışırdılar. Anası gəlib Sərdarı qucaqlayıb görüşdü. Anası – Sərdara: oğlum axşam yeməyinə gəlmədin, dedin mühüm işin var. Səhər bura kimi gəldin, Rəhimlə getdin heç mənə baş çəkmədən. Sərdar arvadı qucaqlayıb mehribanlıqla, – anasına: bağışla anam. Rəhim bəy, özüylə şirkətə gəlməmi xayiş etdi, tələsirdi. Rəhim tez Sərdara dayaq olmaqçün – arvadına: canım, Sərdarı mən apardım, o gəlmək istəyirdi. Gərçəkdən tələsdiyimə görə dedim ki, sonra gələrik birlikdə, bax gəldik.

Yazıq arvad inanadı, – olara: baxın bu sonuncu olsun, danışdıqmı? əriylə – Sərdar tez təsdiqlədilər sözünü. Bəli sonuncu olacaq, söz veririk canım. Rəhim – Sərdara: elə deyilmi Sərdar bəy? Sərdarda təsdiqləyərək, bəli Rəhim bəy, artıq Sevda anamı üzmək yox, söz verdik. Sərdar – anasına: Aylın yoxmu? anası gülümsəyərək, – Sərdara: var oğlum, buralardadır. Bilirsən, mənə biraz küsgündür qızım, son vaxtlar onu tək heç yerə getməyə qoyumadığımçün. Atasıyla Sərdar, bir – birilərinə şüphəli baxışlarla baxdılr.

Aylının səsi duyuldu, – olara: mən heç gözəl anamdan küsərəmmmi? gəlib anasının boynunu qucaqlayıb, üzündən öpdü. Atasıyla Sərdarın özünə bir təhər baxdıqlarını gördüyündə, anladı bunlarda babasıyla əlbirdilər. Anası bağrına basıb, öpərək -Aylına: qızım hardasan sən? neçə saatdır ortalıqda yoxsan. Qızım xəstə deyilsən ki? qızının alnına toxunub baxdı.

Soruşuram, xadimə deyir vannadasan, yada həyətdə tefola danışırsan. Sərdarı gəzməyə götürəcəkdik, unutdunmu?

Aylın anasının əlindən öpüb gülümsəyərək, yox bir şeyim anacan, narahat olma. Ramizlə danışırdım telefonda. Sərdarla atası bilirdilər, Aylın xadimənin köməkliyiylə evi tərk etdiyini. Keçib əyləşdilər, artıq o haqda sual vermədilər. Aylın – atasına: nə yaxşı işdən günorta evə gəlməyə imkan tapdın ata?

Atası – Aylına: qızım adamın ürəyi istəsə, hardan olsa imkan tapıb qaça bilər, elə deyilmi?

Aylın artıq anladı, sözün özünə ünvanlandığını. Aylın – atasına: sizin şirkətiniz çox zəyfdir Rəhim bəy, ürəyi istəyən iş saatı bitmədən qaça bilir. Siz gəlin mənim anamın kəsdiyi cəzadan, izini olamdan evdən bir addım dışarı atında, bacarırsınızmı? məncədə yox.

Sərdar öskürüb, Aylına baxdı sual dolu baxışlarla. Aylın – Sərdara: Sərdar bəy axşam yeməyinə gəlmədin, mühüm işin çıxmış duydum. Yardıma filan ehtiyacın varmı? varsa de.

Sərdar yalandan gülümsəyərək, – Aylına: Aylın xanım, sən unutmadınsa sənə izin yoxdur evdən çıxmağa, qalsın özüm həll edərəm. Anası – Sərdara: oğlum, Aylına səninlə hara desən icazə verərəm, getsin. Aylın təcüblə – anasına: anacan biraz xətrimə dəydin vallahi. Qardaşımla, atamla addım atmağa izin vermirsən, Sərdar bəylə hara olsa icazə verərəm deyirsən.

Anası gülümsəyərək, – Aylına: qızım sən qardaşını bir dəqiqədə aldadıb, qaça bilərsən biriləriylə görüşməyə filan, elə deyilmi?

Anası Nicatı işarə etdiyini, hər kəs anladı. Anacaq, tək Sərdar bəydən qaça bilməssən. O polisdir, sənin fikrini, səndən öncə oxuya bilər. Aylın içdən qəh – qəhə çəkib güldü. Sərdara bu söz, atılıb dəyən daşdan fərqli olmadı. Anası bilmirdi ki, Aylın nəyinki Sərdarın gözündən, fikrindən qaça bilmişdi. Hətta özünün burnu ucundandan qaçaraq, işinə gedib qayıtmış olmasından xəbərsiz idi. Atası qızının Sərdara gülməsinə əsəbləşdiyini anladı. Atası – Sərdra: Sərdar bəy, qızım evdə gərçəkdən dustaq oldu, yazıqdır çıxar biraz gəzssin darıxmışdır. Sərdar işarə etdi ki, bəlkə Aylından birşeylər öyrənə bilərmi. Aylın acıq verən baxışlarla Sərdara baxırdı. Aylın – atasına: atacan, Sərdar bəy yorğundur, məndə gəzməyə istəmirəm.

Sərdar yalandan gülümsəyərək, – Aylına: atan düz deyir. Havanı dəyişmiş olarsan, gəl aparım gəzdirim səni, çoxdandır dışarı çıxmayanı. Bax özünü yaxşı aparsan, sənə kanfetdə alacam, tamammı?

Anası Sərdarın dediyi sözə güldü. Aylının acığı tutdu, – Sərdara: kanfeti, başlarını aldada biləcək uşaqlara alırlar Sərdar bəy, mənim o yaşımdan keçmiş, təşəkkür edirəm. Atası bilirdi, qızından bir şey öyrənmək çətin olacaqdı.

Atası – Aylına: qızım qalx hazırlaş, biz Sərda bəylə qəhvə içək sən hazır olana kimi. Anasıda təsdiqlədi, – Aylına: get qızım hazırlaş, biraz hava almış olarsan. Aylın çarəsiz ayağa qalxıb getdi. Anası – Sərdara: oğlum bilirəm deməyə gərək yox, yenə narahatam bilirsən. Ona imkan vermə, Afət xanımın bacısı oğluyla görüşməyə tapmasın. Sərdarın xoşuna gəlirdi, Aylının anası özünə bu qədər etibar etməsi. Sərdar – anasına: narahat olmayın anam, mən icazə vermərəm, o tip Aylına yaxınlaşsın.

Xadimə qəhvələri gətirib payladı, getmək istəyərkən atası – xadiməyə: səninlə söhbətim olacaq. Qəhvəmi içdikdən sonra, aydındırmı? deyilən sözün tonundan, xadimənin əlindəki boş sini əsdi. Xadimə – atasına: aydındır Rəhim bəy, getdi. Arvadı təcüblə – ərinə: nə olub Rəhim? sən heç ev xadimələriylə danışmazdın. Əri qəhvəsindən içərək – arvadına: canım, bəzi şeyləri anlatmağım gərəkdir, narahat olma. Sərdar kefsiz – kefsiz qəhvəsini götürüb içdi, nə isə düşünürdü.

Afət xalasının sözündən çıxa bilmirdi Nicat. Çox əsəbi olmuşdu, sonunçu etdiyi səhv hərəkətdən sonra. Xalası heç gözündən qoymurdu ki, Nicat yenə bir tərslik edib, Aylının anasının gözündən tam düşsün. Nicat geyinib gəldi, xalası əyləşmişdi. Xalası – Nicata: oğlum xeyir ola? Nicat gəlib xalasının yanında əyləşdi. Nicat – xalasına: işlə əlaqədar görüşməliyəm xalacan. Artıq evdə qalan axlımda gedir, darıxıram. Əgər mənə inanmırsansa, birlikdə gedək iş haqqında danışım. Mənə uyğun işdirsə, sabahdan işə başlamaq istəyirəm. Nicatın belə axıllı danışması, xalasının xoşuna gəlsədə, yenədə etibar etmədi. Xalası – Nixata: tamam mənim axllı balam, birlikdə gedək. Nicat xalasının özünə etibar etməməsinə gülümsəyib, baxdı.

Aylını Sərdar tanımadığı bir yerə gətirdi. Maşını saxlayıb – Aylına: burası məncə xoşuna gələcək canım. Maşının qapısını açıb düşüb, gəlib Aylın tərəfin qapısını açıb düşməsini gözlədi. Aylın ehtiyat kəmərini açıb yerə düşmək istəsədə, kəmər tərsə döndü, çıxmırdı yerindən. Aylın əsəbləşib – Sərdara: min dəfə demişəm, mənə bu zibili taxmağa məcbur etmə. Sərdar əyilib baxdı, – Aylına: dur mən yardım edim, sakit ol. Kəməri çox alışsada, yerindən çıxara bilmədi. Aylın dahada sıxıldı, – Sərdara: hava almağa çıxardın deyib, qapandın üstümə, çəkil mən baxaram. Sərdarın xətrinə dəydi, Aylının özünə qarşı etdiyi kobutluq. Bir söz demədən, cibindən pıcaq çıxarıb əsəblə kəməri kəsib, qırağa çəkildi. Sərdar – Aylına: yardım etməyə çalışırdım bağışla, əsəblə getdi. Aylın bir anlıq, Sərdara qarşı kobut davranışından peşman oldu. Maşından enib ətrafa baxdı, gərçəkdən gözəl yer idi.

Biraz qarşıda bir ev vardı, ətrafında başqa evlər yox idi. Sərdar gedib evin qapısını açaraq, qapını açıq qoyub evə girdi. Aylın maşının qapısını bağlayıb, yavaş addımlarla ətrafa baxa – baxa, evə tərəf getdi.

Sərdar gəlib, əynindəki pencəyini çıxarıb divana atıb, gəlib divar peçinin qarşısında əyilib odunlara düzəliş verdi. Cibindən alışqanı çıxarıb, alışdırdı ocağı. Cibindən siqaret qutususunuda çıxarıb, bir siqaret alışdırıb, tüstüsünü ciyərlərinə çəkib baxdı yanan ocağa. Arxadan Aylın – Sərdara: burası mənə bir yerləri xatırladır,. Sərdar dönmədi, cavab vermədi. Aylın yaxınlaşıb, yanan ocağa baxdı gülümsədi. Bi ixtiyar gözləri yaşardı, gərçəkdəndə bir zamanlar, özünün qaldığı evə çox bənzəyirdi burası. Həmən o evdə də, divar peçi vardı, Aylın getdi. Sərdar dərindən nəfəs alıb siqaretini çəkərək, gözünü çəkmədən alışıb yanan ocağa baxırdı. Sərdarı çox sıxırdı, Aylının özünə qarşı soyuq olması. Aylın hər dəfə belə etdiyində, Nicata qarşı olan nifrəti bir o qədərdə artırdı. Sevdiyi ona görə özündən uzaqlaşırdı. Əlindəki bitmiş siqareti yanan ocağa atıb, dərindən nəfəs aldı.

Biraz vaxtdan Aylın qayıtdı, balaca döşəkcə gətirib Sərdarın yanına döşəməyə qoydu. Əlindəki balaca çaylar olan sininidə yerə qoyub, əyləşdi. Aylın – Sərdara: sən burdamı qalırsan? Sərdar yavaş inçik səslə – Aylına: hə. Aylın qolundan çəkib yanında otuzdurdu. Aylın – Sərdara: tamam bağışla, bilmədən xətrinə dəydim. O zibil kəmər məni sıxır – incidir, həmişə deyirəm bilirsən. Allah, Allah, bağışla dedik, üzür istədik. İndi bu nədir, uşaq kimi küsmələr filan? çay fincanının yanından götürüb kanfet uzatdı. Aylın – Sərdara: bax sənə kanfet gətirdim, barışaqmı? Sərdar almadı ocağa baxdı. Aylın kanfeti açıb özü dişlədi, yarısını yenə uzatdı, – Sərdara: al bax səninlə bölüşürəm, bağışla. Sərdar Aylının xətrini canından çox sevirdi. Konfetin yarısını əlindən yedi, sağolda demədi. Aylın başını narazılıqla sirkələyərək, çayını götürüb bir uddum içdi. Aylın – Sərdara: burası mənə, əlil arabasında qaldığım vaxtlarımı xatırlatdı. Dostumla ocağın qarşısında oturardım saatlarla, doymazım ocağa baxmaqdan. Tahir keçən dəfə dostumu mənə göstərdi, çox böyümüş. İtini deyirdi, Sadiq hədiyyə edən. Sərda yenə danışmadı.

Aylın dərindən nəfəs alıb, Sərdarın özündən uşaq kimi küsüb danışmamasına əsəbləşsədə, artıq bir söz demədən, sakitcə yanan ocağa baxdı. Sərdar öz çayını götürüb, yenə Aylına təşəkkür etmədən, sakit – sakit içdi. Aylın baxdı, artıq söz demədi, desədə cavab vermirdi, Sərdar incimişdi.

Nicatla xalası iş danışmaqçün gəlmişdilər, başqa şirkətə. Gözlüyürdülər içəri dəvət olunacaqlarını. Nicat – xalasına: bax mənə inanmadın, bura qədər gəldin yoruldun xala. Xalası gülümsəyərək, – Nicata: mənə xoşdur oğlum, sən heç narahat olma. Az vaxtdan qapı açıldı, içəri dəvət olundular. Nicat xalasının qolundan tutub, qalxmağa yardım etdi, qapıdan birinci xalasının keçməsini gözlədi. Xalasının ardınca içəri keçib, qapını örtdü.

Masa arxasında cavan bir qız əyləşmişdi. Başını qaldırmadan, – olara: buyurun əyləşin. Nicat birinci xalasının əyləşməsini gözlədi, sonra özü keçib əyləşdi. Qız qarşısındakı kağıza nə isə yazırdı, – bunlara: bir dəqiqə üzür istəyirəm. Xalası Niacta baxdı. Nicat gülümsəyərək işarə etdi ki, belə olur iş yerində, fikir verməsin. Xalası dözmədi, əyilib pıçıltıyla – Nicata: Aylın qızımın hörmətinə, kimsənin hünəri deyil yetişə. Qız duydu, başını qaldırıb baxdı Nicatla xalasına. Qarşısındakı kağızı kənara qoyub gülümsəyərək, – Nicata: adınız Nicatdır, elə deyilmi? – qıza: bəli düzdür xanım. Yanımdakı isə doğma xalamdır, əslində anamda sayılır. Mənə dayaq olmaqçün, mənimlə gəldi. Qız gülümsəyərək, – xalasına: xoş gəlmişsizin. Xalası – qıza: xoş günün olsun qızım, bir söz deyəcəm məndən incimə. Qız gülümsəyərək, – xalasına: əgər sizə baxmadan işimi bitirməkçün məşğul olduğumu deyəcəksinizsə, haqlısınız, üzür istəyirəm sizdən.

Bağışlayın, görmədim qarşımda sizin kimi gözəl ürəkli bir xalanın olduğunu. Bu dəfə keçin günahımdan. Qızın şirin davranışından, xalasının xoşu gəldi. Xalası – qıza: gözəl qızım, Allah ürəyinə görə versin sənə. Nicat xalasıyla, qızın mehriban danışmasına baxıb qalmışdı. Qız – xalasına: Nicat oğlunuz işə qəbul olundu, səhərdən gəlib bizimlə çalışa bilərsən, təbrik edirəm sizi. Xalası sevindi, – qıza: qızım sən heç oğlumla danımadın?

Qız gülümsəyərək, – xalasına: sizin kimi gözəl xala – ana, tərbiyəsi almış bəy əfəndidən, işdən kənar başqa söz soruşmağa ehtiyac yoxdur. Nicat qıza təşəkkür etdi. Qız – Nicata: adım Elzadır, ayağa qalxıb əlini uzatdı. Nicat tez ayağa qalxıb, qızın əlini sıxaraq – qıza: tanışdığımıza sevindim, Elza xanım. Ailəmə qarşı olan hörmətinizə görə, bir daha təşəkkür edirəm. İşimdə hər zamanki kimi, canla – başla çalışacam. Xalasıda ayağa qalxıb, qızın əlini sıxaraq, Allah sizdən razı olsun qızım. Anan gözəl tərbiyələndirmiş səni. Mənim adımdan, mütləq anana çatdırasan təşəkkürümüzü. Qızın Nicatdan xoşu gəldiyi, baxışlarından anlaşılırdı.

Qızda mehribanlıqla, xalasının əlinin üstə əlini qoyub, inanın sizin kimi insanlarla çox az rastlaşılır. Həm işdədə, həmdə həyatdada, çox təssüflər olsun azdıq sizin kimi gozəl ürəklilər. Bir daha işiniz uğurlu olsun.

Anamada mütləq çatdıracam dediyiniz tərifnaməni, gülümsəyib baxdı Nicata.

Axşam olurdu, Sərdar hələdə dinməz sakit oturmuşdu oçağın qarşısında. Aylın sıxıld, ayağa qalxıb getdi.

Evdən dışarı çıxab ətrafa baxdı, hava qaralırdı. Sərdarın özündən inciməsinə əsəbi idi, öz – özünə: uşaqdan betərdi. Nə dedim ki? öz – özünə danışa – danışa, bilmədiyi tərəfə addımlamağa başladı. Aylın heç buraları görməmişdi, bilmirdi bura haraydı. Yavaş – yavaş yolun kənarıyla gedirdi, birdən hiss etdi havası çatmırdı. Dərindən – dərindən bir necə defə nəfəs aldı, yenə sanki ciyərlərinə hava çatmırdı, doymurdu. Hər dəfə dərindən nəfəs aldıqca, həyəcanlanırdı ürəyi sıxılırdı. Sanki pis yuxudan ayılmış balaca uşaq kimi, həyəcan keçirirdi. Oz – özünə: indi nə oldu durduq yerdə? özünü sakitlədirməyə çalışdı. Gözlərini yumub bir anlıq dayandı, nə qədər özünü sakitləşdirməyə çalışsada, alınmırdı. Dahada həyəcanlanırdı, nəfəsi daralırdı. Gözlərini açıb biraz qabağa gedib, yerdən əyləşib nə olduğunu anlamağa çalışdı. Əllərinin barmaqlarını oynatdı, çətin açılıb – yumulurdu əlləri. Bir anda sanki buzluq yerdə qalmış kimi, soyuqdan üşüməyə başladı, tir -tir əsdi. Qollarının bir – birinə dolayıb isinməyə çalışdı, get – gedə halı dahada pis olurdu. Nəfəsi çatmırdı, üşüyürdü.

Sərdar gəldi, – Aylına: hara gedirsən tanımadıın yerdə tək başına? Aylının rəngi ucmuşdu. Sərdar tez yanına çökərək üzünə baxdı, – Aylına: nə oldu sənə? rəngin uçmuş, yaxşı görsənmirsən. Aylın üşüyürdü, zorla – Sərdara: donuram, soyuq oluram. Sərdar tez alnına əlini qoyub baxdı. Sərdar – Aylına: atəşində yoxdur, qalx indi həkimə gedirik. Aylın – Sərdara: istəmirəm, həkimə filan getmirəm. Sərdar bilirdi Aylının tərsliyini. Sərdar – Aylına: tamam, o zaman qalx isti çay verim, isin üşüyürsən. Aylın elə üşüyürdü ki, özündən qollarını qıraq edib, yerə əlini qoyub qalxmağa cəsarəti çatmırdı. Sərdar anladı, tez Aylını qucağına alaraq, evə tərəf apardı.

Sərdar Aylını evə gətirib yatağa uzatdı, üstünü yorğanla örtdü. Aylın titrəyirdi, danışada bilmirdi. Sərdar tez gedib isti çay gətirdi, içirtmək istəsədə alınmadı. Aylın heç üstünü açmağa qoymurdu, sanki dolabda qalmışdı saatlarla. Sərdar əlindəki çay finçanını qırağa qoyub, tez əynindən köynəyini çıxarıb, yarı çılpaq Aylının yanına uzandı. Aylın artıq isinməkçün arə axtarırdı. Sərdarın soyunub yanına uzanmasına bir söz demədi. Əksinə, qısılıb isinməyə çalışdı. Sərdar Aylının özünə sıxıb üstünü örtərək, isti nəfəsiylə – bədəniyə Aylını isitməyə çalışırdı. Sərdar -Aylına: qucaqla qısıl mənə, tez isinəcəksən canım.

Aylın titrəyən əlləriylə, zorla Sərdarı qucaqlayıb, üzünü sinəsinə qısıb dayandı. Sərdar Aylının isitməkçün, qollarını – belini massaj edirdi. Bədəninə sıxıb tutmuşdu, çox darıxmışdı. Aylının özünə – canına qısılması xoş olsada, xəstələnməsidə bir başqa üzürdü Sərdarı.

Ramizlə Dilqəm, işdən çıxıb Aylına gəlmişdilər. Duyduqlarında Aylın Sərdarla gəzməyə çıxmış, Ramizin kefi tamam poxulmuşdu. Ramiz qucağına qardaşını alıb, – anasına: Sevda xala, mən Sərdarı aparım, səhər gətirərəm. Anası təcüblə – Ramizə: oğlum niyə aparırsan ki? uşaq bizimlə oynayırə Heç vaxtımız necə keçir anlamırıqda. Ramiz incik səslə – anasına: Sevda xala, Aylında artıq məşğuldur. Biıirəm işi filan vardır yəqin ki, sizidə yormasın, mənimlə qalsın evdə xadimə var. Cansuda gəlir tez – tez, narahat olmayın.

Anası razı olmadı, qucağından uşağı alıb – Ramizə: heç yerə uşaqda – səndə getmirsən, keç əyləş. Aylında birazdan gələr, birlikdə axşam yeməyimizi yeyəcəyik, xətrimə dəymə oğlum. Anası – Dilqəmə: oğlum səndə yeməyə qal bizimlə. Dilqəm təşəkkür etdi, – anasına: bağışlayın Sevda xanım, başqa vaxtda qalsın. Evdə anam gözləyir məni yeməyə, mənsiz yemək yemir, alışdı gözləməyə.

Anası gülümsəyərək, – Dilqəmə: qurban olarıq, biz evladlarımızsız günümüz olmasın. Əlbətddə oğlum, ananda təkdir yazıq darıxır. Dilqəm – anasına: anam çalışır, Aylının açdığı uşaq evində, evdə qalmır. Anası birinci duyurdu bunu, təcüblə – Dilqəmə: Aylının açdığı uşaq evimi?

Ramiz – anasına: Sevda xala, Aylın kimsəsizlərşün sığınacaq ev açmış, içində hərşeyiylə. Kimsəsiz uşaqlara yardım göstərilir orda. Anasının gözləri yaşardı, qucağındakı uşağı öpüb, özünü saxlaya bilmədi ağladı.

Ümidlə atası gəldilər. Anasını ağlayan görüb yaxınlaşıb – anasına: ana nəyin var?

Anası – oğluna: bacın kimsəsiz uşaqlarçün açan, sığınacaq evindən xəbəriniz vardımı sizin?

Atası təcüblə – olara: anlamadım, qızımızmı açmış? gəlib Dilqəmlə – Ramizlə görüşdülər, əyləşdilər. Ramiz – atasına: bəli Rəhim dayı, qızınız küçələrdə məcbur diləndirilən və atılmış uşaqlarçün sığınacaq ev açmış. Həmən o evdə, Afət xanımla, Bahar anamda çalışırlar. Tanıdığımız hər kəs, bacardığımız köməkliyi edirik. Bizdə şirkətimizdən pul ayırıb, hər ay yardımçün keçiririk. Aylın tapşırıb, bizdə oranın nəzarət edən üzviləri sayılırıq, başqalarına etibar etmir.

Atası fərəhlə, ayağını – ayağının üstünə aşırıb – arvadına: canım, sən göz yaşını axıdıb, ürəyini rahatlaya bilirsən, yazıq biz kişilərin halına. Mənim qızım düzgün olanı etmiş. Məndə sabahdan, o evə pul ayıracam, yazıq uşaqla yardım olsun. Anası göz yaşlarını silib, uşağı bağrına basıb öz – özünə: mənim gözəl ürəkli balam. Ah canım qızım, Allah səndən razı olsun, içim rahatladı gərçəkdən. Ümid dərindən nəfəs alıb – Ramizə: bacım sanki, nağıllardakı dərin bir sehirli quyuya bənzəyir. Dibinə getdikcə, bitməz – tükənməz sehirləriylə, insanı şaşırtmağa davam edir. Atasınında qürurdan gözləri yaşardı, – oğluna: bacınla tək biz deyil, başqalarıda qürur duyurlar oğlum. Baxsana, yazıq uşaqlarçün şərayit yaratmış gözəl ürəkli qızım, gözlərini silib kənara baxdı.

Nicatda xalasıyla, Nazlıyla, axşam yeməyini yeyirdilər evdə. Xalası – Niçcata: Elzadan çox xoşum gəldi oğlum, mərəfətli qıza bənzəyir. Nazlı gülümsəyərək, – anasına: ana nə qədər mərəfətli olsada, qızın Aylına çata bilməz, elə deyilmi?

Nicat bir anlıq dayanıb nə isə düşündü, əsəblə yeməyini yeməyə başladı. Anası qızına şarə etdi ki, Nicatın yadına salmasın, Aylın deyib. Xalası – Nicata: sabahdan işdə olacaqsan oğlum, günorta yeməyini vaxtında yeyəcəksən, danışdıqmı?

Nicat kefsiz – üzgün – xalasına: tamam xala yeyərəm, narahat olma. Xalası yaxşı anlayırdı, Nicatın bir anlıqda olsa, Aylın axlından şıxmırdı. Ozünü çox zor tuturdu, Aylından ayrı qalmaq ürəyini göynədirdi. Nazlı – Nicata: mən ara – sıra gələcəm, sənin çalışdığın şirkətə. Nicat başını qaldırmadan – Nazlıya: ürəyin nə zaman istərsə, gələrsən bacım. Nazlınıda üzdü, Nicatın bu halı. Aylının adını çəkməsinə min peşman oldu. Xalası çalışırdı ki, Nicat yenə bir səhv edib, kantrolunu itirib daha betərini etməsin. Başını narazılıqla sirkələyərə, k qızana narazı baxışlarla baxıb, yeməyini yedi.

Aylın isinib yuxuya düşmüşdü. Sərdara qısılıb – quçaqlayıb elə yatırdı ki, Sərdar tərpənməyə belə çəkinirdi. Yazıq qorxurdu, oyanar qollarını özündən çəkərdi. Aylının başına üzünü dayayıb, nə isə düşünürdü. Sərdarada çox yazıq olmuşdu, uzaq düşmüşdülər biri – birilərindən, atasının səhvi ucbatından. Sərdarın telefonuna zəng gəldi, dodağını dişləyib, gözlərini yumub bir anlıq zəngin tez kəsilməsini dilək etdi. Ancaq əksinə oldu, dayanmadan telefonu çağırərdı. Sərdar öz – özünə: of Allahım off. Aylının oyanmasını istəmirdi. Dönüb telefona baxada bilmirdi. Aylın oyandı, Sərdara qısıslıb yatdığını gördüyündə, xatırladı yatıb qaldığını. Üzünü sinəsindən götürüb – Sərdara: daxilən soyuq – kobut olsanda, ürəyin çox istidir. Çox sağol isitdin məni. Sərdar yavaş səslə – Aylına: sən bilirsən canım, mən xaricən soyuq – kobut olsamda, daxilən sənə qarşı çox istiyəm. Özünü necə hiss edirsən?

Aylın yerində oturub – Sərdara: sayəndə isindim, yaxşıyam çox sağol. Anama de birazdan gəlirik, aç telefonunu. Sərdar dönüb masadan telefonu götürüb, baxıb gülümsəyib, cavab verdi. Alo anam, mən indi sizi arayacaqdım, yox – yox hər şey yaxşıdır narahat olmayın. Mən sadəcə deyəçəkdim ki, biz Aylınla şəhər dışına çıxmışdıq. Artıq gecdir sabah dönsək, biraz qulaq asıb gülümsədi, – anasına: çox sağol anam, təşəkkür edirəm. Aylının burası çox xoşuna gəldi, dışarda oturub. Yaxşıdı narahat olmayın, sağollaşdı, sabahadək. Telefonu söndürüb masaya qoydu. Sərdar döndüyündə, özünə təcüblə baxdığını gördü. Sərdar – Aylına: səndən izinsiz qalmana görə, anandan xayiş etdim deyəmi elə baxırsan?

Aylın – Sərdara: anamın belə tez səninlə şəhər dışında qalmama, necə razı olmasına görə baxıram. Sərdar gülümsəyib, yerində oturmuş Aylını özünə tərəf çəkib, yanına yatızdırıb qucaqlayıb tutdu. Sərdar – Aylına: canım, bir gecəni mənə çoxmu görürsən? bu qədər imansız olma mənə qarşı. Səni çox sevirəm bilirsən. Aylın bilirdi, Sərdarın xasiyyətini. Bu üzdən, özündən kobutca kənara çəkmək istəmirdi. Aylın – Sərdara: məndən fərqli olaraq, anam sənə qarşı imanlı çıxdı, nə istəyirsən artıq yanındayam. Deyirəm bir azacıq qollarını boşaltsan nəfəs ala bilərdim. Sərdar bilirdi Aylının xasiyyətini. Sərdar – Aylına: sən xəstəsən üşüyürsən, qısıl məni təkrar qucaqla, dərdinə dərman olum. Nə olar sarıl mənə, ehtiyacım var canım sənə. Aylın çarəsiz qollarını sardı qucaqladı, üzünü sinəsinə qısıb – Sərdara: bağışla. Sərdar anlamdı, – Aylına: nəyə görə canım? Aylın susdu, cavab vermədi. Sərdar hiss etdi, sinəsinə Aylının göz yaşı damladıqda ağladığını. Dərindən nəfəs alıb – Aylına: əksinə sən məni bağışla ki, səni atama görə Sərdarla buralara tək gəlməyinə razı oldum. Aylın Sərdarın sevgisindən sonra, Nicatı sevməsinə utanırdı. Artıq bir söz demədi, nə dəyişəçəkdi ki? olan olmuşdu. Sərdar içindən yanıb qovrulmuşdu, duyduğunda Aylın Niactla birlikdədir. Ancaq yenədə Aylının varlığı, indi yanında – qollarında olması, üstünü pərdə bağlamış yarasına məlhəm olurdu. Sərdar üzünü Aylının saçlarına sürtərək, pıçıltılı səslə – Aylına: bilirsənmi? qoxun heç dəyişməmiş. Bu cümlə qısa olsada, əslində çox böyük mənası vardı.

Aylın dahada xəcalət çəkdi, əlləriylə Sərdarın kürəyini sıxdı. Sərdar anladı, Aylına toxunurdu hər dediyi söz. Sərdar – Aylına: səninlə tanış olduğum o günü heç unutmaram canım. Aylının başını qatmağa çalışdı ki, artıq üzülməsin.

Sərdar – Aylına: xasiyyətindən çox pis idin, birinci gördüyümdə. Aylının bu söz əsəbinə toxundu. Yaş axan gözləriylə üzünə baxıb – Sərdara: mənmi pis idim? sən mələkdin eləmi?

Sərdar gülümsədi, Aylının bir anda uşaq kimi olanları unudub, özüylə dirəşməsinə. Sərdar – Aylına: bax ondada beləydin, söz dinləmirdin. Aylın dahada əsəbləşdi, – Sərdara: mən niyə sənin sözünü dinləməliydim ki? tanışda deyildik heç. Sənin çox yaxşı xasiyyətin vardı, eləmi? unutduysan deyim. Yaralı halımda məni yerə çaxdığını, daha nələr etdiklərini day demirm. Sərdar gülümsədi, – Aylına: sevdiyimdən caxmışdım canım. Aylının üzünün ifadəsi dəyişdi. Yalandan gülümsəyərək, – Sərdara: o zaman, məndə səni çox sevdiyimdən dinləmirdim sözünü.

Sərdar bir anlıq, burdnuna – burnunu sürtüb – Aylına: bağışla canım. Bütün etdiyim səhvlərimə görə səndən üzür istəyirəm, bağışla – bağışla – bağşla. Aylına artıq bir kəlmə söz deməyə imkan vermədi, dodaqlarından öpdü buraxmadan. Aylın özündən Sərdarı qırağa çəkmək istəsədə, gücü yetmədi. Aylını ağzı yuxarı çevirib, əllərini – əlinin içindən tutub, başının üstə qoyaraq – Aylına: bilirsən səni sevirəm, səni istəyirəm. Qaçmağa çalışma əlimdən, alınmayaçağınıda yaxşı bilirsən. Aylın – Sərdara: dəlilik etmə burax məni. Sərdar – Aylına: bir səhv edib əlimdən buraxdım, peşman etdin məni. Artıq sən mənimsən, ölərəmdə verməm başqasına, duydunmu?

Aylın əlini dartıb çıxarmağa çalışdı, – Sərdra: burax dedim. Sərdar məhəl qoymadan, Aylının bədənini bütün bədəniylə zəpt edərək, öpüb sevişməyə başladı. Aylın çapalasada, qurtula bilmədi əlindən, artıq çox gec olduğunu özüdə anlamışdı. Sərdarın sevişməsindən, həm Aylına qarşı olan sevgisi, həmdə içinin necə yandığı aydın, sözüz ifadə olunurdu. Aylın yalvarsada buraxmadı, dahada dəlicəsinə hər yerindən öpərək, arzuladığı anına çatmağa tələsidi. Artıq qulaqları duymurdu, Aylının özünə yalvarmasını. Sərdar Aylının əynindəkiləridə, öz əynindəliləridə çıxarıb ataraq, sevişirdi. Aylın qalxmağa çalışdıqda imkan vermirdi, üstünə qapanaraq, əllərindən tutub sevişirdi. Aylın nə etsədə, artıq gücü yetməzdi durdurmağa.